Fylkir - 23.12.1953, Blaðsíða 18

18
Jólablað Fylkis 1953
Af stað burt i fjarlœgö.
Þá var gott að vera til.
Í júnímónuði síðastliðnum
efndi Félag ungra Sjólfs'.æðis-
manna til einnar af sínum vin-
sælu kynnis- og skemmtiferðum
til meginlandsins.
Farið var með tveim vélbát-
undir leiðsögn Sigurjóns Ingvars
sonar, skipstjóra. Hópferð þessi
mun sú fjölmennasta, sem farin
hefur verið frá Eyjum, en þátt-
takendur voru milli 90 og 100.
Landtaka var höfð á Stokks-
eyri, og þar biðu 3 fólksflutn-
ingabílar, sem ferðast átti með
um Árnesþing.
Það var glaumur og gleði, sem
einkenndi framkomu Eyjaskeggj
anna ungu, allir voru í sólskins-
skapi, þegar stigið var á land.
Sjóveikin gleymdist fljó'.t, ekki
sízt, þegar margí ber fyrir augu.
Næsti áfangastaður var Sel-
foss, en þar skyldi snæða kvöld-
verð. Tómir magar nutu þess
hve Selfyssingar eru natnir við
matargerð og var ekki staðið
upp frá borðum fyrr en allir
höfðu fengið nægju sína og vel
það.
Til þess að enginn tími færi
til spillis á stuttri dvöl okkar,
settumst við í bílana og báðum
um ökuferð til Lau"a,'vatns.
Þess má geta, að einn af bílum
okkar var nefndur „svefnvagn-
inn'' fyrir þá sök, að hann ekur
mest um nætur milli Akureyrar
og Reykjavíkur. Þeim ágætu
mönnum, sem útveguðu okkur
bílakostinn hefur fatazt hrapa-
lega, ef þeir hafa haldið, að við
værum komnir úr Eyjum til þess
að sofa. En svo gott er að sitja
í þessum margnefnda bíl, að
til vand.æða horfði á tímabili,
því auðvitað vildu allir vera í
„hrotunni". En þetta er nú út
úr dúr.
Ferðin til Laugarvatns var
hin skemmtilegasta, mikill söng
ur og fjör og tilhlökkun fyrir því
sem hið ókunna bæri í skauti
sínu.
Skoðað var það helzta á Laug
arvatni og drukkið þar kvöld-
kaffi áður en við lögðum af stað
til Selfoss á ný, en það var okk-
ar næíurstaður þessa einu nótt,
sem við ætluðum að eyða á meg
inlandinu í þetta sinn.
Aðalbækistöð á Selfossi var
iðnskólinn, en auk þess var
ferðafólkið dreift um allt þorpið
„bæði hérna megin og hinum
meqin við ána". í Selfoss-bíó
Kátt var í kvennáhóprium.-
kynntumst við því, hvernig fólk-
ið þarna skemmtir sér á böllum
og mátti víst komoast þar I tæri
við „nothýru volgra sviða", eins
og blessaður skólastjó. inn kemsí
að orði.......
Um morguninn eftir var risið
hæfilega snemma úr rekkju, því
víða átti að fara og margt átti
að sjá meðan tími entist.
Og til að byrja með var farið
í þá víðkunnu stofnun Mjólkur
bú Flóamanna, er ekki grun-
laust, að þáttíaker.dur muni enn
eftir því þegar gengið var úr
„ostasalnum" og inn í skyr- og
mysudeildina. í Hverageiði
voru okkur sýnd stærstu gróð-
urhús staðarins, er unaðslegt
að sjá, hve vel hafði tekizt rneð
þrautseigju og dugnaði að rækta
hinar ótrúlegustu jurtir og blóm.
Andrúmsloftið var einn b!óma-
ilmur og umhverfið eitt rósahaf.
í Hveragerði er eitt mikið undur,
sem íbúarnir eru stoltir af, er
það borhola, sem nefnd hefur
verið „Litli Geysir" en holunni
fylgir sú náttúra, að með því
að gefa henni hæfilega inntöku
Má'gagn SjálfstceÖisflokksins
Útg.'fandi:
Sjálístœ; isféí. Vestmannaeyja
Ritstjóri og aþyrgðarmaður!
j óhr. n n Friðfi i msson
l’nntsmiðjan EVítÚN lif.
hans cg útvarpsiyrirlcstrum.
Frá Hveraegrði var haidið sem
leið iiggur út fyrir Ingó.lfsfjall
cg ekki numið staðar fyrr en við
r.ýju Sogsvirkjunina, sem þá var
langt á veg komin.
Mikilrengleikur framkvæmd-
anna, sem þar er búið að vinna
verður mörgum torskiiinn veru-
leiki, hin geysilega tækni manns
hugans birtist í áþreifanlegri
mynd. Er þess að vænta, að ekki
líði langur tími, þar til við hér
fáum að njóta ávaxtanna af
f* :
m fj f
BeÖið eftir lyklavoröi „járntjaldshtiðsins í Hveragerði.
af karbfd, þá blæs hún frá sér
þessu líka feiknar gosi a. m. k.
25 til 30 m .á hæð. Borhola
þessi er innan „járntjaldsins"
en svo er nefnt hverasvæðið,
sem er innan við járnvarnargirð
ingu mikla, sem se't hefur verið
upp umhverfis það. Er svæði
þetta harðlæst og sýnir meðfylgj
andi mynd „járntjaldshliðið".
Hvergerðingar eru manna gest
risnastir og vorum við Eyja-
skeggjar boðnir í samsæti, sem
þarna var haldið, en þar voru
ungir Sjóifstæðismenn úr Reykja
vík einnig okkur til samlætis. í
hófi þessu voru nokkrar ræður
fluttar, m. a. flutti hinn víð-
frægi rithöfundur Kristmann
Guðmundsson, sem þarna á
heima, mjög skörulega ræðu.
Var kærkcmið að sjá mann
þennán í eigin persónu, því
margir þekktu hann af bókum
hinu stórkostlega starfi, sem
þarna hefur verið unnið. Því raf
magnið er sá aflgjafi, sem gefur
glæstar vonir um framtíð lands-
ins okkar er býr yfir svo miklum
vatns og fossakrafti.
Einn mesti helgidómur íslands
Þingvöllur varð næst á vegi okk-
ar. Við námum ekki staðar
fýrr en við höfuum farið yfir
veliina og upp Almannagjá. Ó-
víst er hvort „Öxar við ána" hafi
nckkurnt'ma verið sungið af
meiri krafti cg dug, en var í
Eyjabílunum þrem í þetta skipti.
Helztu sögustaðir Þingvalla
voru skoðaðir og rifjaðist þá
upp margt, sem tengir alla svo
mjög við þennan helga reit, sem
nú er nefndur þjóðgarður ís-
lendinga... . . .. ...
Ti! gamans m.á geta þess -að
„útgerðarmanninum", þ. e.