Geislinn - 01.01.1929, Blaðsíða 4

4
GEISLINN
fyrir löngu flaug gamall maður um
701930 km. einn daginn. Það er eftir
því minni hætta, sem maður flýgur
hraðar. Loftferðafélagið í Queenslandi
hefir flogið 6,436,000 km. án bess að
nokkur farþegi hafi meitt sig hið
ininsta eða vélstjórar þeirra hafi svo
mikið sem hruflað sig í fingur“. „Vís-
indamennirnir“, bætir Sir Philip við,
„ætla nú að teikna ódýra flugvél, og
aðra sem er minni vandi að fara með,
en þær, sem nú eru notaðar, svo að það
verði öruggara að ferðast og nregi fram-
leiða fleiri, til þess að það verði ekki
aðeins einstaka maður, sem vogar sér
upp í loftið, heldur geti þar á að lita
hópa af mönnum og konum“. Þá verða
bifreiðar gamaldags flutningatæki, þvi
flugvélarnar munu einnig fara eftir veg-
unurn og með jörðinni fyrir utan það
að þær fara loftleiðina. „Þá mun rninna
flutt eftir vegunum, þá verða landa-
mæri og varnarvirki á Iandamærum að
engu og til einskis nýt, það mun gagn-
breyta byggingarlist og útliti bæjanna,
því þá verða þökin notuð til þess að
lenda með flugvélarnar á og flutninga-
miðstöðvar þeirra verða lofthafnir".
Engin sérstök bjartsýni.
Þetta er að vísu dálítið undarlegt
og töfrandi. Og þó er þetta ekki skáld-
saga eða eintóm hugmyndasmíð. Þelta
er ofurlítið af hinum undraverðu fram-
förum, sem vísindamennirnir vckja oss
með á morgnana og sem þeir starfa að
á hinum kyrlátu rannsóknarstofum.
Við erum að hugsa um eitt og annað í
dag í sambandi við það sem hefir kom-
ið á daginn og á morgun verður það ef
til vill virkileiki. En hvað verður svo
þar á eftir? Hvað skyldi heimurinn
gera með alla þessa ávexti af tré vís-
indanna, og sem vísindamennirnir eru
nú að moka saman?
Sir Philip er alls ekkert bjartsýnn
viðvíkjandi þessu. „Það getur skeð“,
segir hann, „oð loftöldin eins og hún
byrjar verði endir menningar þessa
heims. — Það er undir mönnunum
sjálfum komið, og það er ekki hægt að
sjá neina sérstaka tryggingu í andlegu-
og siðferðislegu ástandi mannkynsins
nú. Menn taka ekki eins ört framförum
í andlegum og siðferðislegum þroska
og vísindin færa þeim ný öfl og mögu-
leika upp í hendurnar“.
Um leið og hann talar um hið þráð-
lausa samtal, segir hann: „Hjerna er
verkfærið merkilegra en maðurinn sem
notar það. Einhvern daginn mun þessi
eða hinn segja eitthvað sem hefir
farsæld í för með sér, og sem allir ættu
að fá að heyra til þess að glæða von
og bjartsýni, eða þá að það væri til
uppbyggingar að einhverju leyti. Bet-
ur að þetta verði ekki lika fyrirboði um
skjóta eyðileggingu".
Þessi nýju öfl.
„Nú er spurningin. Hvað ætli menn
og konur gjöri við þessi nýju öfl? Þessi
öfl, sem menn hafa nú þegar ráð á og
sem vísindin hafa gefið þeim í hendur?
Þetta mun vera veiki hlekkurinn í
efnisframförum mannkynsins. Lífið
breytist hröðum skrefum. Menn hafa
nú ný og hræðileg verkfæri .... menn
eru þrátt fyrir alt þetta veikir og vaxa
hvorki að skilningi í samræmi við
tækifæri þau, er þeim gefast eða fá nýtt
siðferðisþrek, sem gæti varið þá fyrir
illum áhrifum, svo þeir noti ekki illa
hinar miklu kraftlindir........ Hinar