Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.2005, Blaðsíða 24

Dagblaðið Vísir - DV - 22.02.2005, Blaðsíða 24
24 MÁNUDAGUR 2 7. FEBRÚAR 2005 Menning DV Kammersveitin Þá er komið að þriðju tón- leikum Kammersveitar Reyk- javíkur á þessum vetri en sveitin var nýlega tilnefnd til Menningarverðlauna DV í tónlist. Hljómleikarnir verða að vanda í Bústaðakirkju og eru þetta síðustu tónleikar sveitarinnar á þessum vetri í Reykjavík. Á þessum tónleikum koma fram tveir einsöngvarar, Rann- veig Fríða Bragadóttir sem syngur Pólsku lögin eftir Atla Fleimi og Ágúst Ólafsson, sem syngur Dover Beach eftir Samuel Barber. Þau koma bæði til landsins til að taka þátt í þessum tónleikum. Annað á efnisskránni er frumflutningur á nýjum klari- nettukvintett eftir John A. Speight, sem hann skrifaði í vetur fyrir Einar Jóhannesson og píanókvintett eftir Atla Heimi, sem verður líka frum- fluttur hér á landi, en Kammer- sveitin ffumflutti hann í Þýska- landi árið 2002. Listrænn stjórnandi Kamm- ersveitar Reykjavíkur er Rut Ingólfsdóttir. Söngvararnir á æfingu Rannveig og Agúst. Flugur Ádrepa Jóns Sen um fslensku óperuna í síðust Lesbók Moggans vaktí strax viðbrögð. Bjami Daníeis- son óperustjóri fór mikinn og neit- aði að ræða málið á grund- velli vandaðrar og rök- A v studdar greinar. J. íslenska óperan er * feig: að leggja af stað í nýja sviðsetningu á ’J Toscu með áætlun um tíu sýningarkvöld segir alla söguna. Við emm bjánar ef metn- aður um tug- miljóna sviðsemingu á einu helsta poppverki óperunnar á bara vera fyrir tæplega þrjú þúsund gestí. Þá er eins gott að snúa sér til Iceland Express og bjóða niðurgreidda miða á útlendar sviðsetningar með ísl- enskum söngvurum. Gamla bíó er ónýtt hús sem leik- hús. Það er rekstrarlega fráleit um- gerð um óperurekstur. Eins gott að fara að finna því nýtt hlutverk í samkomuhaldi sviðslistanna. Það þarf að laga áhorfendasvæðin og setja það svo í hendur Þjóðleikhús- sins sem nýtt svið og loka Litla svið- inu. Það er á sama hátt hallærislegt og ónóg að ætla sér óperuflutning í nýju tónlistarhúsi í konsertformi eingöngu. Um leið er fráleitt að ætla sér að breyta forsendum þess húss. Um þessar mundir og í ófyrirsjá- anlegri framtíð vantar íslensku óp- eruna, Þjóðleilchúsið, Leikfélag Rey- kjavíkur og einkaaðila hús á höfuð- borgarsvæðinu sem tekur 800 áhorfendur með stóm sviði og gryfju. Það hús stendur vestur á Melum og er illa nýtt undir bíórekstur og er í eigu Sáttmálasjóðs. Þegar Sinfóman fer úr Háskóla- bíói niður í Tónlistarhús á að breyta því, innrétta stóra salinn þar á ný og koma upp aðstöðu til flutnings söngleikja frá síðustu fimm öldum. Hvað varðar svo verkefnaval og rekstur Ópemnnar má vel ræða það mál. Sem oft áðúr er ekki talað um hvemig verkefnavalið er, ekki má tala um þátt íslenskra stjómenda, bæði hljómsveitarstjóra og leik- stjóra. Hvemig leyfir íslenska óper- an sér að sniðganga íslenska lista- menn sinn eftír sinn? Vel má líka ræða, rétt eins og Jónas leyfði sér, aðkomu söngvara - hvernig er skipað í hlutverk? Þá er það vægast sagt skrýtíð að ný óperísk verk eftir íslensk tón- skáld skuli vera á verkefnaskrám hjá smáhópum heima og heiman og íslenska komiekki þeim. Það er líka alveg óþolandi að íslenska óperan skuli ekki með markviss- um hættí vinna sér landnám með sam- starfi við aðrar stofnanir: Þjóðleik- hús, Leikfélag Reykjavíkur, Dans- flokkinn, Listahátíð og Sinfóníuna - kalla til nýja krafta og gera eitthvað nýtt. Tölum saman um óperuna á ís- landi - ijúkum ekki upp þó fundið sé að þvl hvemig ástandið er. Þagn- argildið er engum hollt og síst mál- stað tónlistar á leiksviði. „Konum fækkar á þingi en konum Qölgar á ritvellinum, því ber auðvitað að fagna en magn er ekki sama og gæði, sem er útbreiddur misskilningur nú á tímum rað- fullnæginga og eilífs töfratyppatitrings.“ Elísabet Brekkan fór í Hafnarfjörð að sjá ^ýtt íslenskt leikrit eftir unga konu, Þórdísi Þorvaldsdóttur Bachman Jonas gagnrýnandi Brotið Guðmundur Ingi og Elma Llsa I hlutverkum sínum. Jæja, enn eitt nærbuxnaleikritið. Brotíð var ekki brotið saman þó svo að stúlkan hafi beðið ástmann sinn um að hjálpa sér að brjóta saman eða var þetta kannski bara brot að verki eða máské brotabrot? í Hafnarfjarðarleikhúsinu berjast ungir og mjög efrtilegir leikarar aðdáunarverðri baráttu við að glæða fi'fi í þunnan þrettánda. Konum fækkar á þingi en konum fjölgar á ritvellinum, því ber auðvitað að fagna en magn er ekki sama og gæði, sem er útbreiddur misskiln- ingur nú á tímum raðfullnæginga og eilífs töfratyppatitrings. Alltaf saman Ungur strákur verður skotinn í ungri stúlku. Ung stúlka verður skotin í ungum strák. Þau flytja saman, það er gaman, þau eru alltaf saman og oftast uppi í rúmi, virðast ekki lifa á neinum tíma eða í neinu sérstöku rúmi. Þegar þau svo eign- ast barn er hann kominn með þrá- hyggju, haldinn sjúklegri löngun til þess að hengja sig í tíma og ótíma og geðsjúkdóm sem ágerist og svo líða stundirnar og þessi piltur hverfur algerlega inn í eigin líkama og í millitíðinni henti stúlkan barn- inu þeirra fram af svölunum. Leik- sviðinu er haganlega skipt upp þannig að það sem gerist aftarlega vinstra megin á sviðinu speglast svo hægra megin, myndrænt séð er sýningin ásjáleg. Vel leikið Þetta par er leikið af tveimur pör- um og þau skarast nokkuð þó svo að annað parið sé alfarið eftír að ógæf- an dundi yfir þau og hitt sé unga og ástfangna parið. Leikararnir eru hreint frábærir. Þrúður Vilhjálms- dóttir sem leikur ungu stúlkuna hef- ur hlutverkiö álgerlega í hendi sér. Að hún skuli ekki bugast þegar hann verður veikari og veikari eða tala eins og venjulegt fólk myndi gera, skrifast á handritshöfundinn og leikstjór- ann. Elma Lísa Gunnarsdóttír leikur stúlkuna eftir að maðurinn er orðinn apatískur og hvorki svarar né sýnir nokkur viðbrögð. Elma Lísa flink leikkona Elma Lísa sýndi hér vel að hæfi- leikar hennar eru margbreytilegir. Líkamsbeiting á ömurlegum nærföt- um örvæntingarfullrar konu er fag- mannleg, hún er flink leikkona. Frið- rik Friðriksson lék drenginn sem varð geðveikari og geðveikari og gerði hann það sem hann gat mjög vel tfl þess að glæða texta án undir- texta fi'fi á sviðinu. Guðmundur Ingi Þorvaldsson leikur eiginmanninn sem hangir lengst af fi'flaus í hjólastól en lifnar svo við á hælinu eða hvar hann nú var í skærri birtu og þar er Hermóður og Háðvör frumsýna Brotið eftir Þórdís Elva Þor- valdsdóttir Bachmann. Leikar- ar: Þrúður Vilhjálmsdóttir, Frið- rik Friðriksson, Guðmundur Ingi Þorvaldsson, og Elma Lísa Gunnarsdóttir. Leikmynd: Þór- unn Blöndal. Ljósahönnun: Egill Ingibergsson. Myndbands- tækni: Gideon Gabriei Kiers. Leikgervi: Ásta Hafþórsdóttir. Búningar: Bergþóra Magnús- dóttir. Tónlist:Margrét Örnólfs- dóttir. Leikstjóri: Erling Jóhann- esson. Framkvæmdastjórn: Ingibjörg Þórisdóttir Frumsýning i Hafnarfjarðarleik- húsinu laugardaginn 20. febrú- ar. Leiklist einnig á ferð afbragðsleikari. Þessu unga fólki var sum sé mjög vel leikstýrt og tónlist Margrétar örnólfsfóttur kallaðist vel á við skemmtilega útfærða lýsingu í þaul- hugsaðri leikmynd. Leikmynd sem var ansi hreint smart. Á miðju svið- inu voru þrír flekar sem leikið var upp við og í einni senu voru það svalirnar þar sem Láru litlu var fórn- að og í annað sinn bakgrunnur að kynnum unga parsins og eins var myndum varpað upp á þennan flöt. Blóðið lak úr brjóstunum Þegar stúlkan reif út á sér brjóstín og tók að skera þau þanrtíg að blóðið lak niður var blóðrennslið sýnt sér- staklega á þessum skjá. Það sama var upp teningnum ef hún var eitthvað að skera sig á púls. Hér er ffumraun ungs leikskálds Þórdísar Elvu Þorvaldsdóttur Bach- mann. Verkið ber þess merki. Hún er lipur penni en nokkuð skortír á dra- matí'ska uppbyggingu verksins. Það er sérkennilegt að vera að kosta svona miklu til þegar handritið sem á að liggja til grundvallar allrar vinn- unar, er ekki tilbúið. Það mætti hugsa sér að hér væri einhvers konar uppdráttur að fyrsta þætti af fjórum. Það er engin saga á bak við söguna og enginn textí undir textanum. Guð hjálpi verðandi leikhúsfólki ef þetta er það sem koma skal. Þunn slikja fikt og myndbönd sem kynna eiga tónlist krydduð með ofnotkum klámyrða. Til þess að skrifa gott leik- rit þarf ekki endilega að liggja yfir því í 13 ár, gerast alkemisti, drekka abst- int eða hafa menningarsögulegar ívitnanir á tæru en það er ágætt að átta sig á því að leikritun fylgir ákveðnum lögmálum og þau þarf að læra. Elísabet Brekkan

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.