Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1975, Qupperneq 160

hitastigið of hátt, og athuganir gáfu til kynna að
vatn væri af mjög skornum skammti. Til þess að
rannsaka þetta nánar var nauðsynlegt að losna við
áhrif frá gufuhvolfi jarðar sem truflaði mæling-
arnar. Sumarið 1972 gripu nokkrir vísindamenn til
þess ráðs að koma stjörnusjónauka og fleiri tækj-
um fyrir í þotu sem flogið var upp í 14000 metra
hæð yfir jörðu. Tilraunin tókst vonum betur og
leiddi til þeirrar niðurstöðu að efsta skýjalagið í
lofthjúpi Venusar væri að mestu leyti úr örsmáum
dropum brennisteinssýru. Ský þessi ná upp í 60 km
hæð, að því er talið er. Hvort efnasamsetning skýj-
anna breytist með hæð er ekki vitað. Á myndum
sem teknar eru gegnum sjónauka á jörðu sjást eng-
ir drættir í skýjaþykkni Venusar, nema myndirnar
séu teknar í útfjólubláu ljósi. Þá koma fram óljósir
blettir, og af hreyfingu þeirra höfðu menn helst
getað ráðið að skýin gengju umhverfis Venus á
fjórum til sex dögum, þ. e. mjög skömmum tíma
miðað við snúningstíma reikistjömunnar. Eitt af
aðalverkefnum Mariners 10 var að kanna þetta at-
riði nánar.
Mariner 10 var þrjá mánuði á leið til Venusar
og kom þangað hinn 5. febrúar 1974. Þegar hann
sveif næst Venusi var hann 5800 km frá yfirborði
skýjanna. Á leiðinni fram hjá reikistjörnunni tók
flaugin meira en 3000 skýrar myndir sem sjónvarp-
að var til jarðar. Myndir sem teknar voru í útf jólu-
bláu ljósi sýndu greinilegt skýjafar, stórkostlega
sveipi umhverfis reikistjörnuna. Skýin mynduðu
mjög bjarta samfellu yfir heimskautunum, hvítar
pólhettur, sem virtust að nokkru umgirtar dekkri
dráttum. Slíkar pólhettur hafa áhugamenn um
(158)