Foreldrablaðið - 01.12.1934, Qupperneq 30

16
Foreldrablaðið
ingar eru ekki færir um að ráða fram
úr. En samtaka foreldrar í heilli borg
eru máttugir. Og vafalaust hafa ýmsir
hugmyndir til hjálpar í þessum efnum.
En þær þurfa að koma fram. Það þarf
að mynda kerfi, sem unglingar frá 14—
20 ára ynnu að sumar og vetur, inni á
veturna, en úti vor og sumar.
Vér eigum dýra skóla, en þess ber að
minnast, að skólahurðin lokast fyrir
mörgum á 14 ára aldri.
Það er aðeins ein leið til þroska, en
hún er starf. Kyrrstaða og iðjuleysi er
dauði í einhverri mynd.
Þess er vænst, að foreldrar hugleiði
þetta mál til athafna. Grundvöllurinn
er þegar lagður.
Gunnar M. Magnúss.
Góð barnabók.
Síðastliðið vor kom út bók, sem heit-
ir: „Til Færeyja. Ferðasaga íslenskra
skóladrengja vorið 1933, eftir drengina
sjálfa“. Bók þessi er fyrir margra hluta
sakir athyglisverð og þess makleg, að
hún sé keypt og lesin. Bókin flytur mik-
inn og góðan fróðleik um Færeyjar,
landið og þjóðina. En það mun sannast
sagt, að flestir íslendingar vita minna
um þessa sérkennilegu frændþjóð, en
vansalaust má teljast.
Þeir, sem kynnu að rengja höfund-
ana, vegna æsku þeirra, um rétta frá-
sögn, ættu að lesa það, sem menntamenn
Færeyinga sjálfra hafa um bókina rit-
að. Hér skulu tilfærð, sem sýnishorn af
þeim ummælum, nokkur orð eftir Jakub
av Skarði úr færeyska „Skúlablaðinu“:
,,... Ivaleyst er tað, að Föroyar hafa
aldri verið fagrari avmyndaðar en í hes-
ari bók. ... Av röttum eigur henda bók-
in at vera lisin av hvörjum unglingi í
Föroyum, tí so væl sýnir hún land okk-
ara. . ..“
Fyrst Færeyingar sjálfir geta sótt
mikinn fróðleik til bókarinnar, hvað
mun þá um oss íslendinga?
Einnig aðrar ástæður, síst ómerkari,
liggja til þess, að sem flestir, einkum
börn og unglingar, ættu að lesa bókina
,,Til Færeyja“. Hún er sem sé fyrsta, og
enn þá eina bókin, sem út hefir komið
á íslensku, eftir börn. En bækur af því
tægi, sem vel eru samdar, vekja ætíð
mikla athygli meðal annara þjóða og
þykja hinar hollustu og skemmtilegustu
fyrir börn og unglinga. Og drengirnir,
sem með ærinni fyrirhöfn og kostnaði
brutust í því að ferðast til annars lands
og urðu þar þjóð sinni til mikils sóma,
eiga það sannarlega skilið, að bókin
þeirra sé keypt og lesin.
Sigurður Thorlacius.
Merkið bækurnar.
Það eru daglegir viðburðir, að skóla-
börnin glata í skólanum bókum og öðr-
um áhöldum. Þetta bakar aðstandend-
um þeirra ærin aukaútgjöld, ef ekki
tekst að finna það, sem tapast hefir. En
séu bækurnar eða áhöldin vel og greini-
lega merkt með nafni og helst einnig
deildarnafni eiganda, má gera sér von
um, að það, sem glatast, finnist aftur og
komist til skila. Þar á móti eru litlar
líkur til, að það, sem ómerkt er, komist
til skila. Foreldrar og aðrir aðstandend-
ur barnanna ættu því að líta vel eftir
því, að allir munir þeirra séu merktiv.
Sig. Jónsson.