Litli Bergþór - 01.03.1994, Blaðsíða 24

Umhverfis jörðina..frh.
Við "Kava"clrykkju á Viti Levu. Kava er
helgidrykkur eyjabúa á þessum slóðum.
T.h. sér á tœr kunningja míns, en það
þykir argasti dónaskapur þarna að sitja
flötum beinum og beina tám að öðru
fólki!
tók í mál aö ég gisti í tjaldi, en skaut yfir mig
skjólshúsi.
Fijii eyjar eru nú sjálfstæðar, en voru áöur nýlenda
Breta (til 1970). íbúarnir eru blanda af melanesum,
indverjum, polynesum, kínverjum, hvítum mönnum
og sjálfsagt fleirum. Þar af er um helmingurinn
indverjar, sem voru fluttir inn frá Indlandi um miöja
19. öld til aö vinna á sykurekrum englendinga. Þaö
sannast þarna aö þeir eru frjósamir, því þeir eru
mest áberandi og í öllum meiriháttar stööum á Fijii.
Enda haföi maður þaö á tilfinningunni aö vera
kominn aftur til Indlands, nema hvaö fátæktin var
ekki eins áberandi . En indversk kaupmenning meö
prangi, götusölum og matarvögnum var sú sama og
þunglamalegt skrifræöiö, sem ég fékk aö kynnast
eftirminnilega!
HEIM
Þann 4. desember, eftir tvær vikur á Fijii eyjum,
flaug ég til HAWAII eyja (bandarískar). Þar hitti ég
aftur Jim og viö fórum í viku frí á eynni MAUI, í boöi
Jims. Tilbreyting aö búa á hóteli og liggja í sólbaði
viö sundlaugina eftir skútu- og tjaldlíf síöustu
mánaöa. En gullmyntinni skilaöi ég þarna aftur
ónotaðri!
Síöan lá leiöin til SAN FRANSISCO á
vesturströnd Bandaríkjanna. Ég bjó þar í 2 daga
hjá bróöur Ted Beakens af Integrity, velstæðri
fjölskyldu í betra hverfi borgarinnar. Keypti ódýrasta
flugmiðann sem ég fann til N.Y. fyrir síöasta 100$
seöilinn og í N.Y. beið mín svo miðinn til íslands á
skrifstofu Flugleiöa. Feröinni heim var borgið!
Ég kom til NEW YORK snemma morguns 13.
desember, en vélin til íslands átti ekki aö fara fyrr en
um kvöldið. Þaö var þoka og kalt, og ég berfætt á
sandölum. Ég átti ennþá nokkra dollara og fyrir þá
keypti ég mér strigaskó og jólakort. Og meö þaö fór
ég út á flugvöll og sat þar allan daginn og skrifaði á
kortin, þar til vélin fór seint um kvöldið eftir nokkurra
tíma seinkunn.
Mér fannst flugið heim ekki sérlega skemmtilegt,
þröngt í vélinni, grenjandi krakkar og farþegar og
flugáhöfn greinileg þreytt og pirruö. En heim til
Keflavíkur komumst viö eftir 6-7 tíma flug aö morgni
14. desember 1983. Vegna tímamismunarins kom
ég degi seinna en fjölskylda mín haföi búist viö, svo
engin móttökusveit beiö eftir mér í flughöfninni.
Hafa sennilega veriö hætt aö trúa því aö ég kæmi
New York - New York íþoku og kulda.
nokkurn tímann heim, eftir allt sem á undan var
gengiö! En mikið var samt gott aö vera komin heim
og finna kaldan hraglandann taka á móti sér þegar
út úr flugstööinni kom. - Og heyra gamaikunna rödd
Jóns Múla Árnasonar í morgunútvarpinu í rútunni,
tala hægt og skýrt. - Rútubílstjórinn talaöi líka mjög
hægt fannst mér og tafsaði svolítið! (Eins og
íslendingar gera jú!) Þetta var síðasta
menningaráfallið á þessu feröalagi eftir hraðtalandi
ameríkana og „Radio Voice of America" síöasta
hálfa áriö!
Litli - Bergþór 24