Skátablaðið - 01.07.1962, Blaðsíða 28

(Acme boy scouts aðeins); hnífur (The Boy-
scout knife); axlarslaufa, samlit hálsklút;
hálsklútur, sameiginlegur litur íyrir flokk-
inn; baktaska, brún, hneppt; stafur, 4 fet;
eldaáhald.
Búninga útvegar Skátafélagið.
Frá f. des. 1913 er S.F.R. skipt í 3 sveitir.
Sveitarstjórar eru: Sigurjón Pétursson,
Flelgi Jónasson og Ben. G. Waage.
í hverri sveit mega vera 2—6 flokkar.
Einkenni félagsins er gyllt hnappagats-
merki með 3 oddum. Það er einnig sameig-
inlegt merki alls skátasambandsins. Merkið
kostar 25 aura og er upptækt hjá hvaða
utanfélagsmanni sem er.
Flokksmerki kosta 42 aura, en sveitar-
stjóramerkið kostar kr. 2.80.
Sérhver meðlimur félagsins geldur 10
aura á mánuði í samlagssjóð. Annars ræður
hver sveit sínum peningamálum.
Skátar geta þeir einir orðið, sem eru á
milli 11 og 18 ára.
Allar upplýsingar viðvíkjandi skátum og
því sem þeim viðkemur geta menn fengið
úr „Scouting for Boys“ eftir Baden-Powell,
eða úr „Spejderbogen", sem er þýðing á
Scouting for Boys. (Þessar bækur fást báðar
í gegnum bókaverzlanir, hin fyrri 1 krónu
og hin síðari kr. 1.50.) Líka má snúa sér til
þessa blaðs. Utanáskriftin er: SKÁTINN,
Reykjavík."
í 2. tbl. Skátans, sem út kom í febrúar
1914, birtist svo önnur grein um eðli skáta-
félagsskaparins undir fyrirsögninni „Skát-
ar“. Þar sem margur fróðleikur leynist í
henni, þykir rétt að taka hana einnig hér
upp:
„Byrjun til þessa félagsskapar var gerð
sumarið 1907 með því, að R. Baden-Powell
fékk komið upp „a boy scouts training
camp“ í Brownsea Island, Dorset, Englandi.
í janúar 1908 kom út fyrsta útgáfa af hand-
bók skátanna, „Scouting for Boys“, seldist
hún upp undir eins og hefur hún nú alls
komið út í 14 útgáfum á ensku og auk þess
hefur hún verið gefin út á flest öllum ann-
arra þjóða tungumálum.
Eftir þessari bók hefur svo verið byrjað
á skátafélögum út um allan heim. Skátar
eru nú í nær öllum löndum í Evrópu,
Ameríku, Afríku, Ástralíu og enn fremur
í Indlandi, Síam, Kína og Japan. Meðlima-
talan skiptir mörgum milljónum.
Flvert er þá markmið þessa félags? spyrja
menn. Stytzta skýringin á því eru einkunn-
arorðin fyrir fyrstu útgáfu Scouting for
Boys: „Catch the boy and make the man“.
Reglur þær, sem þessi mikli uppeldis-
fræðingur hefur sett, reglur, sem næstum
óbreyttar gilda í öllum skátafélögum, eru
aðeins viðleitni til þess að þroska allar þær
dyggðir og þá mannkosti, sem hvern mann
mega prýða. (Reglur þessar komu í síðasta
blaði.)
Með hverju reyna skátafélögin að þroska
þessar dyggðir hjá meðlimum sínum?
Með því:
Að trúa drengjunum fyrir ýmsum störf-
um og láta þá sjá, að því sé treyst, að þeir
geri þau,
að láta þá gefa nákvæma lýsingu á ein-
hverju liðnu,
að venja þá á að nota augun, allt of marg-
ir líða beinlínis sofandi gegnum lífið,
að þroska skylduræknistilfinninguna og
loks með því,
að fara með þá undir bert loft ásamt
öðrum drengjum, svo þeir þar geti lært
ýmsar „praktiskar“ listir og leikni, sem efla
sjálfstraustið, en án þess er hver einasti
verknaður = 0.
Ætli sá maður gæti gert mikið gagn t. d.
við að bjarga manni úr lífsháska, sem bæri
ekkert traust til sjálfs sín?“
54
SKATABLAÐIÐ