Sameiningin - 01.06.1911, Síða 25

ii 7
íorsetij, B. J. Brandson, B. L. Baldwinson, Jón J. Vopní, Ól. S.
Thorgeirsson, Ól. Stephensen, Stefán Thórson, Stefán Björnsson,.
Sveinn Brj'njólfsson, Thomas H. Johnson.
Svo sem viö var húizt, er síðasta blað „Sam.“ kom út, var
kirkjueignarmál Þingvallasafnaðar að nýju tekið fyrir til rannsókn-
ar af Templeton dómara í Grand Torks, N.-Dak., að viöstöddum
lögmönnum beggja málsaðila. Og sannaöist þá, að ákvæðið um
að eign safnaðar haldi sá hlutinn fef söfnuðr klofnarj, semi ekki
hefir vikið frá hinni ákveðnu trúarstefnu, standi enn í safnaðar-
lögunum. Þarmeð er að því leyti viðrkenndr eignarréttr þess
hluta Þingvallasafnaðar til kirkjunnar, sem tryggð hefir haldið
við kirkjufélagið.
En hinn hlutinn beiddist þess hinsvegar við sama tœkifœri, að
málið yrði enn tekið fyrir í haust komanda (2. Okt.J til þess að
sú hlið gæti þá lagt einhver ný gögn fram rétttrúnaði sínum til
sönnunar. Og það veitti dómarinn.
Séra Björn B Jónsson, forseti kirkjufélags vors, hefir í seinni
tíð samkvæmt köllun þjónað ensk-lúterska söfnuðinum í Minneota
—jafnframt íslenzka söfnuðinum. Og nú hefir hann að fullu tekið
þeirri köllun.
Þess skal get’ð, að gjöfin frá stúlkum Fyrsta lút. safnaðar til
gamalmennahælisins fyrirhugaða var $77.10, en ekki $75.00 einsog
fyrir misgáning komst inní Maí-blaðið.
Sunnudagsskóla-lexíur.
Lexía 9. Júlí 1911: Hinn þjáði þjónn drottins.
—Esaj. 52, 13—53. 12.
52, 13. Sjá, þjónn minn mun giftusamr verða; hann mun verða
mikill og veglegr, og mjög hátt upp hafinn. 14. Einsog margir urðu
agndofa af skelfing yfir þér — svo afskræmd var ásýnd hans
framar en nokkurs rnanns og mynd hans framar en nokkurs af
mannanna sonum, 15. eins mun hann vekja undrun margra þjóða:
konungar munu aftrlykja munni sínum fyrir honum, því að þeir
munu sjá það, sem þeim hefir aldrei verið frá sagt, og verða þess
áskynja, er þeir hafa aldrei heyrt.
53, 1. Hver trúði því. sem oss var boðað, og hverjum var arm-
leggr drottins opinber? 2. Hann rann upn einsog viðarteinungr
fyrir ausd-'ti hans og sem rótarkvistr úr þurri jörð. Hann var
hvorki fagr né glæsilegr, svo að oss gæfi á að líta, né álitlegr, svo
að oss fyndist til um hann. 3. Hann var fvrirlitinn, og menn forð-
uðust hann, harmkvælamaðr og kunnugr þjáningum, líkr manni, er