Skátablaðið - 01.04.1947, Page 21

LITLA KROSSGÁTAN
Oss hefir borizt til eyrna, að gátur og
þrautir þær, sem birtast í Skátablaðinu, séu
of þungar. Því viljum við nú birta minnstu
krossgátu í heimi.
SKÝRINGAR:
Lárétt: 2. Þrír fyrstu stafirnir í flagga-
stafrófinu.
Lóðrétt: 1. Þrír eins.
verið mikið fyrir þessa nýtízku bardaga, þar
sem margir berjast í hóp. Mér finnst það
eitthvað karlmannlegra að berjast einn, þess
vegna hef ég alltaf boðizt til að fara og
njósna um stöðu óvinanna, þegar slíkt hef-
ur jjurl t. Einu sinni var ég að fara um frarn-
varðalínur óvinanna, þegar ég allt í einu
sá óvinahermann liggja á jörðinni rétt fyrir
framan mig. Ég dró í skyndi sverð mitt úr
slíðrum og hjó af honum hægri fótinn!
Hirðfíflið leit sigri hrósandi í kringum
sig á liðsforingjana, en einn Jjeirra sagði
hlæjandi við hann:
— Þú hefðir nú heldur átt að höggva
höfuðið af honum.
— Já, það hefði ég nú líka gert, svaraði
hirðfíflið, — ef einhver hefði ekki verið
búinn að Jjví áður.
Fjórurn verðlaunum er lieitið:
1., 2. og 3. verðlaun: Þátt. sleppa við að
nöfn þeirra verði birt.
4. verðlaun: Nafnið birt og síðustu Skáta-
jól árituð.
Úrlausnum sé skilað fyrir 1. júní, ritað:
Skátablaðið, Litla krossgátan, Pósthólf 831,
Reykjavík.
Til vonar og vara er samt Iausn gátunnar
birt á bls. 56.
LITLA SAGAN:
AFREKSVERKIÐ
Nokkrir liðsforingjar sátu einu sinni að
drykkju og töluðu drýgindalega um hin
mörgu afreksverk sín, þegar hirðfíflið kom
óvænt inn.
— Ég hef nú sögu að segja ykkur! hróp-
aði hann, og hún er nú betri en ykkar.
— Láttu okkur heyra hana, sögðu liðs-
foringjarnir.
— Jú, sagði hirðfíflið, — ég hef nú aldrei
í Skátasöngbókinni
finnum við:
147.
Lag: Way down up nn the Swanee-River.
Langt, langt í burt til hárra lieiða
hverfur min þrá.
Langt, langt i fjarska faðminn breiða
fjöllin min hvit og blá.
Vorsins Ijóð i hjarta hljómar.
„Hugur einn það veit.“
Heim, heim í sál mér endurómar.
Eilíf er þrá mín og heit.
Langt, langt í burt til heimahaga
hugurinn flýr.
Enn man ég liðna dýrðardaga,
dásamleg ævintýr,
sólskin yfir suðurfjöllum,
söng og vœngjaklið,
— sól, sól og vor i hugans höllum,
hamingju, gleði og frið.
JÓN FRÁ LJÁRSKÓGUM.
41
SKÁTABLAÐIÐ