Foreldrablaðið - 01.01.1969, Síða 20

Þórey Kolbeins:
Lykill
felur sig
Mamrna þarf að fara
út í búð.
Hún fer út úr húsinu.
Hún læsir ekki á eftir sér.
Á lóðinni fyrir utan
eru Óli og Lóa að leika sér.
Ég verð ekki lengi
úti í búð, segir mamma
við Óla og Lóu.
Verið þið úti
að leika ykkur á meðan.
Já, já, mamma mín,
segja börnin.
Síðan fer mamma.
Nú koma Nói og Gógó.
Við skulum leika okkur saman,
segja þau.
Ó, segir Lóa,
þarna er Lási hrekkju-svín.
Ó, ó, segir Gógó.
Við skulum fara inn, segir Óli.
Þau fara öll inn.
Þau fara alla leið
inn í svefn-herbergi.
Ég ætla að læsa, segir Óli.
Svo læsir hann.
Ég fel lykilinn, segir hann.
Ég fel mig, segir Lóa.
Hún fer undir sæng.
Mamma er ekki lengi í búðinni.
Hún sér ekki börnin á lóðinni,
þegar hún kemur heim.
Hún heyrir ekki neitt hljóð,
þegar hún gengur inn.
Hún þarf að fara
inn í svefnherbergi,
en þá er það læst.
Halló, segir mamma hissa.
Lóa, Óli, eruð þið þarna?
Já, við földum okkur, segir Óli.
Lási hrekkju-svín
var á götunni.
Hann er þar ekki núna,
segir marama.
18 FORELDRABLAÐIÐ