Foreldrablaðið - 15.12.1937, Síða 29

FORELDRABLAÐIÐ
25
aukakennslu, því meiri von er um við-
unandi prófsúrslit. Og það mega vera
lélegar námsgáfur, sem góðum kenn-
ara ekki tekst fyrr eða seinna að troða
í gegnum völundarhús inntökuprófs-
ins, ef nóg fé er fyrir hendi, til að
greiða kennslugjaldið. Með því móti
verður fátæka gáfubarnið eftirbátur
annarra í prófseinkunn, og kemst ekki
að þeim framhaldsskólanum, sem
efnahagur þess leyfir því að sækja.
Þetta ástand batnar ekki við það, að
einn af kennurum Menntaskólans hef-
ir sett á stofn einkaskóla, til undir-
búnings undir prófið. Að vísu efast ég
ekki um það, að fyrir hans aðgerðír
hafi ýmsum tekizt að ná prófi og
hljóta góða einkunn, sem annars hefði
veitzt það torveldara. Ekki vil ég held-
ur væna hann um það, sem þó leikur
nokkur orðrómur á í borginni, að nem-
endur hans eigi greiðari aðgang að
góðum einkunnum en efni standa til.
Slíkar getsakir eiga venjulega við
engin rök að styðjast. —• Nei, ég vil
ganga út frá því sem sjálfsögðu, að sá
orðstír, sem undirbúningsskólinn hef-
ir áunnið sér, stafi af því einu, að eftir
námið í þeim skóla viti börnin í raun
og veru meira en önnur börn af því,
sem vita þarf, til þess að hljóta góða
einkunn.
Ég hefi orðið þess var, að sumt fólk
lítur svo á, að þessi glæsilegi árangur
undirbúningsskólans beri vott um lé-
lega kennslu í barnaskólunum. Hér
er um misskilning að ræða, sem nauð-
synlegt er að leiðrétta. Barnaskólarn-
ir voru áður fyrr nokkurskonar vasa-
útgáfa af lærðu skólunum. Kennslu-
aðferðirnar voru hinar sömu, og mat-
ið á nemöndum hið sama. Kunnáttan,
ein var talin nokkurs virði, Þetta ey
Það er einróma
álit
Þeirra, er reynt hafa,
að beztog hagkvæm-
ast sé að kaupa
Skólavörur
hjá
Ritfangadeild
Verzlunin Björn Kristjánsson