Skátablaðið - 01.12.1953, Blaðsíða 16

WM. PETERSEN:
STÖÐVIÐ
LESTINA
Hjartarflokkurinn lagði af stað á hjól-
um í skógarferðina. Veðrið var eins og bezt
var á kosið og ekki var skapið síðra hjá
Hjörtunum.
í skóginum átti að fara fram keppni
innan deildarinnar og það voru ekki nema
örfáar vikur þangað til. Það var keppnis-
hugur í drengjunum og þeir voru ákveðnir
í því að láta ekki sitt eftir liggja. Dreng-
irnir ræddu í ákafa um það, hversu mikill-
ar kunnáttu í skátaíþróttum myndi verða
krafist af þeim í leiknum. En var aðeins
vitað að þetta myndi verða flokkakeppni
og aðeins bezti flokkur hverrar sveitar fékk
að keppa.
„Eitt er þó alltaf víst,“ fullyrti Eiríkur,
flokksforingi Hjartanna, duglegur drengur
á sexánda ári.“ Kunnátta okkar í hjálp í
viðlögum og meðferð landabréfs keniur okk-
ur að góðum notum.“
„Einnig kunnátta okkar í merkjasending-
um,“ bætti Bjössi við. Hann var aðstoðar-
flokksforingi flokksins og meðan hann sagði
þetta, gerði hann gælur við stóran sjónauka,
sem hann bar í ól yfir herðarnar.
„Við ættum nú ekki að þurfa að óttast
hjálp í viðlögum,“ sagði fón, þar sem hann
hjólaði við hliðina á Bjössa. „Við höfum
þó allir krækt í sérprófsmerki þar, og Karl
og Jónas vantar aðeins herzlumuninn, svo
að hægt sé að segja það sama um merkið
fyrir orðsendingar."
„Ergo,“ sagði Bjössi, sent var upp með
sér af latínukunnáttu sinni, þótt hún væri
ekki sérlega burðug. „Eftir daginn í dag
verðurn við sérfræðingar í öllu er varðar
merkjasendingar.“ Síðan hóf hann upp
rödd sína og byrjaði: „Þegar sólin og vor-
ið ...“ og hinir tóku þegar undir. Er þeir
höfðu hjólað þannig áfram allgóða stund,
háværir og glaðværir, urðu þeir ásáttir um
að hvíla sig í fimm eða sex mínútur og taka
síðan því betri endasprett. Bjössi, sem var
mesti matgoggur, notaði óðara tækifærið
og fékk sér bita af nestinu sínu. Það var
rifjasteik og hjá henni hafði hugur hans
dvalið alltaf öðru hverju, allt frá því að
lagt var af stað.
„Þar sem Bjössi er með sjónaukann hans
frænda síns og ég pabba sjónauka þá get-
um við æft dálítið merkjasendingar í langri
fjarlægð, eins og við vorum að tala um á
flokksfundinum á miðvikudaginn," sagði
Eiríkur. „Það er að vísu ágætt að æfa
merkjasendingar með því að hafa 100 metra
á milli okkar ...“
„Já, og hlaupa svo fram og aftur og spyrja
hvað sent liafi verið,“ greip Jón fram í og
32
SKATABLAÐIÐ