Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1981, Qupperneq 96

„ Víða um land voru mikil harðindi um sauðburðinn, svo að
œr urðu að bera í húsum. “
harðindunum um vorið. Sett var á stofn sérstök harðæris-
nefnd til að reyna að ráða bót á vandræðum vegna vorharð-
indanna. Tún spruttu mjög seint, og var ekki farið að slá fyrr
en í ágústbyrjun víða á Vestfjörðum, Norðurlandi og Aust-
urlandi, en á Suðurlandi nokkru fyrr. Um sláttinn var góður
þurrkur á Suðurlandi, en misjafn í öðrum landshlutum, og
miklir óþurrkar voru á Norður- og Norðausturlandi, nema
helzt í Inn-Eyjafirði. Sums staðar á Norðausturlandi var enn
unnið að heyhirðingu íoktóberlok. Heyfengur varsæmilegur
víðast hvar á Suðurlandi, en víðast rýr á Vestur-, Norður- og
Norðausturlandi. Talsvert af heyi var flutt frá Suðurlandi til
Norðausturlands. Á grasleysis- og óþurrkasvæðunum varð
að fáekka búfé talsvert. Graskögglaframleiðsla var 9.671 lest
(árið áður 11.140). Kartöfluuppskeran var 60.886 tunnur
(130.806). Brást hún nær alveg á Norður- og Austurlandi.
Sums staðar skemmdust kartöflur 'erulega af frostum um
haustið. Gulrófnauppskera var einnig mjög rýr. Hún var 2.709
tunnur (12.030). Tómatauppskera var 361 lest (448), gúrku-
uppskera 345 lestir (313), hvítkálsuppskera 152 lestir (326),
(94)
j