Fylkir - 23.12.1953, Blaðsíða 5

Málgagn
Sjálfstæðis-
fiokksins
5. árgangur.
J Ó L I N 19 5 3
42. tölublað.
SÉRA HALLDÓR KOLBEINS.:
BÆN HJARTANS.
B æ n : Heilagi, eilífi, algóði Guð, faðir vor. Vér þökkuns
þér, að þú sökum almóttugrar elsku þinnar hefur sent son
þinn í heiminn til þess að frelsa oss.
Lót augu hjartna vorra opnast, svo að vér sjóum hann.
Veit vilja vorum vígslu, svo að vér elskum hann.
Blessa þú oss helgihald jólanna. Lót oss göfgast og hreinka
í hug fyrir dýrð jólahótíðarinnar. Blessa vora litlu þjóð og
lót henni opnast augu trúarinnar, svo að lóvarður lífsins
verði henni líf og Ijós um alla ókomna tíma. Blessa þú
Vestmannaeyjar. Lót heilaga dýrð þína Ijóma yfir eyjarnar,
og gef að augu hjartna vorra opnist, svo að vér sjóum
englana. Og gef oss nóð til þess að fagna með þeim í söng
þeirra: Dýrð sé þér 1' upphæðum, friður ó jörðu og velþókn-
un yfir mönnunum. Amen.
Altaristaflan í L andakirkju.
Lesið: Sólm 119, 10, 1. Mósebók 20, 5. 6., 1. Kron. 29. 19., 1.
Pét. 1. 22. Sólm. 29. 3., Matt. 5, 8. Efesusbréfið 1,18.
Matt. 2, 1-2.
Og er Jesú var fæddur í Betlehem í Júdeu, ó dögum Heródesar
konungs, sjó, þó komu vitringar fró Austurlöndum og sögðu: Hvar
er hinn nýfæddi gyðingakonungur, því að vér höfum séð stjörnu
hans austur fró og erum komnir til að veita honum iotningu. Amen.
Sú kemur stund í lífi hvers manns, að hjartað hættir að sló. En
ef hjörtu vor í andlegum skilningi, eru helguð Kristi, þó munu
þau aldrei hætta að sló af trú, von og kærleika, því að vér skynjum
í hverju einu augnabliki eilífðina alla. Með þessari hugsun skulum
vér óska hvert öðru gleðilegra Jóla í Jesú nafni.
Það var nótt. Systirin ló vakandi í rúminu og hlustaði inn í
hljóðleikann, þó heyrði hún fyrir ofan sig í rúminu veikan andar-
drótt barns og hjartaslög. — og er hún segir fró þessu daginn
eftir, segir hún: Eg veit að barnið, sem ég var að biðja Guð að gefa
lif, hefir verið að deyja, og að ég heyrði ekki hjartaslögin og andar-
dróttinn venjulegri heyrn, en þó eins skýrt og glöggt. — En Guð
hefir verið að boða mér hinn eilífa fagnaðarboðskap um elsku sína.
— Guðs hjartaslög hljóðna aldrei. Gefi Drottinn mér hreint hjarta, '
svo að ég geti óvallt heyrt þau.
Þeir, sem hlusta inn í hljóðleikann, heyra sjaldan þvílíkri heyrn,
eitthvað, sem ber vott um jarðneska viðburði, en þó er sú heyrn
miklu algengari en vér venjulega ætlum, en allir, sem hlusta af bæn
og tilbeiðslu eftir hórr-i hugsjón trúarinnar ó lifandi, algóðan Guð.
Þeir heyra hjartaslög hans.
En þess ber oss að minnast, að í heilagri ritningu er þessi skynjun
hins yfirskilvitlega, hins óhöndlanlega jarðneskri skynjun, venju-
lega nefnd sjón. Þannig biður Póll, postuli Krists, Guð um að gefa
söfnuðinum í Efesus anda opinberunarinnar og að Guð upplýsi
augu hjarfna þeirra. Oss eru og fró blautu barnsbeini öllum kunn
orðin: Sælir eru hjartahreinir, því að þeir munu Guð sjó. Augu
hjartans. — Gjörum oss Ijóst hvað felst í þessu hugtaki. Þvl að
hér er um veruleika að ræða, sem rétt er að rofa fyrir skilningi
ó meðal nútímamanna. En hjarta tóknar fyrir höfundum heilagrar
ritningar annað en skilning, það tóknar hinn æðri skilning, hina
æðstu hugsjón, skynsemi, sem höndlar Guð. Vér sjóum þetta glöggt,
er vér hugsum um nokkrar ritningargreinar, sem þetta orð kemur
fyrir í; Abraham segir: í einlægni hjarta míns og með hreinum
höndum mun ég gjöra þetta. Og Guð segir við hann í draumnum:
Víst veit ég að þú gerðir þetta í einlægni hjarta þíns, — það er
í samræmi við Ijós skynjunar hans ó Guði. Davíð biður til Guðs:
Gef þú Salómó syni mínum einlægt hjarta, að hann megi varðveita
boðorð þín. Einlægt hjairta, það er hjarta, sem skynjar vilja Guðs.
Elskið hver annan innilega af hjarta (það er í lífi yðar í samfélag-
inu við Guð) segir Pétur postuli. Hver fær að stíga upp ó fjall
Drottins, hver fær að dveljast ó hans helga stað?
Só, sem hefir óflekkaðar hendur og hreint hjarta — hjarta helg-
að hugsuninni um Guð.
Ef oss nú er Ijós merking orðanna augu hjartans, þó skilst oss
betur hin andlega merking orðanna um fæðingu Krists í frósögn
Matteusar, er hann segir: Og er Jesús var fæddur í Betlehem i
Júdeu ó dögur Heródesar konungs, sjó, þó komu vitringar fró
Austurlöndum til Jerúsalem og sögðu: Hvar er hinn nýfæddi gyð-
ingakonungur? Því að vér höfum séð stjörnu hans austur fró og
erum komnir til að veita honum lotningu. — Hvernig höfðu þeir
séð hann? — í djúpri tilbeiðslu, bæn og íhugun höfðu augu
þeirra upplokist, svo að þeir sóu Ijós og fengu opinberun með líku
móti og hirðarnir, sem voru einnig biðjandi menn sérstaklega Guði
vígðir. Því að ekki einungis Amos, sem er talinn fyrstur ó hinu
eiginlega spómannstímabili ísraelsþjóðarinnar gætti fjór. Það gerði
og Móse og yfirleitt fjöldi guðsleitandi manna, sem helguðu líf sitt
sérstaklega í tilbeiðslu. í einverunni í nóttúrunni fannst þeim opn-
ust leið, svo að þeir skynjuðu nólægð Guðs. — Og sjólfsagt hefur
mörgum þannig með raunverulegu móti gefið sýn, öðrum en þeim
sem sagt er fró í guðspjöllunum. — Því að hvers vegna sóu þeir
stjörnuna austur fró? Vegna þess að þeir leituðu hennar. Vegna
þess, að augu hjartna þeirra voru opin, augu hjartna þeirra, hugs-
unarinnar um Guð, vitundarinnar um nólægð Guðs. Þeir hlustuðu
inn í þögnina og skynjuðu með yfimóttúrlegu móti, og þó þeirri
skynjun, sem hver tilbiðjandi maður þekkir og er svo veruleg sem
nokkur önnur skynjun, því að hún er Ijósið, sem í þér er og mó
ekki verða að myrkri, er Jesús talar um í fjallræðunni.