Fylkir - 23.12.1953, Blaðsíða 7

jólablað Fylkis 1953.
7
SÉRA JÓN N. JÓHANNESSEN.:
,.Yður er í clag frehari fœddur
scm er Kristur Drottinn í borg
Davíðs,,
Astriki faðir vor!
Gcf f>ú oss frið og send i sál
Iwers manns
hi,ð sanna vegarljós, sem
myrkur fól,
fyíllu vórn hug áf krafti
og kœrleik hans,
sem kom til vor og skóp
oss heilög jól.
Enn ;i ný hljómar til vor
boðskapur jólanna, boðskapur-
inn um fögnuð, frið og frelsi
Guðsbarna. Yfir ráðjrrota mann-
kyni hljóma klukkur Guðs-
almættis, til jress að hefja
luig og hjörtu mannanna barna
til Hans, sem fæddist hér á
jörðu tii jress að færa oss dýr-
mætar gjafir, Guðsfögnuð og
frelsi á erfiðri járðlífsgöngu
vorrí.
Iloðskapur 'þessarar hátíðar,
•setur oss fyrir sjónir tvær skýrar
skarpar og örlagaríkar and-
stæður, andstæður; sem liljóta
áð opna augu allra hugsandi
manna, fyrir hinu dularfulla
afli, er stendur bak við og stjórn
ar lífi og kjörum jarðbúa og
hinum mikla og örlagaríka mun
;i andlegu og veraldlegu
valdi.
Annarsvegar er Ágústus-
keísari, æðsti veraldlegi höfð-
ingi þeirra tíma, með liin mikla
herafla Rómverja að baki sér.
Voldugasti einræðisherra heims-
ins, jrcssi maður fyrirskipar.
manntal um allan heim, og læt-
ur þannig rætasl hinn aldagamla
spádóm Gyðingajrjóðarinnar um
fæðingu frelsarans. Þannig lét ‘
Guð Jrennan lieiðna keisara,
koma í framkvæmd fyrirheitum
sínum, mönnunum Lil sálu-
hjálpar og biessunar. Hins
vegar er oss bent á iítið BARN
t' jötu lagt, vanmáttugt og um-
komulaust barn í heimsins-
augum.
Hinn voldugi einræðisherra
lincig í gröf sína. Ríki lians féll
í rústir og smám saman fenti
yfir nafn lianS og spor. Barnið
sem í jötu var lagt óx og þrosk-
aðist og gekk kvalabraut sína
og reis úr gröfinni, sem endur-
lausnari máhnkynsins og lávarð-
ur lífs. og.dauða.
„Sú þjóð ,seiit 'í' niyrkri 'dvél-
ur sér mikið ljós” — þessi
fornu spádómsorð irgttust á
Gyðingaþjóðinni,— nótt eina —
sem síðan er heilög haldin um
gjörvalla jörð. Gyðingar sáu
Guðs-ljós, ljós friðar og fagnað-
ar, en þeir báru ekki gæfu til
að liöndla það og fylgja því
á myrkum jarðarbrautum. Þeir
báru Jrað upp á krossins tré, jreir
krossfestu jxLsálarheill og gæfu
er Guð bjó jreim.
Hafa jrjóðir jarðflrinnar
nokkuð lært af jressu fordæmi
Gyðinga? Nokkuð liafa Jrær lært
en því fer fjarri að fagnaðaf-
boðs'kapur Guðs fái stjórnað
þeim og lýst þeim útúr myrk-
viði sjálfskaparvíta og blindni.
Yfir beim tímum er við lifum
t
nú, má vissulega le,tra þessi
fornu spádómsorð: „Sú Jojóð
sem í myrkri dvelur. sér mikið
ljós“ — Þjóðirnar sitja enn í
myrkri á svo mörgum sviðum,
jró sjá Jrær allar Guðssoninn,
ijós heimsins, hann sem kom tij
þess að vera leiðarvísir manná
og barna og beina öllum inn á
bjartar Guðs brautir, hann sem
vill frelsa og ltelga hverja manns
sál og með því lækna böl og
rnein þessa jarðlífs. Hvers'vegna
sitja Jjjáðar jjjóðir jarðarinna
enn í myrkri? Hversvegna er
heimurinn í dag heltekinn af
tortryggni og heift og sviða flak
andi í sárutn? Þegar svara ska.l
jtessari spurningu, komum vér
að því, sem er höfuð meinsemd
mannkynsins. Annarsvegar liin
blinda efnishyggja og sjálfsdýrk-
unin hins vegar skilningsleysi
manna á guðleg verðmæti, á það
hvað hefur eilífðar gildi. Menn
\ilja vera sjálfráðir unt líf sitt.
hvernig því sé lifað. Menn teljá
Jrað ekki nauðsynlegt að Cruðs-
sonurinn, ljós heimsins, lýsi
þeim og mótar líf þeirra, því
Jtráfaldlega kæmi það í bága
við stundleg hagsmuna mál
Jteirra, en Jteir gleyma Jrví að
tímans vald og tímans gæði
hverfa við gröfina. Hinn einráði
og voldugi efnishyggjumaður og
hinn trúfasti starfsmaður, sem
hafði sig lítt frammi, eru jafnir
við dauðans dyr. Ekkert geta
Jreir með sér flutt, nema það
andans skrúð, er þeir ltafa aflað
sér frá himneska Ijósinu, sem
skín oss í Jesú Kristi, honum
sem vér trúum og tilbiðjum á
beztu áugnablikum lífs vors.
Við skulurn jafnan ltafa það
hugfast, að Guðs eilífu lögum
fær enginn breytt, hvorki vold-
tigur né vesæll. Við sjáum þetta
svo glöggt á guðsspjalli Jólanna.
Á Ágústusi hinum volduga
keisara og barninú fátæka, sem
í jötu var lagt. Annarsvegar tak-
márkalaust jarðneskt vald,—
hinsvegar BARN, sem á fyrir
sér braut fátæktar, þjáningar og
krossdauða. Hvað veldur þesS-
um mikla mun á æfi starfi
þessara tveggja, er jólaguðs-
spjallið setur oss fyrir sjónir.
Hinn örlagaríki munur stafar
af Jrví gjörólíka hugarfari og
lífafstöðu, er stjórnaði hug-
sjónum og starfi. Annar vann
aðeins með veraldleg mál fyrir
augum. Hann sjálfur var þunga-
miðja lífs hans. Og alt hvarf
þetta og hjaðnaði eins og allt
tímanlegt, við dauðans dyr.
Hinn var áf Guði scndur í
þjónsmynd — Guðs heilagi vilji
stjórnaði hug hans og starfi.
Hann fæddist í fátækt til J\ess
að bera Guðsdýrð í vansæl
hjörtu manna. Færa mönnum
þann sálarauð og sálarhelgi,
senr varir til eilífs lífs. Hann
kom til Jress að opna mönnum
himnarík;i og færa mönnum
birtu og yl frá Guðshimnum og
kenna mönnum í hverju hin
sanna lífsglc-ði er fólgin. Að
hún sé ekki fólgin í Jreim hverf-
Jeikanshlutum( sem aðeins hafa
stundargildi — heldur í kærleiks-
þjónustu og guðsdýrkuu. Með
öllu lífi sínu og starfi bendir
Jesú oss á þá staðreynd, að sál-
ar hreinteiki og kærleikslund
öðlast ekki í gildaskálum stund-
lcgra nautna, heldur á braut,
starfs, Jrjáninga og fórna. Sú
braut er einnig sigurbraut vor,
því á Jreirri braut hverfur
stærilætið og hverskyns sjálf-
ræði og sjálfsdýrkun. Á þeirri
braut lærum vér að skilja sam-
band vort við Guð og þörf vora
á ljósi og líkn á þeirri braut lær
um \ér að biðja af innri Jrrá
'og Jröri:
Vertu Guð faðir - faðir minn.
i frelsarans J-osú nafni.
Guðssonur fæddist hér á
jörðu til Jress að gróðursetja
Guðsríki meðal vor, styðja oss
á hjálpræðisbrautinni og veita
oss æðri og réttari Jrekkingu á
lífinu og Jreim Guði, er lífið
skóp í eilífum kærleika.
Þetta er hinn mikli gleðiboð-
skapur jólanna. Guð gefi oss
öllum náð til þess að tileinka
okkur Jrennan kærleiksboðskap,
svo liann verði oss ljós og mátt-
ur til þess að ganga jafnan á
Guðs vegum. Á 'þ'éssafi - jóla-
hátíð og hvern dag lífsins skul-
Séra Jón N. Jóhannessen
þjónaði hér i Eyjum
eins og kunnugt er i
fjarueru sóknarprestsins
á sl. sumri.
Er séra Jón dvaldi hér
átti hann 75 ára afmeeli
og hálfrar aldar prests-
afmeeli.
um vér lrafa það hugiast, að
livað sem oss kann að mæta(
og hvernig þá hin máttuga
kærleikshönd Drottins, er jafn-
an nálægt oss, til Jress að styð'ja
oss og styrkja í Guðsstarfi voru.
J}ennan náðarboðskap fiytja
jóiin oss. Þau minna oss á staif
hans, sem í heilagri Guðstrú og
Guðstrausti, gekk braut þján-
inganna í fórnfúsu kærleikstarfi
sínu fyrir syndugt mannkyn.
Biðjum Guð að láta liver jól
er við fáum að lifa hér á jörðu,
bregða skæru ljósi, trúar og
trausts, í hjörtu vor, á bratit-
ina, sem framundan er( svo vér
sjáum alstaðar kærleika Guðs,
einng í harðindum og harm-
leik jarðlífsins.
Öld eftir öld hefur kærleiks-
Ijósið í Kristi Jesú( hvílt yfir
börntim jaréjarinalr og flutt
mörgum frið og fögnuð, þrek
og Jrol til að ganga erfða braut
og bera þunga byrði sorga og
mótlætis. Öld eftir öld hafa
mannlegar Sálir hungrað og
þyrst eftir sannri gæfu og var-
anlegri gleði. Allar framtíðar-
\onir eru reistar á Jressari Jieitu
ósk og sterku þrá. Þannig hefur
Jrað verið og þannig mun Jrað
verða. Og lífið kemur til
okkar og miðlar okkur mörgum
og margvíslegunr gjöfum, réttir
að oss ljúfar gleðistundir eða
daprar sorgarstundir, veitir sum-
um raunir og raunaspurning-
ar. Og mörgum finnst það að
björtu og fögru æskuvonir þeirra
hafi orðið úti á kiaka og kald-
lyndi heimsins. En mannlegar
óskir eru oft svo barnalegar
og bráðlátar, því við teljum oss
fær um að ráða stefnunni. En
reynsla lífsins kennir oss ýmis-