Freyr - 15.06.1948, Blaðsíða 24

204
FREYH
Sumarveðrátta í febrúar og marz en
vetrarveður í maí. Það eru ekki hagkvæm
veðráttuskilyrði þeim er jarðyrkju stunda.
En svona hefir það verið í þetta sinn og
svipað hefir komið fyrir svo oft áður hér
á landi.
Maí var kaldur, allt of kaldur. Frost um
nætur um allt land og kaldir og hryssings-
legir vindar úr ýmsum áttum um daga,
með snjóéljum svo að ýmist hvítnaði í fjöll
eða í byggð niður með köflum. Slík veðrátta
er ekki góð um sauðburð, og nýgræðing-
urinn á þá örðugt uppdráttar, enda voru
tún rétt græn í maílok en gras var tæpast
farið að vaxa. En bót í máli að hægt var
að vinna að jarðyrkju, því að vetrargadd-
urinn hvarf á góunni og klaki hvergi til
tafar, svo að vélarnar gátu starfað, þar sem
mannafla var á að skipa til þess að fara
með þær. Jarðyrkjuvélar búnaðarsamband-
anna hafa því verið að störfum, því að all-
vel gengur að fá menn til að vinna með
þeim, enda eru haldin námsskeið árlega
nú, í þeim tilgangi að mennta menn til
þessa. Á Hvanneyri var námsskeið í þetta
sinn, er hófst um 20. apríl og stóð fram
undir hvítasunnu. Á vélanámsskeiði þessu
voru 22 nemendur.
★
í síðasta blaði Freys var stuttlega getið
um samþykktir frá aðalfundi Búnaðar-
sambands Vestfjarða. Var þar eitt og ann-
að fleira til meðferðar en þar var frá sagt,
og vert væri þó að geta, en hér skal vikið
að öðrum þáttum af þessu starfsvæði ís-
lenzk búskapar, sem fyrir ýmsra hluta sakir
er vert að veita. eftirtekt.
Svo er sagt manna á meðal, að útkjálk-
ar landsins fari nú í auðn. Þeim sem í
þéttbýli búa um Suðurland og víðar, finnst
stundum, að Vestfirðir séu eitt allsherjar
útkjálkahérað á íslandi. En hvílíkur mis-
skilningur.
Þar eru að vísu Hornstrandir, sem nú eru
komnar í eyði og þar eru Jökulfirðir, sem
stefna til auðnar að því er virðist. En er
ekki ástæða til þess að spyrja hvort ekki
fari þar forgörðum um leið verðmæti lands,
nytjar, sem áður hafa gefið góðan arð, bú-
endum, sem þar lifðu og störfuðu?
Og þó að þetta séu taldir útskæklar þá
er þar um aðeins lítinn takka að ræða á
því mikla „hreindýrshorni," sem allir Vest-
firðir eru.
Þess er þá vert að minnast líka, að ein-
mitt á þessum slóðum eru bændur á undan
öðrum í ýmsum efnum, og má þar meðal
annars minna á hirðing heyja, sem tæpast
mun annarsstaðar vera svo fullkomin sem
þarna, þótt þar blási oft og rigni.
Samkvæmt búnaðarskýrslunum frá 1945
voru 32,9% af heyfeng Mýrahrepps í Vest-