Dagblaðið Vísir - DV - 04.12.2004, Síða 14

14 LAUGARDAGUR 4. DESEMBER 2004
Helgarblað DV
Þórir Steingrímsson hefur
gegnt tveimur störfum sem
virðast í fyrstu gerólik: Rann-
sóknarlögreglumaður og leik-
ari. Margir þekkja hann úr
ýmsum auglýsingum þar sem
honum hefur brugðið fyrir en
þekktastur er hann þó líklega
fyrir að vera í líki hinar um-
deildu pappalöggu sem Sólveig
Pétursdóttir, þá dómsmálaráð-
herra, kom fyrir hist og her.
Þórir fékk nýverið blóðtappa
við heila, lamaðist í kjölfarið,
og er að stíga upp frá þeirri
miklu raun.
Þórir Steingrímsson „Þarna lá ég
meö fullri meövitund og var ofsa-
lega reiður. Nei, ég trúöi því ekki að
ég væriað deyja þarna og það væri
ekkert við því að gera, en ég var ekki
hræddur, en varhissa. Varþetta
virkilega að koma fyrirMiG!"
ffttlrlfy
Geymslu-
k og dekkjahillur
www.isold.is
Nethyl 3-3a -110 Reykjavik
Sími 5353600- Fax 5673609
kr.7.700.-
viðbótareining kr. 5.586-
í bílskúrinn, geymsluna,
heimilið og fyrirtækið
Þessar hillur geta allir sett
saman. Skrúfufrítt og
smellt saman.
Einhverjum bjöllum ætti að
klingja hjá mönnum við að heyra
nafriið Þórir Steingrímsson en enn
fleiri hljóma að öllum líkindum við
að líta manninn augum. Allt frá því
auglýsingar fyrst fóru að birtast á
skjám landsmanna fyrir margt löngu.
Og ekki má gleyma að þá vöktu þær
gott betur athygli en nú. Þar var Þórir
oftar en ekki í aðalhlutverki.
Nú, liðlega þrjátíu árum síðar, á
hann að baki giftusamlegan starfsfer-
il í lögreglunni og jafnffamt á fjölum
leikhúsanna í hinum ýmsu verkum.
Hann hefúr ekkert breyst, utan það
að þegar vel er gáð eru hreyfingar
hans ekki alveg eðlilegar. Hann hallar
aðeins út á aðra hlið og göngulagið er
ekki eðlilegt.
Hraustustu menn geta veikst
„Ég hef náð mér ótrúlega á
skömmum tíma og á hverjum degi
finn ég framfarir," segir hann þegar
haft er á orði hve vel hann h'ti út eftir
erfið veikindi. Já, það getur komið
fyrir hraustustu menn að veikjast.
Jafnvel þótt þeir bíði fyrir utan sund-
laugamar fyrir opnun á morgnanna,
spiii fótbolta tvisvar, þrisvar t viku,
borði hollan og góðan mat og svo
ekki sé talað um að reykja hvorki né
drekka.
Þórir upplifði þá reynslu síðastlið-
ið sumar og er þakklátur fyrir að vera
á h'fi og á góðum batavegi. „Þetta
byrjaði allt með því að ég fór að finna
fyrir smávægilegum svima og oft
fylgdi leiðinda höfuðverkur. Alls ekki
þannig að ég væri illa haldin en eigi
að síður var hann hvimleiður og gerði
mér gramt í geði,“ útskýrir hann.
Inni á milli fann Þórir ekki fyrir
neinu og leið vel. Hélt áfram í sínum
fótbolta og synti enda f góðu formi og
í alla staði við hestaheilsu. „Þetta
pirraði mig og ég vissi að ég þyrfti að
láta athuga þetta og fór til heimilis-
læknisins 7. júlí sl. Hann skoðaði
mig, mældi blóðþrýstinginn og setti
mig í höfuðlínurit. Það kom ekkert út
úr því og hann taldi þetta eitthvað til-
fallandi jafiivægisleysi. Og heim fór
ég með það," rifjar hann upp og hag-
ræðir sér í stólnum.
Svimi og höfuðverkur
Ekki leið á löngu þar til Þórir fór
að finna fyrir sama höfuðverk og
svima, en lét kyrrt liggja. „Það var
ekki fyrr en sviminn ágerðist að ég
fór aftur og þá var ég settur í sneið-
mynd af höfðinu en ekkert sást á
henni sem valdið gæti þessu en
áfram hélt sviminn og höfðuverkur-
inn. Ég hélt mínu striki og lifði
mínu að öðru leyti eðlilega lífi,“
segir hann og rifjar upp daginn
nokkrum vikum síðar sem hann var
hvað verstur.
„Þá leist konunni ekkert á blik-
una. Ég hélt varla jafrivægi, var
sveittur, flökurt, fölur og fár. Henni
fannst þetta ekki getað gengið
svona lengur, eitthvað væri að og
dreif mig með mér á læknavaktina.
Það var sama sagan; ég var sendur
heim án þess að nokkuð gæti verið
athugavert við mig og talið að þetta
væri eitthvað jafnvægisleysi," segir
Þórir og skýtur inn í atviki sem átti
sér stað í Kópavogslauginni þegar
félagi hans í lögreglunni fann svip-
uð einkenni í líkamsræktinni einn
morguninn. Hann var allur áður en
nóttin var liðinn.,
Trúði því ekki að ég væri að
deyja
„Um morguninn vaknaði ég á
sama tíma til að fara í sund en var
þá svo slappur að ég treysti mér
ekki til að fara. Einkennin voru þau
sömu og Margrét kona mín lét ekki
segja sér að ekkert væri að og
hringdi í 112. Þeir komu, settu mig í
körfu, og fóru með mig á Slysavarð-
stofuna. Það leyndi sér ekki að eitt-
hvað var að gerast og læknarnir
tóku alvarlega á málum."
Til að gera langa sögu stutta,
greindist Þórir með blóðtappa við
heila. Það er ekki hægt að skera eða
gera neitt til að koma í veg fyrir
hann, nema gefa blóðþynnandi lyf.
Læknar standa eigi að síður frammi
fyrir því að einkenni eru svipuð og
heilablæðing og þá er stórhættulegt
að gefa þlóðþynnandi lyf. Þórir seg-
ir þennan tíma á Slysavarðstofunni
hafa verið erfiðan.
„Þarna lá ég með fullri meðvit-
und og var ofsalega reiður. Nei, ég
trúði því ekki að ég væri að deyja
þarna og það væri ekkert við því að
gera, en ég var ekki hræddur, en var
hissa. Var þetta virkilega að koma
fyrir MIG? Þetta tók af á tveimur