Vikan - 21.01.1982, Blaðsíða 26

Máttur auðsins
Lotta var æðisleg gella. Ein af
þessum ögrandi verum sem
geta fengið blóðið í jafnvel
elstu og kölkuðustu æðum til að
ólga og kveikt upp í kulnuðum
glæðum. Karlmennirnir
flykktusl um hana eins og mý á
mykjuskán. Hún gat bent á
hvern sem var...og fengið hann.
Og svo benti hún á Geitskó.
Er það annars réttlætanlegt?
Anton Geitskór var svo sem
ekkert til að yrkja drápu um.
ímyndið ykkur lítinn,
óásjálegan rindil, bláeygðan,
miðaldra, með axlir eins og
flöskuháls, glaseygðan og þunn-
hærðan.
Það var góð lýsing á Anton
Geitskó.
Hvað gat hún viljað með
hann?
— Ég nádi í hann peninganna
vegna! viðurkenndi hún opin-
skátt og heiðarlega, ef ein-
hverjum varð spurn.
Já, maður sér að máttur
auðsins er mikill. Og máttur
ntikils auðs er enn meiri.
Geitskór var ríkasti maðurinn í
bænum.
Hann var iðnjöfur og menn
óttuðust hann og virtu. Maður
sem maður tók hattinn ofan
fyrir í stórum og æruverðugum
sveig um leið og maður
fyrir honum á götu. ,
— Góðan dag, ^j
verksmiðjueigandi! Góðan
Góðan dag! .^.
Lotta varð stórverksnii^ j
eigandafrú Geitskór og W
risa-einbýlishúsi við Æg'sSl ,j
dýrari enda, þrjú svefnherb^
ein svíta, stofustúlka á hverj
fingri, chinchillapelsar í ferlí ,|.
metratali, Kádiljákar og
26 Vikan 3. tbl.