Skátablaðið - 01.12.1953, Blaðsíða 14

þá um landsins gagn og nauðsynjar, því að
þeir töluðu ekkert nema frönskuna sína.
Það mál er bæði talað með höndum og and-
liti. Þeir eru þá til að sjá eins og íslenzkur
rauðmagi, sem er að gefa upp andann í hjól-
börum grásleppukóngsins.
Eftir þessa tveggja daga dvöl í París, var
okkur ráðlagt að yfirgefa borgina, því að
þar ríktu nú aftur verkföll og alls kyns óár-
an. Þessar ráðleggingar tókum við til greina
og ókuni því til Briissel í Belgíu aðfara-
nótt 13. ágúst. Sú ferð tók rúmlega sjö
klst. og var hin skemmtilegasta, að mér
fannst, því að ég svaf mest alla leiðina. Bif-
reiðin skilaði okkur á járnbrautarstöðina
í Brússel. Það er mikil bygging og fögur,
byggð eftir síðustu styrjöld. Þarna stigum
við af um kl. 6, stöðin var opnuð skömmu
seinna, og komum við þá farangri okkar í
geymslu og röltum síðan af stað út í borg-
ina. Um þetta leyti voru torgsalarnir að
koma sér fyrir með vörur sínar, og voru
þar allmörg, og sum frumleg, ökutæki sam-
an komin. Er þeir hafa komið sér fyrir, taka
þeir til að auglýsa vörur sínar háum rómi,
og minna því marglit sölutorgin allmikið á
fuglabjörg. Er líða tók á morguninn, fór-
um við að leita okkur að dvalarstað. I
þeim tilgangi fórum við inn í ferða- og upp-
lýsingaskrifstofu. Þar var okkur vísað á stað
einn ágætan, sem vera mundi einhvers stað-
ar út í borginni. Þangað komumst við brátt,
eftir tilvísan góðra manna. Staður þessi
reyndist vera gamalt munkaklaustur. Þar
var okkur tekið tveim höndum, sem værum
við væntanlegir meðlimir stofnunarinnar.
Akveðið hafði verið, áður en lagt var af
stað í þessa ferð, að belgískur skátaforingi
tæki á móti okkur í Brússel, en vegna verk-
fallanna í Frakklandi, gátum við ekki gert
honum boð á undan okkur.
Annan dag okkar í borginni birtist sá
belgíski okkur. Tók hann strax að sýna
okkur borgina. Einna merkilegast í þeirri
ferð var náttúrugripasafnið. Þar gaf að líta,
rneðal annars, beinagrindur af mammút og
risaeðlu, auk margs annars, sem okkur var
sýnt þar. Síðla þennan dag héldum við til
Gent, en það er borg þar skammt frá. Ferð
þessi var farin nteð lest, og höfðum við allan
okkar farangur meðferðis, sem að vanda var
mikill fyrirferðar. Var okkur sagt, að við
fengjum aðeins þrjár mínútur til að koma
okkur og dótinu af lestinni, er til Gent
kæmi. Þessar þrjár mínútur liefðu ekki
mátt vera miklu styttri. Þegar er farangur-
inn og helmingurinn af hópnum var kom-
inn út, var liurðum lokað, og lestin rann
rólga af stað, en til að komast hjá frekara
ferðalagi að sinni, stukkum við hinir út um
glugggana.
Gent er gömul borg með miklum og
fornum kastala, og þremur stórum kirkj-
urn. Auk þess eru þarna gömul verzlunar-
liús, sem álitið er, að Islendingar hafi komið
í á verzlunarferðum sínum til Niðurlanda.
Á milli þessara og annarra bygginga kvíslast
síkin, en þau eru lielztu einkenni gamalla
belgískra borga. Við eitt þessara síkja
stendur afgamalt hús með jafngömlum
kjallara. í þessum kjallara var fyrir mörg-
um árum brauðgerðarhús með öllu tilheyr-
andi. Nú eiga skátarnir í Gent staðinn og
hafa þar heimili sitt. Þarna dvöldumst við
hjá þeim í góðu yfirlæti, sváfum þar á gólf-
inu um nætur, en á daginn voru þaðan gerð-
ir út könnunarleiðangrar um borgina.
Skoðuðum við kastalann og kirkjurnar auk
margs annars. Þarna komum við í turn
einn stórann og heldur sá uppi klukku
mikilli, og spilar sú lag á klukkustundar
fresti, en það skeður með þeim hætti, að
lnin slær á 49 klukkur og framkalla þær
síðan lagið. Næsta morgunn var ferðinni
haldið áfram til Brúgge, en það er gömul
verzlunarborg með síkjum og tilheyrandi.
30
SKATABLAÐIÐ