Foreldrablaðið - 01.12.1934, Blaðsíða 12

2
í’oreldrablaðið
FORELDRABLAÐIÐ.
Málgagn heimila og skóla.
Ábyrgð og ritstjórn hafa á hendi:
Arngrímur Kristjánsson, Hallgrímur Jóns-
son, Jón Sigurðsson, Sigurður Jónsson,
Sigurður Thorlacius.
Prentað í ísafoldarprentsmiðju.
Skólahaldið
i Reykjavík.
Lesendur „Foreldrablaðsins“, aðstand-
endur skólabarnanna í Reykjavík, af-
saka það vonandi, og telja það jafnvel
nokkuð eðlilegt, að við skólastjórarnir
notum tækifæri það, sem okkur býðst
með útgáfu blaðsins, til þess að ræða
dálítið um það málefni, sem okkur ligg-
ur næst og snertir okkur sjálfa mest,
sem sé stjórn og umsjá skólanna. Lang-
ar mig til að hefja umræður um það
efni, en mun þó ekki að þessu sinni minn-
ast nema á fátt eitt, sem vert væri að
taka til yfirvegunar í því sambandi.
Eg veit ekki, hvort almenningi er
það ljóst, en þó er það svo, að barna-
skólarnir hér í borginni eru meðal allra
fjölsóttustu barnaskóla á Norðurlöndum
og þótt víðar sé leitað. Skólabörnin eru
yfir 2900 samtals, og kennaraliðið ná-
lægt 100. Þessar tölur geta strax gefið
nokkra hugmynd um það, að hér sé
margt, sem nauðsyn er að taka tillit til,
þar sem um er að ræða 3000 einstakl-
inga, sem eðlilega eiga hver sinn kröfu-
rétt til stofnunarinnar, allir sín sérstöku
viðhorf, sinn sérstaka vilja og sín sér-
stöku áhugamál. En auk þessara 3000
eru aðrir, og þeir margfalt fleiri, heima
á heimilunum víðsvegar úti um borgina,
sem einnig hafa sínar eðlilegu og rétt-
mætu kröfur að gera til skólanna, og
það einnig þeir, sem sjálfir eiga ekkert
barn í skóla — borgfélagið í heild sinni
verður að gera og gerir sínar kröfur til
þeirra, því að vissulega er það hlutverk
skólanna að eiga mikilsverðan þátt í því
menningarstarfi, sem heill og hagsmunir
borgarinnar eiga að byggjast á, og þar
með að vísu framtíðarheill þjóðfélagsins
alls.
En sleppum því. Það atriði út af fyrir
sig gæti gefið tilefni til margvíslegra
hugleiðinga, og verður ef til vill tæki-
færi til að rekja nokkuð þann þráðinn
síðar.
Hér vildi eg aðeins bæta því við hitt,
sem eg tók fram um fjöldann í skólun-
um, að aðstæðurnar til þess að geta orð-
ið á sómasamlegan hátt við þeim kröf-
um, sem til skólanna eru gerðar, eru
hér að ýmsu leyti óvenju erfiðar, miklu
erfiðari heldur en títt er um sams konar
skóla með öðrum þjóðum. Hér verður
að tvísetja 1 hverja skólastofu dag hvern
og þrísetja í margar, og gefur að skilja,
að það veldur ekki aðeins óþægindum,
heldur gerir það blátt áfram ókleift að
fullnægja réttmætum kröfum um hent-
ugan skólatíma og viðunandi hollustu-
hætti.
Nú má ekki skilja orð mín svo, sem í
þeim felist ásökun til forráðamanna
borgarinnar. Stórt og vandað skólahús
er nýreist, og þó varla að öllu leyti full-
klárað enn, þegar annað — miklu minna
að vísu — er að rísa. En hvað stoðar
það? Næsta ár má teljast óumflýjan-
legt að bæta enn einum skólanum við
o. s. frv. í þessum hraðvaxandi bæ er
alveg óhugsandi að lúka nokkru sinni
við öll þau verkefni, sem fyrir liggja.
Meðan unnið er að einu, myndast 2 eða