Litli Bergþór - 01.12.1999, Page 22

Oskar og Hildur á Brekku frh
Við erum hér með lykla- og tauafhendingu. Við
Fríða byrjuðum á því að þvo, en þvottavélin gafst upp,
því handklæði eru mjög erfið í þvotti. Síðan höfum við
sent tauið í þvottahús.
12-14 tíma á dag og fann ekki fyrir því.
Hildur: Hann tekur inn 8 lyf og vítamín, og öll
þessi lyf virðast halda honum í ótrúlega góðu jafnvægi.
Mér finnst það hreint kraftaverk að hann, á 80. aldursári,
skuli vera í jafn góðu formi og raun ber vitni. Hann er
enn að rækta upp túnin, er með hross og fer á allar vélar
ef vantar mann. En ég held að það sé lundernið, sem
hjálpar honum mest. Hann hefur svo jafna lund.
Hildur og Oskar með syni Maríu. Taliðfrá vinstri
Oskar Kristinn (Addi), Arni Bœring, Hildur, Oskar
og Guðmundur Pétur.
L-B: Hvað með framtíðina?
Oskar: Við spáum lítið í hana. Við lofum bara
hvem dag að kveldi og erum þakklát fyrir hvern þann
dag, sem við þurfum
ekki að fara héðan.
Því það get ég alls
ekki hugsað mér.
L-B: Er
eitthvað, sem þið
viljið segja að lokum?
Hildur: Það
verða nú 54 ár í vor
síðan við komum
hingað og lífið hefur
farið vel nreð okkur.
Það leist ekki öllum
vel á það þegar við
fluttum hingað austur,
ein frænka Oskars
sagði þegar við
fórum: “O, þið tollið
til haustsins En hún
varð ekki sannspá!
Okkur hefur
aldrei leiðst hér. En nokkrum árum.
mest virði eru þó
þessir mikið góðu nágrannar sem við höfum haft í
gegnum tíðina. Það er leitun að öðrum eins.
Að svo mæltu þakkar blaðamaður Litla-Bergþórs
fyrir skemmtilega kvöldstund og kveður þau Hildi og
Oskar á Brekku.
Börn og barnabörn Fríðu. Taliðfrá vinstri: Jói með Finn
og Jón Oskar, Petra með Sigþór, Þuríður með Brynhildi
Hrönn, Bergþór (sonur Petru), Hildur Ósk, Óli, Ása, Olga
og Anna Margrét. Myndin er tekin stuttu áður en Petra dó
en hún lést í bílslysi í sept. 1996.
L-B: Ég man eftir að hafa hitt ykkur vestur á
Isafirði fyrir um 20 árum, þar sem þú varst að vinna í
fiski Óskar?
• Oskar: Það mun hafa verið fyrir jólin 1975 eða
'76, sem við fórum vestur og vorum fram að páskum árið
eftir. Siggi og Fríða vora þá að flytja austur og buðust til
að hirða um féð. Eg var þá slæmur af ofnæmi og það
varð úr að við fórum vestur og vorum hjá Maríu,
móðursystur Hildar þessa 4 mánuði. Ég fór þá að vinna í
Norðurtanganum, þurfti að vakna á hverjum morgni kl. 5
og vann við að undirbúa fyrir fiskverkakonurnar, en það
þurfti allt að vera tilbúið þegar þær komu kl. 7. Það var
gaman að fylgjast með konunum og einhvemvegin
minntu þær mig á kýrnar. Ein var mislynd, henti frá sér
bökkunum og var eins og kýr sem rótar sér í heyi. Önnur
var róleg og hændi að sér ungviði, hún minnt mig þá á
aðra kú!
Eftir dvölina vestra man ég að ég keypti mér tvo
hnakka og „hobbý" hefilbekk og rennibekk. Reyndar hef
ég ekki mikið notað rennibekkinn seinni árin, því það er
alltaf svo mikið að gera!
L-B: Þú þurftir að fara í erfiða aðgerð fyrir
nokkrum árum Óskar. Hefurþú náð þér alveg eftir
hana ?
Oskar: Já, það var skipt um ósæðarloku í mér árið
1995, og ég finn ekki að mér líði neitt ver nú en þegar ég
var 20-30 ára. Jafnvel stingur, sem ég var með í hægri
fæti eftir fótbrot 1968, lagaðist eftir skurðaðgerðina!
Ég fer í ómskoðun einu sinni á ári og læknirinn
minn, Jón Högnason, lætur mjög vel af mér. Ég þoli
auðvitað ekki erfiðisvinnu, en þegar verið var að leggja
slitlag á veginn hér með Hlíðunum árið '97 vann ég á ýtu
Litli - Bergþór 22
G.S.