Litli Bergþór - 01.03.2004, Blaðsíða 8

Fjölskylda Bernharðs. Aftasta röð: Herdís Pálsdóttir og Þórhallur Guðmndsson, Margrét Pálína
Guðmundsdóttir og Eyvindur Eiríksson, Margrét Hjaltadóttir og Kristján Helgi Guðmundsson,
Rannveig Sigurbjörnsdóttir með Sigurbjörn Bernharðsson og Bernharður Guðmundsson.
Miðröð: Eiríkur Guðmundur Eyvindarson, Guðmundur Magnússon, Svava Bernharðsdóttir og
Svava Bernharðsdóttir. Fremsta röð: Magnús Þorkell Bernharðsson, Gunnvör Rósa
Eyvindardóttir og Halla Karen Kristjánsdóttir.
landi, því faðir minn, Guðmundur Magnússon, var
ættaður úr Gnúpverjahreppi, frá Skriðufelli í Þjórsár-
dal. Pabbi var fæddur 1913, sama ár og Jón í Steins-
holti, Steinþór á Hæli og Guðmundur síðar í Asum og
voru þeir leikfélagar og alla tíð góðir kunningjar.
Pabbi lést eftir mikil veikindi árið 1990 og þeir Jón og
Guðmundur kvöddu okkur núna síðustu mánuðina. En
Steinþór er enn ern og nýtur lífsins.
Magnús Bergsson, föðurafi minn var, eins og ég
sagði, frá Skriðufelli í Þjórsárdal. Hann var ráðsmaður
á Stóra Núpi hjá séra Valdimar Briem um 1910 og
réði þangað tvær húnveskar kaupakonur. Hét önnur
Pálína Guðmundsdóttir og var að koma úr
Flensborgarskóla . Það er til saga af því þegar þau fóru
að draga sig saman. Þeim hafði verið færður
miðdegisverður í slægjuna, og voru svið í matinn. Afi
var greinilega svolítið matvandur og vildi ekki augað,
en amma mín á þá að hafa sagt: „Æ gefðu mér nú
auga Magnús.” Og það gekk eftir! Þau bjuggu um
skeið á Bala, sem nú er í landi Steinsholts, en fluttu
kringum 1930 héðan að austan vegna heilsuleysis
ömmu og fóru suður í Garðahverfi við Hafnarfjörð.
Það hafa verið viðbrigði fyrir afa, sem kom frá einum
þeirra bæja sem liggja lengst frá sjó, en þama voru
jarðirnar svo pínulitlar, enda flestir bændurnir trillu-
karlar með búskapnum. Afi var hestamaður af lífi og
sál og það þótti mörgum kátlegt þarna í hverfinu að
þau skyldu eiga tvo reiðhesta en aðeins 7 kýr og 12 ær.
En hestarnir voru hálft hans líf og þeim búnaðist
ágætlega. Var ég oft hjá þeim á sumrin og auk þess
einn vetur og kynntist þeim
því vel.
Eftir að amma og afi
brugðu búi og bjuggu í
Reykjavik í skjóli Bergs
sonar síns og Ragnheiðar
Vilmundardóttur konu
hans, sem reyndar bjó sín
síðustu ár hér í Reykholti,
var Magnús afi alltaf með
hestana sína á sumrin í
Skarði í Gnúpverjahreppi,
hjá prestshjónunum
Aslaugu og sr. Gunnari
Jóhannessyni. Þegar amma
dó, sumarið 1962, var hún
jörðuð að Stóra-Núpi. Eftir
erfidrykkjuna fór afi heim
að Skarði. Um kvöldið fór
hann í reiðtúr á miklum
eftirlætishesti sínum en
kom ekki til baka. Þegar
farið var að leita, fundust
þeir báðir látnir. Hesturinn
hafði hnotið og báðir háls-
brotnað. Kannske var það
besti dauðdaginn fyrir
aldinn hestamann. Vala
Stína, dóttir sr. Gunnars,
var við leitina, komin á steypirinn, og í vikunni fyrir
jarðarförina fæddi hún son, sem skírður var Magnús
við kistu afa míns. Þannig liðu ekki nema 11 dagar á
milli þeirra afa míns og ömmu og þau hvíla saman að
Stóra Núpi. - Seinna vildi svo þannig til að ég varð
prestur Stóra-Núpsprestakalls í nokkur ár og bjó í
Skarði. Þá kom aftur Magnús í Skarð, eldri sonur
okkar.
„Hann gafhenni auga í hálfa öld“ Pálína Guðmundsdóttir og
Magnús Bergssonfrá Skriðufelli, afi og amma séra Bemharðar.
L-B: Hvar ert þú fæddur Bemharður og hver er
móðir þín?
Bernharður: Ég er fæddur að Kirkjubóli í
Önundarfirði, í janúar 1937, en móðir mín, Svava
Bernharðsdóttir, var þaðan. Er ég alnafni afa míns
Bernharðs Guðmundssonar, sem þar var bóndi. Amma
mín í móðurætt hét Jámgerður Eyjólfsdóttir og voru
Litli Bergþór 8