Prentarinn - 01.01.1966, Qupperneq 31

Valgeir Emilsson, ammr frá vinstri, ásamt þrem öðrum prenturwn á námskeiðinu — Suður-Afrikumanni,
Svisslendingi og enskum prentskólakennara.
Litum inn í leturgerðina. Það var sérlega
skemmtilegt. Letursmíðin er mikil ná-
kvæmnisvinna, og frá því stafurinn er teikn-
aður og þar tii húið er að fullvinna matriss-
una hefur hann farið gegnum 82 vinnustig.
Á göngu okkar um verksmiðjurnar veitt-
um við því athygli, hve mikil áherzla var
lögð á hreinlæti, enda er rykið og óhrein-
indin höfuðóvinir filmusetningarvélanna. í
salnum, þar sem vélarnar eru lakkaðar er
vinnan þó óþrifaiegri. Eldhætta er iíka tals-
verð, og í öryggisskvni eru nokkrar dyr
ávallt látnar standa opnar, svo starfsfólkið
geti forðað sér, ef eidur brýzt út. Ég tók
eftir því, að á þessari deild unnu margir
svertingjar.
Að síðustu komum við í samsetningar-
salinn. Þar eru setningarvélarnar settar sam-
an og að því búnu komið fvrir í sérstöku
herbergi og keyrðar í nokkra daga, þraut-
reyndar og gerðar á þeim þær lagfæringar
sem með þarf, áður en þær eru sendar tii
kaupenda.
Að sjálfsögðu buðu Bretarnir okkur að
lokum upp á te í samkomusai verksmiðj-
anna, og Florio ræddi um eitt og annað
varðandi fyrirtækið. Hann sagði okkur, að
iMonotype-vélin væri bandarísk uppfinn-
ing. Hún var fyrst sýnd á heimssýningunni
í Chicago 1893, en fyrsta vélin var tekin í
notkun 1897. Síðar hófu Bretar einnisr að
framleiða þær. Brezku vélarnar þóttu betri,
og nú eru Monotype-vélarnar einungis
smíðaðar í Bretlandi. Reyndar sagðist hann
eitt sinn hafa komið í prentsmiðju í Sví-
þjóð og orðið undrandi að sjá þar Mono-
type-vélar, því hann vissi ekki til, að þeir
hefðu selt þessari smiðju vélar. Þegar betur
PRENTARINN
27