Geislinn - 01.01.1929, Blaðsíða 17

GEISLINN
17
„Ekki til þess að niðurbrjóia".
Þegar frelsarinn við byrjun hinnar
opinberu starfsemi sinnar hélt hina ó-
dauðlegu ræðu, sem allir kristnir
menn kannast við undir nafninu fjall-
ræðan, sýndi hann fram á hin mikil-
vægu grundvallaratriði kristindómsins
öll í einu á þann hátt að það verður
aldrei skýlu hjúpað. í því sambandi
sem berlega sýnir, að hann vill leggja
áherslu á það, sem á öllum tímum hefii
verið hin mikla algilda regla fyrir öllu
sönnu kristindómslífi, segir hann þessi
alþektu orð: „Ætlið eigi, að ég sé kom-
inn til þess að niðurbrjóta lögmálið eða
spámennina; ég er ekki kominn til
þess að niðurbrjóta, heldur til þess að
uppfylla; því að sannlega segi ég yður:
þangað til himinn og jörð líða undir
lok, mun ekki einn smástafur eða einn
stafkrókur lögmálsins undir lok líða
uns alt er komið fram“. Matt. 5, 17, 18
Með þessari ótvíræðu yfirlýsingu
braut Jesús á bak aftur hinar röngu
skoðanir, að hann væri kominn til þess
að afnema lögmál Guðs. Hann var
þvert á móti kominn til þess að sanna
gildi þess og sjálfur að „fullkomna“,
það er að skilja, uppfylla og halda það.
Lif hans og því fremur dauði hans
var ómótmælanlegur vitnisburður um,
að lögmál föður hans gat einmitt ekki
orðið afnumið. Þetta lögmál mundi
ætíð standa í fullu veldi, og yfirtroðsl-
ur þess mundu ætíð gera kröfu til lífs
yfirtroðslumannsins (laun syndarinn-
ar er dauði) Róm. 6, 23; þess vegna
varð frelsarinn að deyja, þar eð hann
„bar syndir vorar“ og „Drottinn lét
misgjörð vor allra koma niður á hon-
um“. (1. Pét. 2, 24; Es. 53, 6. 7.).
Hefði verið mögulegt að lögmálið yrði
afnumið, þá hefði það ekki verið nauð-
synlegt að Jesús hefði dáið. Hvorki lög-
málið í heild sinni eða nokkur hluti
þess, jafnvel ekki hinn allra minsti,
smástafur eða stafkrókur, getur lið-
ið undir lok eða hann verið tek-
inn burt, sem og kemur mjög skýrt
í ljós af orðum frelsarans þegar hann
tveimur til þremur árum eftir að hann
hélt fjallræðuna leggur áherslu s þetta
sama atriði með þessum áhrifamiklu
orðum: „Auðveldara er að himinn og
jörð líði undir lok en að einn stafkrók-
ur lögmálsins gangi úr gildi“. (Lúk.
16, 17.). Þessi yfirlýsing Jesú hjá Lúk-
asi sýnir ennfremur, að hann hafði
engan veginn skift um skoðun á hinu
eilífa gildi lögmálsins á þessum árum
sem voru liðin. Og fyrir oss sem nú lif-
um gildir það, að tilvera himins og
jarðar er þann dag í dag augljós vitnis-
burður um, að lögmálið óskert er enn
við líði og hefir framvegis sitt fulla
gildi.
„Ef þú vilt inn ganga til lífsins------“
Undir lok starfsemi frelsarans hér á
jörðunni, voru lagðar fyrir hann nokkr-
ar spurningar, er kröfðust nýrra yfir-
lýsinga af munni hans um þetta mál.
Ungur maður kom og spurði hann:
„Meistari, hvað gott á eg að gera til
þess að eignast eilíft líf?“ Matt. 19, 16.
Svar Jesú við þessari einföldu spurn-
ingu vekur undrun, þegar það er borið
saman við það álit, sem alls ekki er svo
óalment, sem sé þetta, að einmitt á
þessum tíma hafi verið alveg að því
komið að lögmálið skyldi numið úr
gildi, því hann segir: „Ef þú vilt inn
ganga til lífsins, þá haltu boðorðin“.
Hann sagði ekki: „Um boðorðin þarft
þú að minsta kosti ekki að skifta þér,
þar eð þau að fáum mánuðum liðnum
verða numin úr gildi“. Nei, „haltu boð-
orðin“, ef þú vilt inn ganga til lífsins.
Og hvaða boðorð það eru sem Jesús á
við, á því getur enginn efi verið, með
því að hann telur beinlínis upp fimm
af hinum tíu boðorðum í lögmáli Guðs.
(Sjá Matt. 19, 18, 19).
Nokkru seinna lagði annar maður