Sameiningin - 01.06.1911, Qupperneq 20

112
rœðna Jesú. Þessu er fleygt fram svo sem á því leiki
enginn efi, þrátt fyrir það, þótt allir viti, að gamlir menn
muna venjulega betr það, sem gjörðist í œsku þeirra, en
hitt, sem gjörist á hverjum clegi eftir að ellin hefir sókt
þá heim. Gamalmenni muna jafnvel smáatriði, er komu
fyrir í œsku, þótt alls ekki sé markverð. En árin, sem
Jóhannés var í fylgd með Jesú, hafa lilotið að vera hon-
um minnisstœðustu ár lífs hans. Hugr hans hrifnari
þá og móttœkilegri fyrir öll áhrif en ella. Enda ber frá-
sögnin þess ljósan vott með því að tilgreina ýmsa smá-
muni, sem enga þýðingu hafa fyrir umtalsefnið, einsog
eg hefi áðr bent á.
1 mínum augum er það því áreiðanlegt, að Jóhannes
hefir munað rétt eftir öllum þeim kraftaverkum, sem
hann sá, og einnig aðal-efni rœðna Jesú. Meira að
segja: sumar þær rœður eru svo samdar, að slíkt getr
enginn maðr gjört, t. d. 17. kap. Til þess þarf meira
en mannlegt vit og mannlegan kærleik. Og svo vilja
menn halda því fram, að sá, sem bað þeirrar bœnar,
hafi viljandi dregið þjóð sína á tálar!
(i) Aðrir segja: Eg get ekki trúað kraftaverkum,
því þau eru ónáttúrleg. Hér einnig verðr að dœma eft-
ir vitnisburði þeirra, sem sögurnar tilgreina. Að einu
þeirra, upprisunni, eru allt að 500 vottar (1. Kor. 15, 6).
Því ætla má, að Gyðingar hefði ekki legið á liði sínu að
fá einhverja þeirra, sem voru í fylgd með Jesú til þess
að neita þessum framburði Páls, ef þess hefði kostr
verið. TJpprisa Jesú er nœgilega sönnuð með fjórða
guðspjallinu einu. Með 20. kap. þess guðspjalls til lilið-
sjónar verðr sannsöguleik þess atburðar ekki með
neinu móti neitað.
Tjrlausn þeirri, að Jesús hafi verið lifandi, er hann
var tekinn af krossinum, er nœgilega svarað með frá-
sögninni um spjótstunguna (19, 34. 35), og það að ó-
mögulegt er að bera fram, að um skynvillu hafi verið að
rœða, er lærisveinarnir urðu hans varir eftir upprisuna,
er fvllilega sannað með 20. kap., sérstaMega 19.-31.
Fjórða guðspjallið sannar því, að Jesús hafi risið upp