Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.02.2012, Blaðsíða 6

Fréttabréf Ættfræðifélagsins í febrúar 2012
18. maí 1918 giftist Elínborg guðfræðingnum Inginiari
Jónssyni sem var Arnesingur að ætt og uppruna, af
Hörgsholtsætt, hann var koniinn af bláfátæku en vel
gefnu fólki. Ingimar hafði af harðfylgi brotist til mennta,
einn sinna systkina.
ilvæg fyrir skoðanir og lífssýn hvers einstaklings,
Það óvenjulega er líklegra til að sitja eftir í minninu,
en það hversdagslega lendir glatkistunni. Þess vegna
eru munnlegar heimildir bæði heillandi og líka við-
sjárverðar í sagnfræðilegum skilningi.
Það sem hér fer á eftir má hugsa sér sem söguleg-
an sannleika, þar sem hvert og eitt viðtal sé aðeins ein
heimild af mörgum sem ætlað er að varpa ljósi á hver
Elínborg Lárusdóttir var í hugum samferðamanna.
Hafa verður í huga að þetta eru minningar samferða-
manna hennar og á þeirra forsendum, og það sem þeir
kjósa að segja frá.
Ekki verður notast við aðrar heimildir sem snerta
líf hennar svo sem bækur, blaðaviðtöl, sendibréf eða
minningar hennar sjálfra.
Hvernig minningar átti fólk um Elínborgu? Hvað
sat helst eftir í minninu?
Heimilið
Allir nefndu heimili hennar og Ingimars sem stóð alla
tíð á Vitastíg 8 a frá því að þau fluttu frá Mosfelli. í
forstofunni voru svartar og hvítar flísar, sem frænku
hennar frá Reykhólum þóttu ógleymanlega fínar, for-
stofan var með húsgögnum, skáp með spegli, og fal-
legur fatabursti á skápnum, upp á hillu voru hattöskjur
með höttunum hennar.
Veggirnir voru þaktir málverkum eftir listamenn
sem hún þekkti,enda virtist hún hafa verið í sambandi
við listafólk eftir að luin fór að skrifa. Kjarval kom
með málverk sem hann gaf henni og hún hélt mikið
uppá. Þegar Ingimar var gefið málverk af honum, lét
hún mála mynd af sér líka.
Mjög gestkvæmt var á heimilinu, allir viðmæl-
endur mínir minnast þess að það hafi verið stanslaust
rennerí, eins og einn orðaði það. I meira en áratug var
það skrifstofa skólans og Elínborg svaraði í símann og
tók á móti þeim sem erindi áttu við Ingimar, og sinnti
öðrum gestum þegar þeir komu. A þessum árum var
Ingimar, auk þess að vera skólastjóri, í pólitík og voru
oft mikil og ströng fundarhöld heima hjá þeim.
Líka komu margir ættingjar Elínborgar, hún var
mjög ættrækin og talaði um frænkur og frændur
sína allt í sjötta lið, flest af þessu frændfólki var ætt-
að úr Skagafirði og það var auðheyrt að henni fannst
Skagfirðingar bera af öðru fólki.
Bæði hennar fólk og Ingimars kom og dvaldi hjá
þeim urn lengri eða skemmri tíma. þegarfólk þurfti að
leita læknis, sækja skóla eða útrétta annað í Reykjavík
átti það víst athvarf á Vitastígnum og var þar bæði í
fæði og húsnæði. Um 1960 var bróðursonur hennar
á Flateyri um skeið þingmaður fyrir Alþýðuflokkinn,
hann svaf oft í borðstofunni þegar hann var á þingi.
Huddson bíllinn
A hverju sumri kom fjöldi vestur Islendinga í
heimsókn á Vitastíginn enda hafði Elínborg farið í
heimsókn og hana ekki stutta til Ameríku, það voru
víst einir sex mánuðir sem hún var þar og ferðaðist
um og hélt fyrirlestra. Mönnum er minnistætt að þeg-
ar hún kom úr þessari ferð sinni, þá hafði hún með sér
heim glæsikerru, Huddson bíl, sem Jón sonur henn-
ar síðan fékk, hann vann fyrir sér sem leigubílstjóri
meðan hann var við nám. Bílinn keypti hún fyrir doll-
arana sem hún þénaði fyrir fyrirlestrana.
Elín Guðmannsdóttir sagði að þetta hefði ekki verið
neinn smá bíll, heldur með stærri og glæsilegri bílum
Vorið 1922 er Ingimari veitt Mosfell í Grímsnesi.
Elínborg kunni afar vel við sig þar. Hún náði strax
góðu sambandi við sveitunga sína. Það var litið upp til
hennar, hún var frúin á staðnum og hún var líka mikil
búkona sem hafði ánægju af skepnunum.
http://www.ætt.is
6
aett@aett.is