Geislinn - 01.01.1929, Blaðsíða 22

22
GEISLINN
7). Höfum vér, eins og Páll, mætur á
lögmáli Guðs? Höfum vér það ritað í
hjörtu vor á þann hátt sem Guð segir
að hans börn eigi að hafa það undir
hinum nýja sáttmála (Hebr. 8, 6—10;
Jer. 31, 31—33)? Eða erum vér and-
stæðingar hins ævarandi lögmáls hins
Hæsta?
„En sá, sem skygnist inn í hið full-
komna lögmál frelsisins og heldur sér
við það, og er ekki orðinn gleyminn
heyrandi, heldur gerandi verksins, hann
mun sæll verða af framkvæmdum sin-
um“ (Jak. 1,25) ekki af því að verk hans
geti frelsað hann á nokkurn hátt, lield-
ur vegna þess að verk hans eru aug-
Ijós og óhrekjandi sönnun þess, að
hann er frelsaður frá syndum sínum,
frelsaður frá yfirtroðslum. Slíkur mað-
ur er í sannleika sæll. Hann gengur
eftir hinu „fullkomna lögmáli frelsis-
ins“. Og þetta frelsi er það, sem marg-
ir „kristnir“ kalla þrældóm. „Óskiljan-
leg er sú hugmynda-truflun.
„Eg vil skunda veg boða þinna því
að þú hefir gert mér létt um hjartað".
„Eg mun ganga um víðlendi, því að eg
leita fyrirmæla þinna“. „Gnótt friðar
hafa þeir, er elska lögmál þitt, og þeim
er við engri hrösun hætt“. Sálm. 119,
32, 45, 165.
Að verða undir í baráttunni gegn
syndinni (yfirtroðslum lögmálsins) eða
að sigra hana (ganga eftir lögmáli
Guðs) — er eitt af tvennu. Hið þriðja
er ekki til. E. A.
Leyndardómar Biblíunnar.
„Það er svo lan}!t frá þvi að leyndardómar
Bibliunnar mæli í gegn henni, ])e>r eru ein-
hver kröftugasta sönnunin um liinn guðiega
innblástur hennar. Ef hún hefði ekki að geyma
aðrar frásagnir um Guð en þacr, sem við get-
um sliilið, og ef mannsandinn gæti gripið mik-
illeika hans og hátign, þá mundi Biblían ekki
cins og þó er, hafa að geyma óhrekjandi vitn-
isburð um guðdómleikann. Mikilleiki þeirra
cfna, sem hún fjallar um, ætti að hvetja til
trúar á hana sem Guðs orð“. — E. G. W.
Guð vill að mennirnir noti skynsemi sina.
Bannsókn Ritningarinnar mun styrkja og
göfga sálina fremur sérhverju öðru fræði-
námi. Vér verðum samt að varast að oftigna
skynsemina, þvi að hún cr undirorpin mann-
legum veikleika og breyskleika. Ef vér viijum
ckki eiga það á liættu að Ritningin verði
myrk fyrir skynscnii vorri, svo að vér skilj-
um ekki liin ljósustu sannindi, þá verður trú
vor að vera cinföld eins og litils barns, og
vér verðum að vera fúsir á að læra og biðja
um aðstoð Héilags anda. Tilfinningin nm speki
Guðs og mátt og vanmátt vorn til að skilja
mikilleik lians á að fylla oss auðmýkt. Þcg-
ar vér lesum Ritninguna, verður skynsemin
að kannast við myndugleika, sem lienni er
æðri, og lijartað og skynsemin verður að
beygja sig fyrir hinum mikla, sem scgir:
„ E g e r s á , sem eg er“.
„Sönn mentun litilsvirðir ekki verðmæti
vísindalegrar þekkingar eða bóklegrar mentun-
ar. En hún tckur máttinn fram yfir þekking-
una, gæskuna fram yfir máttinn og lundern-
ið fram yfir greindina. Heimurinn hefir ekki
eins mikla þörf fyrir skarpar gáfur eins og
göfugt lunderni. Hann hefir þörf fyrir menn,
sem láta fastar reglur stjórna hæfileikum
sínum. — E. G. IV.
1. árg. GEISLINN 1929.
„GEISLINN", blað S. D. Aðventista á íslandi
kemur út fjórum sinnum á ári og kostar:
hér á landi 3 kr. 75 aura, um árið, erlendis
4 kr. 50 aura. — Gjalddagi fyrirfram. Úrsögn
er bundin við áramót. Útg.: Trúboðsstarf
S. D. A. Ritstjóri: O. J. Olsen. Sími 899. Póst-
liólf: 262. Afgreiðsluinaður: J. G. Jónsson,
Ingólfsstræti 19, Rcykjavik,