Geislinn - 01.01.1929, Blaðsíða 21

GEISLINN
21
einnig lðngunina til þess að meta að
engu boðorð Guðs og fótumtroða þau.
Trúin á frelsarann veitir oss þetta
frelsi. 1. Jóh. 5, 4. 5.
Þetta getur ekki öðruvísi verið, svo
framarlega sem fagnaðarboðskapurinn
er rcttur. Engillinn sagði við Jósef:
„Og hún mun son ala og skalt þú kalla
nafn hans Jesús, því að hann mun
frelsa fólk sitt frá syndum þess“.
(Matt. 1, 21). Þetta er hin rétta þýð-
ing Jesú-nafnsins: Frelsari frá synd.
En Biblían skýrir oss frá því, hvað
synd er. Synd er ekkert annað en yfir-
troðslur Guðs lögmáls. Því að Jóhann-
es segir aftur í bréfi sínu: „Hver sem
synd drýgir, drýgir og lagabrot, og
synd er lagabrot“. (1. Jóh. 3,4). Hug-
leiðum þetta: „H v e r“ — það er eng-
in undantekning; allir, sem brjóta þetta
lögmál drýgja synd — a 11 i r , án nokk-
urrar undantekningar.
„Guðs boðorð hafa aldrei verið þung
trúnni, heldur einungis vantrúnni; þess
vegna ríður á því, þegar G,uðs boð eiga
að haldast, að fá um fram alt fullvissu
fyrir trúna á Krist, um að vér séum
fæddir á ný af Guði“. Þannig segir
Otto V. Gerlach í útskýringu sinni á 1.
Jóh. 5, 4.
Þetta er hin sanna evangelíska kenn-
ing á tíma hins nýja sáttmála, kenning,
sem enginn getur breytt án þess að
ráðast á framsetningu Biblíunnar á
málinu. Fagnaðarerindið er boðskapur
um frelsun fyrir Krist. Þessi frelsun er
innifalin í frelsun frá synd, bæði hér og
hið efra. Og synd er og verður yfir-
troðsla lögmálsins. Þetla vottar Jó-
hannes í því, sem þegar hefir verið til-
fært (1. Jóh. 3, 4); og þetta sama seg-
ir Páll í Róm. 4, 15; 5, 13, eins og áð-
ur hefir verið sýnt fram á.
Samband trúarinnar við lögmál Guðs.
Enginn af höfundum Nýja-testa-
mentisins leggur meiri áherslu á trúna
7~ en Páll gerir t. d. í bréfunum til Róm-
verja og Galatamanna. Öll frelsun vor
er komin undir trúnni. „Réttlættir af
trú höfum vér því frið við Guð fyrir
Drottin vorn Jesúm Krist“. (Róm. 5,
1). Já, hann segir ennfremur: „Vér á-
lítum því, að maðurinn réttlætist af trú
án lögmálsverka“. (Róm. 3, 28). „Vér
vitum“, segir hann, „að maðurinn rétt-
lætist ekki af lögmálsverkum, heldur
aðeins fyrir trú á Jesúm Krist“. (Gal.
2, 16). Galatabréfið var skrifað h. u. b.
58 árum eftir Krist.
Þessi og önnur því lík ummæli Páls
eru mjög skýr. En þegar þau samt sem
áður eru svo oft misskilin, kemur það
til af því, að mörgum hættir við því að
leggja ekki réttan skilning i hin önnur
jafn greinileg ummæli þessa sama post-
ula um hina hlið múlsins. Hann á eng-
an veginn við það, að trúin ryðji lög-
málinu úr vegi. Það getur ekki látið
sig gera, segir hann, að leita hælis hjá
trúnni og þar af leiðandi réttlætingu,
ef maður heldur áfram í synd, það er
að skilja í yfirtroðslum lögmálsins.
(Gal. 2, 17, 18). Eftir að hafa í Róm-
verjabréfinu 3, 28 lýst því yfir, að vér
réttlætumst af trú án lögmálsverka,
bætir hann við í 31. versinu, eins og til
þess að fyrirbyggja slíkan misskilning:
„Gerum vér þá lögmálið að engu með
trúnni? Fjarri fer því; heldur staðfest-
um vér lögmálið“. Að staðfesta lögmál-
ið er vissulega ekki að gera það að
engu.
Páll vottaði að lögmál G,uðs var enn
til á þeim tíma er hann skrifaði bréf
sitt til Rómverja — þetta sama lögmál
sem hann segir um, að sé „andlegt" og
,,heilagt“, það lögrnál, sem hann þjón-
aði af öllu sínu hjarta, og sem hann
hafði mætur á samkvæmt „hinum innra
manni“. Og hann segir, að þessu „lög-
máli G,uðs“ geti holdið, það er að skilja,
hinn náttúrlegi, óendurfæddi maður,
ekki hlýtt. (Róm. 7, 12. 14. 22. 25; 8,