Freyr - 15.11.1987, Blaðsíða 21

Frá Syðri-Haga á Árskógsströnd. Gitta Ármannsdóttir sýnir gestum kanínurnar á
bcenum.
Hvemig er heilsufarið á
kaninubúunum héma?
Heilsufarið er yfirleitt nokkuð
gott og það ætti að geta verið gott
ef húspláss og aðbúnaður er góð-
ur, því að það eru aðeins tveir
smitsjúkdómar sem herja á kanín-
ur hér á landi. Það er hníslasótt en
hana má koma í veg fyrir ef dýrin
eru í netbúri. Hitt er kanínukvef
sem dýrin eru misnæm fyrir, eftir
stofnum, og það á ekki að setja á
dýr sem er hætt við kanínukvefi.
Eins er það húsvistin og andrúms-
loftið í húsinu sem ræður því hvort
dýrin fá öndunarfærasjúkdóma.
Þú hefur gert töluvert af því að
heímsækja kanínubændur að
undanfömu. Hvemig finnst þér
staðan vera í búgreininni?
Staðan í búgreininni er ákaflega
misjöfn. Ég heimsótti marga sem
voru að byrja sem höfðu ekki
fengið miklar upplýsingar, höfðu
ekki nógu góð búr né nógu góð
hús. Jafnframt heimsótti ég marga
sem hafa stundað þetta í nokkurn
tíma og hafa náð mjög góðum
tökum á þessu, komist upp á lag
með að velja góð kynbótadýr og
hafa alla hluti í góðu lagi. Sumir
þessara ræktenda hafa stundað
kanínurækt í 4—5 ár með öðrum
búskap og það eru þónokkrir sem
ætla að leggja niður annan bú-
skap, sem þá er sauðfjárrækt, og
telja sig hafa ekkert minna upp úr
kanínurækt. Þetta fer allt eftir því
hvernig tökum menn ná á bú-
greininni og hún hentar alls ekki
trössum.
Hvað bjátaði einkum á hjá þeim
sem lent hafa í erfiðleikum?
Það var helst það að menn höfðu
fjölgað dýrum of ört í staðinn fyrir
að byrja með fá dýr og komast
þannig upp á lag með verkin og
öðlast reynslu. Jafnframt því sem
dýrunum er fjölgað er nauðsyn-
legt að vera alltaf á undan með að
útbúa húspláss og búr. Margir
hafa lent í tímahraki með að fjölga
búrum og jafnvel með klipping-
una. Hún tekur dálítinn tíma og
það þarf þjálfun til að komast upp
á lag með hana og flokkun á
ullinni. Þarna er að mörgu að
hyggja og fleira en hér hér hefur
verið nefnt.
Markaðsmálin?
Um þessar mundir eru markaðs-
málin á krossgötum. Það var
keypt og sett upp verksmiðja á sl.
ári sem Fínull hf. stendur að. Það
félag er eign kanínubænda, Ala-
foss hf. og fleiri aðila. Það flutti inn
sérhæfðar vélar til að vinna úr
Ullarráðstefna.
Frh. afbls. 915.
íslenskar ullarvörur.
Allir sem ég talaði við í Berea
könnuðust við íslenskar ullarvörur
og vildu vita meira um íslenskan
ullarbúskap. Eftir að hafa dvalist
hér í Bandaríkjunum í eitt og hálft
ár og kynnt mér hvað hér er að
gerast í ullarmálum hef ég komist
á þá skoðun að við íslendingar
horfum fram á aukna samkeppni á
þessu sviði á næstu árum. Mikil
vakning virðist vera hér að spyrna
fótum við erlendri samkeppni og
kanínufiðu. Verksmiðjan er kom-
in í gang og framleiðslan gengur
vel og það virðast vera mjög góðar
horfur í markaðsmálum. En það
hefur staðið á afurðalánum til að
borga ullina og vegna fjárfestinga
við að koma verksmiðjunni upp
hefur skort rekstrarfé. Hún mun
þó byrja að taka á móti ull í
október af þeim kanínubændum
sem svöruðu bréfi frá Fínull frá
28. ágúst sl. Við skulum vona að
bankar sjái sér fært að veita þess-
ari búgrein afurðalán eins og
öðrum búgreinum þannig að hún
verði ekki drepin niður í fæðingu.
eru menn hér að reyna að standast
samkeppnina með því að fram-
leiða jafngóðar vörur og þær sem
fluttar eru inn, en selja þær lægra
verði. Það er því augljóst að til að
halda orðstír okkar sem fram-
leiðendur úrvals ullarvarnings
verðum við að rækta og hirða
íslensku ullina af ítrustu vand-
virkni og hirðusemi og varðveita
þannig og halda við því áliti sem
fólk hefur á íslenskum ullar-
vörum.
Freyr 909