Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.06.1925, Blaðsíða 133

SJÖTTA ÁRSÞING
131
góövild og sannur þjóöarmetnaöur, sem
þar sýnir sig, verður mér skjöldur og
brynja gegn árásum frá ótrú og volæði
því, sem elcki þorir að kannast við það
bezta í sjálfum sér og ætterni sínu. —
Hafið þökk, íslendingar! Með.a.n þessi
andi lifir, verða þjóðrækninni flestir veg-
ir fyrir. Þriðja atriðið í sainihandi við
þetta mál, sem vert er að hugfesta, er
þ.a,ð, að án Þjóðræknisfélagsins hefði
hjálpfýsi almennings og hæfileikar lög-
mannsins aldrei náð saman til að orka
þeim úrslitum, sem fengist hafa. Hjarm-
leikur Ingólfs Ingólfssonar hefði þá ver-
ið leikinn til enda, og fyrsti Islending-
urinn vestan hafs þolað dauðahegninguna.
Eg bendi á þessa hlið málsins aðeins í
því skyni, að það kynni .a.ð opna augit
einhverra þeirra, sem efast um nytsemi
og nauðsyn Þjóðræknisfélagsins, og ís-
lenzku blaðanna hér vestan h.a.fs.
Þegar litið er yfir árið, verður ekki
annað sagt, en að það hafi verið a.ð ýmsu
leyti merkisár í sögu félags vors.
Fjárhagur félagsins hygg eg rnuni
vera í eins góðu lagi og mögulegt er a.ð
búast við; en urn það getið þér betur
dæmt, er féhirðir, fjármálaritari og
skjalavörður hafa lesið yður skýrslu"
sínar.
Þá Langar ntig til að beina athygli yð-
ar að nokkrum málum sérstaklega, af þvi
hygg' það miklu máli skifta, að fram-
kvæmdir — réttar framkvæmdir — verði
í þeint h.afðar. Það er þá fyrst bóka-
safnsmálið. Það mál var tekið upp seint
á þinginu í fyrra og sætti það þess vegna
nokkuð flausturslegri nteðferð. Það mál
á virkilega betri meðferð skilið.
Þá er málið um Islenzkuna sem nárns-
grein í æðri skólunt fylkisins. Að þvi
máli þarf a.ð vinna með alúð og beita á
það viti voru og fé, ef þarf. Þar til vér
höfum trygt íslenzkunni þann sess, setn
henni ber, við þessar stofnanir.
Þá er varnarsjóður Ingólfs Ingólfsson-
ar. Félaginu ríður það á miklu, að viö
það mál verði skilist með eins mikilli
vinsemd og eins góðri samvinnu eins og
það var hafið og ha.ldist hefir til þessa.
Þá er að síðustu eitt nýtt mál, sent
fyrir þingið kemur. Akveðin tillaga í
því máli hefir verið send til mín, til
flutnings á þinginu. Hún kemur frá
þeirn manni, sem aukið hefir stórum á
frægð Islendinga víðsvegar um heitn, á
íþróttasviðinu — Jóhannesi Jósefssyni.
og þá vitið þér líka, um hvað tillagan er
— urn íslenzku glímuna. Eg veit að þér
athugið þ.a.ð mál rækilega og í fullri al-
vöru.
Eg hefi bent á þessi sérstöku mál í
■því skyni, að þau yrðu meira hugsuð en
ella, áður en þau verða tekin upp í þing-
inu, og af því að mér finst þau sérstak-
leg.a. þurfa íhugunar yðar og undirbún-
ings.
Þá á eg aðeins eftir að benda með fá-
um orðum á framtíðarhorfurnar, eins
og mér virðast þær vera. Félagið er nú
sex ára gamalt. Þ.a.ð er að vísu ekki hár
aldur, en þó finst mér hann muni vera
nógu hár til þess, að það sé ekki lengur
í hættu fyrir algengustu barnasjúkdóm-
um. Það hefir ekki v.axið hröðum skref-
uni að höfðatölu, en það hefir reynt á
það á ýmsan hátt, og lífsþróttur þess
hefir aukist út i hverja taug. Félagið
hefir stöðugt verið að ska.pa sér fastari
sess í hugum manna — og það eins
þeirra, sem fyrir utan það eru, þar til nú
er svo komið, að þa.ð er skoðað sern
sjálfsögð stofnun af meirihluta Islend-
inga. Spursmálið er ekki lengur, hvort
það muni vera hægt að láta það lif.a, því
það lifir nú með svo styrku lífi, að það
myndi taka. okkur töluverðan tíma að
drepa það, þótt við legðumst allir á eitt.
Eg er fyllilega þeirrar trúar, að næstu
árin verði blómaár fyrir fél.a.g vort. Eitt