Geislinn - 01.01.1929, Blaðsíða 16

16
GEISLINN
þann, er það áður hafði. Þetta er svo
þýðingarmikið atriði fyrir sérhvern af
oss, að enginn, sem vill vera Guðs barn,
ætti að gera sig ánægðan með óskýrar
og ósannaðar hugmyndir og ágiskanir
um málið. Sérhver maður ætti sjálfur
að rannsaka alvarlega hvað Heilög
ritning kennir þessu viðvíkjandi. Eng-
inn ætti að láta sér nægja að taka
gild annara ummæli.
Vér trúum þvi, að Heilög ritning sé
opinberun til allra manna. í henni opin-
berar Drottinn oss vilja sinn. Þessi op-
inberun er bæði í ritum Gamla og Nýja-
testamentisins. Siðalögmálið er engu
síður en aðrir hlutar Ritningarinnar op-
inberun um vilja Guðs. Ummæli Nýja-
testamentisins um þessi lög eru alveg
eins áreiðanlega opinberun um vilja
Guðs og hvert annað orð í Ritningunni.
Vér trúum og tökum gild ummæli
Gamla-testamentisins um ævarandi
gildi Guðs lögmáls og berum engan efa
þar á. Vér trúum því einnig, að hin
samhljóða ummæli Nýja-testamentisins
um að lögmálið sé eins bindandi undir
hinum nýja sáttmála, séu eins áreiðan-
leg og alt annað í því. Samkvæmt vor-
um skilningi gera orð Ritningarinnar
enda á allri þrætu.
Það er sannfæring vor, að spurning-
unni um gildi eða ekki gildi siðalög-
málsins á hvaða tímabili sem er, sje
auðsvarað samkvæmt skynsamlegri og
rökrjettri leið. Hver og einn getur lesið
sjerhvert hinna tíu boðorða hvert út
af fyrir sig og síðan lagt þessa ein-
földu spurningu fyrir sjálfan sig: „Get-
ur þetta boðorð orðið afnumið? Hver
mundi afleiðingin verða, ef innihald
þess væri afnumið?“ Hversu mörg boð-
orð eru það, sem mennirnir gætu ver-
ið án og hið reglubundna fyrirkomu-
lag samt haldisl?" — En vér skulum
ekki tala um þetta atriði, sem í sjálfu
sér er þó þýðingarmikil sönnun, en
halda oss við annað enn áreiðanlegra,
sem sé hin skýlausu orð Heilagrar ritn-
ingar um málið. Og það er alveg
eðlilegt, að vér í þessu sambandi höld-
um oss eingöngu við vitnisburð Nýja-
testamentisins. Vér viljum hugleiða
ýmislegt af því, sein frelsari vor og
postularnir hafa sagt þessu viðvíkjandi,
og vér gerum það í þeirri von, að Hei-
lagur andi, sem samkvæmt loforði
Jesú á að leiða oss í allan sannleika
og kenna oss alt og minna oss á öll orð
Krists (Jóh. 16. 13; 14, 26), fái að
leiða lesarann til þess að sjá og viður-
kenna áreiðanleik Guðs orðs.
Vitnisburður frelsara vors.
Jesús var borgunarmaður og meðal-
gangari hins nýja sáttmála. Hebr. 8,
6; 7, 22. Hann kom fram sem fulltrúi
nýja sáttmálans, hann var fram-
kvæmdamaður þess að hann komst á og
hann vísar oss þar á ofan veginn
veg hins nýja sáttmála. Með komu
hans urðu ný tímamót. Hann var raun-
veruleikinn og framkvæmdin í eftir-
líkingarþjónustu Gamla-testamentisins.
Hann var „líkaminn“, sem öll þessi
eftirlíking eða „skuggar" voru af, (Kól.
2, 16. 17.) og kom fram sem sá, er var
sér alls þessa meðvitandi.
Þess vegna uppfræddi hann læri-
sveina sína hafandi fyrir augum ætl-
unarverk þeirra sem talsmanna hins
nýja sáttmála. Sú uppfræðsla, sem hann
veitti þeim átti við hinn nýja sáttmála;
því að gamli sáttmálinn, sem hafði i
margar aldir haft sína fullgildu talsmenn
og fulltrúa, hafði nú lokið hlutverki
sínu og nálgaðist endalok sin. „Likam-
inn“ var kominn. Vér skulum hafa
þetta í huga: Uppfræðsla Jesú var ekki
gefin með tilliti til hins gamla sátt-
mála, heldur var rniðuð við hinn nýja,
hvers fulltrúi, meðalgangari og borg-
unarmaður hann sjálfur var.