Sameiningin - 01.06.1911, Síða 7

99
sií fyrri? Já, livorum gengr betr, manninum, sem seg-
ir: Gjörðu réttf eða manninum, sem segir: Grœddu
einn dal?
En við þetta verð eg þó að halda mér; því þetta
sýnist mér lrjarta málsins: Það er rétt af kristnum
manni að vera í kristnum söfnuði, og það er nangt af
kristnum manni að vera fyrir utan kristinn söfnuð.
Hver einasti kristinn maðr, sem neitar því að vera í
kristnum söfnuði, þarsem liann á kost á því, tjáir sig
um leið ófúsan til þess að fylgja málefni Jesú Krists í
öllum atriðum. Má vera, að hann vilji fylgja Jesú
Kristi í hverndagslífi sínu, en hann vill ekki fylgja Kristi
í félags-starfsemi fyrir málefni hans, og verðr þá ekki
lieldr með sönnu sagt, að hann sé allr með Kristi.
Til er ein gild ástœða fyrir því að verá utan safn-
ar, sú ástœða, að maðrinn sá eða sá telji kristindóm-
inn, í aðal-atriðum, ósannindi. Þegar svo er ástatt, má
ekki búast við, að maðrinn gangi í kristinn söfnuð;
enda væri það ekki œskilegt. Hver sá, sem í söfnuð
gengr, játar trú sína á sannleik kristindómsins, að
minnsta kosti í hinum miklu undirstöðu-atriðum hans.
Hver, sem í kristinn söfnuð gengr, ætti að g'jöra það
kristindómsins eins vegna, en ekki af nokkrum annar-
legum hvötum; og fyrir kristindóminn einan ætti hann
nð standa í kristnum söfnuði, hvort sem söfnuðrinn er
ríkr eða fátœkr, hvort sem hann er skemmtilegr eða ó-
skemmtilegr, hvort sem hann er áhugamikill eða sinnu-
lítili, og jafnvel livort sem meðlimir lians breyta vel eða
illa, allt svo lengi sem söfnuðrinn samþykkir ekki stefnu
þá, sem andvíg er kristindóminum. Því bágbornara
sem ástandið er í söfnuðinum, því meiri nanðsyn fyrir
sannkristinn mann að reyna til að lagfœra það, sem
að er.
Þú, sem eg á tal við nú, stendr utan safnaðar, ekki
af ])ví að þú teljir kristindóminn ósannindi, heldr af
ýmsum öðrum ástœðum; og vil eg atliuga sumt af því,
sem eg hefi lieyrt þig segja til varrvar hinni einkenni-
legu afstöðu þinni. Bezt verðr afstöðu þeirri lýst með
því að segja: Þú ert kristinn maðr, sem ekki sér þér