Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1925, Síða 128

126
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA

fái þar ekki nógan forða fyrir sig
og sína. Nú sem stendur er ekki
annað sjáanlegra en að sumir megi
drepa stjórnar-kýrnar til að jeta
um tíma.
Það eru samt komnir til okkar
2 prestar, landar okkar; séra Jón
Bjarnason, er vill hafa til launa
um árið 600 doli., frítt hús og hest
og kerru. Það gekk mikið á í
sumar, þega,r verið var að lofa
honum launum, 4 dollarar um árið
í 3 ár af búanda. Ekki gat það
lukkast, að allir aðhyltust hann,
jafnvel þó forblómað væri að að-
hyllast ekki sr. Pál Þorláksson, sem
hálfpartinn hafði boðist okkur, en
það átti að vera áhætta vegna þess
að hann hafði lært og vígst hjá
norsku Synodunni. Samt sem áð-
ur voru gott 100 búendur, sem
skrifuðu honum og var eg einn af
þeim. Við beiddum hann að gera
okkur grein fyrir trú sinni og kenn-
ing og ef hún væri samstemma
þeirri íslenzku lúthersku trú og
kenning, vildum við liann. Hann
ritaði mér aftur og sagðist koma
um miðjan október, sem hann
efndi og myndi þá leysa spurning
okkar, sem hann og svo gerði æski-
lega. Höfum við síðan aðhylst hann.
Hann kennir hreint og djarft, er
lipur prestur og vel þenkjandi og
vill að trúin sjáist í verkunum, sem
eðlilegt er, og geti hann ekkert
bætt úr bjargarskorti okkar, verð-
ur víst hart lífið sumra hér. Það
er sjálfsagt að hann er siðavandur,
en þarf það ekki að vera svo. Op-
inberir og lineixlanlegir brestir
mega ekki eiga sér stað í hinni
postullegu kirkju. Hér eru í
Ameríku trúarflokkar og þarf að
gæta sín...........
4.
Cavalier 7. janúar 1880.
Heiðraði landi minn!
Af alúð þakka eg þér hér með,
fyrir meðtekið bréf frá þér af 12.
desember f. árs, til mín komið 23ja
s. m., sem mér þótti mikð vænt um,
því síðan eg kom í þenna nýja
stað, hefi eg fáum skrifað og fáir
mér. Þú mælist til í bréfi þínu að
eg skrifi þér dálítiö af þessari ný-
lendu og vil eg reyna það hér með
í fáum orðum. Nýlenda þessi mynd-
aðist af íslendingum, af fáum
mönnum í fyrra sumar. En næst-
liðið sumar fluttist hingað á ann-
að hundrað manns, svo nú mun í
það heila tekið á þriðja hundrað
(eg veit ei talið nákvæmlega) og
landtakendur eru um 60, en áreið-
anleg vissa fyrir að hér komi inn
í vor margt af löndum, bæði frá
Minnesota, Wisconsin, Farago (bær
hér suður með Rauðá), sem og frá
Nýja ísl., svo fult útlit er fyrir að
hér verði á fáum árum mikið bygt
af löndum. Bygðin hefir lagst
mest megnis suður með Pembina-
fjöllum, eða suður frá Tungu-á
(Tongue River) sem fellur austur
í Rauðá, og er skamt frá bygðinni
upp að fjöllunum sem er fremur
misjafnt land. — Aðal-landslagi er
þannig varið, að skógar meiri og
minni eru með pörtum og þess á
milli öldumyndað grasland, sum-
staðar dálítið sandblandað, á aðal-
hæðunum; víða ágætis engjalönd,
og hafa margir landar náð hér
bæði skógi, akurlandi (sléttu gras-
landi) og engjum og má það kall-
ast ákjósanleg eign. Hér má kall-
ast næstum alstaðar fallegt útsýni,
— en að yfirborði má hér kalla
meira af grassléttum en skógi, og