Foreldrablaðið - 01.01.1969, Blaðsíða 29

og náms í nokkrum sérskólum. En
frá skyldunámi getur leiðin einnig
legið til gagnfræðaprófs og þaðan til
ýmissa átta.
— Er ekki vandi fyrir svo ungt
fólk að velja?
— Jú, víst er svo. Val menntunar
og lífsstarfs eru mikilsverðar ákvarð-
anir, þar er verið að velja fyrir lífið.
Fæstir unglingar hafa til þess þroska
um 15 ára aldur að ákveða lífsstarf
sitt. Vilji þeirra er lítt mótaður,
þekking á eigin hæfileikum óljós og
kunnugleiki á atvinnulífi takmarkað-
ur. Þeim er því nauðsyn á að halda
sem flestum leiðum opnum svo lengi
sem þess er kostur og þeir hafa
enn ekki tekið fullnaðarákvörðun um
nám og starf. Sá, sem velur mennta-
skólanám, heldur mjög mörgum leið-
um opnum, en það verður auðvitað
alltaf nokkuð takmarkaður hópur,
sem gengur þá braut, því að mörgum
hentar það nám ekki. Landspróf,
gagnfræðapróf og stúdentspróf eru
stöðvar á námsbrautinni, þar sem
naumast verður komizt hjá að taka
ákvörðun um framtíðarnám og störf.
Á þessum vegamótum skortir marga
þekkingu á sumum þeim menntaleið-
um, sem þá kunna að vera þær heppi-
legustu, og svo er einnig um atvinnu-
líf þjóðarinnar og ýmsar þær kröfur,
sem þar eru gerðar til einstaklinga
um nám og starf.
— Hvað getur þú ráðlagt þessu
unga fólki?
— Það er nauðsynlegt, að unga
fólkið geri sér grein fyrir mikilvægi
þeirra ákvarðana, sem þarna er um
að ræða og það verður að taka. — Að
það búi sig sem bezt undir að taka
þær með því að afla sér upplýsinga
um allt, er snertir valið sjálft. Um-
ræður innan f jölskyldunnar eru mikil-
vægar. Þá er eðlilegt, að unglingarnir
leiti til kennara sinna og skólastjóra
um leiðbeiningar og aðstoð. Nokkrir
kennarar hafa sérhæft sig í starfs-
fræðslu og hafa öðrum fremur þekk-
ingu á þessum málum. Fleiri geta
komið til gieina eða allir þeir, sem
treysta má til að gefa holl ráð af
þekkingu og velvild.
Það er því miður allt of algengt,
að í þessum efnum séu teknar skyndi-
ákvarðanir, sem stundum reynast
miður vel. Á þessu stigi er ungling-
urinn oft ekki þroskaðri en svo, að
stundartilfinningar skipa öndvegið,
án alis raunsæis. í dagdraumum sín-
um sér hann flest það, sem löngun
hans stendur til, í rósrauðum bjarma,
en tilfinningarnar eru viðkvæmar og
kvikar. Einn góðan veðurdag er allt
breytt, nýjar langanir hafa gert vart
við sig, og hið fyrra er þá talið eins-
kis virði, en þá er ef til vill búið að
eyða heilu ári eða meira í undirbún-
ing að því, sem nú er ekki lengur
eftirsóknarvert.
— Áður fyrr var það algengt, að
faðir ætlaðist til þess, að sonur sinn
gengi sömu slóð og hann. Er það
sjónarmið enn þá ríkjandi?
— Ég held ekki, að foreldrar telji
þetta sjálfsagt nú á dögum, en hitt
er mjög eðlilegt, að þeir óski þess
stundum, að svo geti orðið. Á það
einkum við, þar sem um er að ræða
atvinnurekstur, t. d. búskap, verzlun
eða því um líkt. Og vel má vera, að
frá sjónarmiði þjóðfélagsins væri
gott, ef svo mætti verða oftar en nú
FORELDRABLAÐIÐ 27