Freyr - 15.06.1948, Blaðsíða 15

FRE YR
195
vel og lengi. Hann hlaut á landbúnaðar-
sýningunni þá mestu virðingu sem hægt er
að veita íslenzkum stóðhesti. Næst verður
keppt um Sleipnisbikarinn á Þingvöllum
1950, og er vonandi að keppnin verði þá
harðari um bikarinn en á landbúnaðar-
sýningunni 1947.
★
Frá því er byrjað var að halda sýningar
á búfé, hefir hesturinn verið vinsælasti
sýningargripurinn. Þannig mun það einn-
ig hafa verið á landssýningunni í Reykja-
vlk. En það er eitt sem má ekki endurtaka
sig. Hrossin mega ekki koma í svo stórum
mæli ótamin. Það er ómögulegt að dæma
jafnvel um ótaminn hest og fulltaminn.
Þar að auki er tamdi hesturinn miklu
betri sýningargripur. Það er ekki hægt
að krefjast þess, að fjögurra og fimm
vetra gömul hrpss séu mikið tamin, en
þau eiga að geta verið það mikið támin,
að dæma megi þau með mann á baki.
Erlendis þykja reiðsýningar sjálfsögð
skemmtiatriði á velflestum búfjársýning-
um. Þetta á þeim mun fremur við hjá
okkur, þar sem við leggjum aðal áherzlu
á að sýna reiðhesta. En þó að við sýndum
dráttar- eða kerruhesta á sýningum sem
þessari, væri mjög vel til fallið að reyna
hestana fyrir þungu æki eða kerru.
Ég vona, að þessi sýning hafi örfað eitt-
hvað áhugann á hrossakynbótum í land-
inu. Það er sannfæring mín, að íslenzki
hesturinn verður áfram gagngripur fyrir
allan þorra bænda. Hann hlýtur einnig
að verða mikið notaður sem sporthestur,
bæði í sveitum og bæjum.
íslenzki hesturinn er ennþá tiltölulega
litið ræktaður, og á landssýningunni virt-
ist enginn hestur gallalaus. Þess vegna
þurfa allir, sem ala upþ hross að taka
höndum saman um að rækta hrossastofn,
sem hafi í sem ríkustum mæli ljúfa skap-
gerð, fjör, fagurlega byggingu, þol og
orku.
Hjalti Gestsson, frá Hæli.
Frá Bændaskólanum
á Hvanneyri
Á meðal íslenzkra bændasona gengur
það nokkuð upp og niður með áhuga fyrir
skólavist við bændaskólana. Fyrir fáum ár-
um voru þeir fullskipaðir á hverjum vetri
og nokkrir á biðlista. Nú, þegar allir aðrir
skólar eru fullskipaðir og fjölda er vísað
frá eða settir á biðlista, þá fer því fjarri,
að bekkir bændaskólanna séu fullsetnir.
Ástæðunnar til þessa fyrirbæris er ef-
laust að leita í þjóðlífsstraumhvörfum
þeim, sem orðið hafa hin síðustu ár, þeg-
ar svo virðist, sem trúin á moldina og mátt
hennar fari þverrandi, en fólkið flykkist
frá framleiðslugreinum að öðrum atvinnu-
vegum.
Víst er um það, að ekki getur það verið
sjálfra skólanna sök, því að þar eru sömu
kennararnir og áður, sömu húsakynni og
áður, en batnandi kostur þess útbúnaðar,
sem kennslunni tilheyrir.
Á Hvanneyri urðu skólastjóraskipti í
fyrra. Tók Guðmundur Jónsson við skóla-
stjórn, en hann hafði áður stundað þar
kennarastarf um tuttugu ára skeið, er
Runólfur Sveinsson hvarf þaðan og gerð-
ist sandgræðslustjóri. Það markar alltaf
þáttaskipti í sögu hvers staðar, er maður
kemur og annarr fer. Slík þáttaskipti gerð-