Sameiningin - 01.03.1910, Blaðsíða 16

12
imi. Andleg blessan livers mannfélags fer aÖ miklu
leyti eftir því, hve vel það heldr sunnudaginn.
Sunnudags-helgin er því sýnishorn af þeirri livíld,
sem Jesús á viÖ, þegar hann býÖr til sín öllum þrevttum
mönnum. ÞaÖ er andleg hvíld, sem liann á þar við: ró-
Semi og friÖr sálarinnar, sú staÖfesta, sem vér eignumst
meÖ kristinni trú. Ef einhver maðr, sem lengi liefir
ráfað um eyÖimerkr villu og efasemda, nær bólfestu í
lundi kristinnar trúar, liver breyting liefir þá orðið á
honum! Ekki verðr henni á neinn hátt betr lýst en með
því aÖ segja, að hún líkist því, þegar dauÖþreyttr maðr
nýtr Iivíldar. Syndþjáðr maÖr, sem fyrir persónulega
trúarreynslu eignast Jesúm Krist í hjarta sitt, finnr til
hvíldar, og það eins fyrir því, þótt Iiann skilji, að frels-
arinn leggr lærisveinum sínum ok á lierðar; því að þeg-
ar hann skilr, hvað ok lians er, veit hann, að það er hvíld
að bera það, í samanburði við okið, sem vantrú eða
lastalíf eða heimsandinn leggr manni á lierðar. Að ganga
undir ok Jesú Krists er ekkert annað en að samþykkja
starfsaðferð lians. IJann kallar þig, maðr! ekki til síu
í því skyni, að þú hættir að starfa, en hann býðr þér að
starfa á annan hátt en lieimrinn. Hann býðr þér ekki,
að þú skulir losast við allt stríð, þó að þú gangir honum
á hönd; en hann býðr þér athvarf í öllu stríði þínu.
Hann lofast ekki til að taka alla erviðleika af lífsleið
þinni; en liann segist skuli veita þér fullvissu um lijá-
stoð sína, liversu ervitt sem þér gengr. Hann segir
ekki, að þér skuli veitast allt létt á lífsleiðinni; en liann
býðr þér kærleiksanda sinn til þess að þú leggir fúslega
fram beztu krafta þína við hin erviðu skyldustörf lífs-
ins. Hann heitir ])ví hvergi, að hann skuli veita þér úr-
lausn allra vandamála, er fyrir þig koma á æfinni, svo
að þú þurfir þar ekkert fyrir að liafa; en hann segist
sjálfr skuli vera sá grundvöllr, sem þú byggir á, er þú
leitar eftir úrlausn. Hann lofast ekki til að byggja allt
húsið fyrir þig, svo að þú þurfir ek'kert fyrir því að
hafa; en hann segist skuli vera klettrinn, sem þér sé al-
gjörlega óhætt að reisa lnísið á.
Hugsum oss skip, sem flœkist útá hafi og veit ekkert,