Skátablaðið - 01.12.1953, Blaðsíða 15

Þar er hægt að fara á báti víða um borgina,
og gerðum við það. í bátnum var leiðsögu-
maður, og skýrði hann frá öllu, sem fyrir
augu bar. Var þar margt að sjá, bæði fang-
elsi, gömul markaðshús o. fl. Síðari hluta
þessa sarna dags héldum við svo til Ostende.
Þar er baðstaður mikill, og þaðan ganga
skip til Dover í Englandi. Við heimsóttum
baðströndina og strípluðumst þar um stund
við mikla og almenna ánægju. Um kvöldið
kvöddum við svo okkar belgíska vin og leið-
sögumann og stigum um borð í skip það, er
flutti okkur til Englands. Skip þetta virtist
taka ótakmarkaðan fjölda farþega, enda
var þröngin svo mikil, að menn máttu sig
vart hræra. Sigling þessi tekur röska þrjá
tíma, og eru það þeir lengstu, sem ég hefi
lifað. Alls staðar, þar sem afdrep var á
skipinu, gat að líta sofandi menn, skjálf-
andi af kulda, og þjappaði fólkið sér saman
til að hafa hita hvert af öðru, og vaknaði
þá gjarnan rammíslenzkur drengur með
liöfuðið á öxl enskrar ungfrúr, en slíkt
skeður eingöngu í svefni og kukla. Strax og
komið var til Dover, stigum við í lest, sem
flutti okkur til London. A þeirri leið sváf-
um við flestir, svo að hafi eitthvað gerzt
merkilegt, hefur það algjörlega farið fram
hjá okkur. Samastaður okkar í I.ondon var
í skátagarði nyrst í borginni. Þar var ágætt
að vera, í rólegu umhverfi. Við dvöldumst
í London í 6 daga og notuðum þá alla hvern
öðrum betur til könnunarferða um borgina.
í London var svo margt að sjá, að það yrði
alveg nóg efni í aðra sögu, og skulum við
því geyma það að mestu. Annað kvöldið,
sem við vorum þarna, kom til okkar enskur
skátaforingi og bauð okkur til fundar í
félagsheimili þeirra Jjar skammt frá. Heim-
ilið er langur skáli, skipt í tvö minni her-
bergi, en bak við skálann er stór grasflöt,
sem þeir nota til útileikja. Englending-
arnir tóku vel á móti okkur. Fórum við
fyrst í „rugby“ á flötinni bak við húsið,
og unnum við þann leik eftir frækilega
vörn. A eftir snerum við okkur svo að inni-
leikjum, borðtennis og ýmsu fleiru, en
enduðum kvöldið með sameiginlegri te-
drykkju. Fjórða daginn okkar þarna kornu í
garðinn til dvalar, franskir skátar, sem buðu
góðan dag á íslenzka vísu. Sögðust þeir vera
að koma frá íslandi og létu vel af dvöl sinni
þar. Þeir hefðu sjálfsagt viljað segja okkur
mikið frá ferð sinni, en þeir töluðu flestir,
því miður, svo líkt og landar Jieirra í París,
en ég hef þegar sagt, hvernig okkur gekk
að skilja þá. Að liðnum þessum 6 dögum í
London, tókum við okkur far með bifreið-
um til Edinborgar. Sú ferð tekur 15. klst.,
en við fórum þetta að nóttu til og nutum
því ekki ferðarinnar sem skyldi. Við stóðum
ekkert við í Edinborg en héldum strax nið-
ur til Leith. Þar beið Gullfoss okkar, albú-
inn til íslandsferðar, en það vorum við líka
og urðum því samferða heimleiðis, Er hér
var komið, var ferð okkar eiginlega lokið og
þá auðvitað ferðasögunni líka.
Köttur úti í mýri, setti upp á sér stýri,
úri er ævintýri.
SKÁTABLAÐIÐ
31