Neytendablaðið - 01.02.1996, Blaðsíða 23

Algengt er aðfólk ífátœkrahverfunum matreiði og snæði ut-
andyra. Myndin var tekin í borginni Wuxi.
tíma 5 daga vikunnar og sumarfrí.
Þarna skoðuðum við markað fyrir inn-
fædda og var verðlag þar nánast ofan í
ekki neitt á okkar mælikvarða.
I þeim silki-, perlu-, teppa- og hús-
gagnaverksmiðjum sem við heimsóttum
var allur aðbúnaður starfsfólks mjög bág-
borinn, jafnt vinnuaðstaða sem kaffiað-
staða enda drekka þeir víst Iítið kaffi.
Samt virðast allir vera glaðir, fallegir
og masandi. Flestir líta vel út, börnin eru
falleg, húð þeirra slétt, hárið kolsvart og
gljáandi og heilar tennur. Hrísgrjón og
grænmeti eru greinilega góð undirstaða.
Almennt eru Kínverjar smávaxið fólk
og grannt, þó heldur breiðleitara eftir því
sem sunnar dregur í landinu og þegar til
Hong Kong var komið sáum við í fyrsta
sinn feita Kínverja, unglinga að borða
franskar kartöflur á McDonalds.
Afleiðingar af menn-
ingarbyltingu Maós
Kínverskir fararstjórar í hverri borg ( en
þeir eru starfsmenn Kínversku alþýðu-
ferðaþjónustunnar C.I.T.S.) voru mis-
jafnlega opinskáir í frásögnum sínum, en
einn þeirra sagði t.d. að hann hefði ekki
þorað að tala svona frjálslega við fólk
fyrir einu ári því áður hefðu allir verið að
njósna hver um annan og enginn þorað
að lýsa hvorki tilfinningum sínum né
hugsunum.
Ein afleiðing menningarbyltingar
Maós er að 50%-60% Kínverja á miðj-
um aldri eru trúlaus, en með auknu frelsi
hefur það breyst. Eins vekur það athygli í
þessu mikla og rótgróna menningarríki
hve lítið virðist vera til af fomum mun-
um enda var okkur lítið beint á söfn
heldur virðist ríkisvaldið aðallega vilja
hafa útlendinga í að skoða verksmiðjur
og selja þeim á háu verði það sem þar
fæst. Hins vegar hefur sú markaðssetning
ekki tekist sem skyldi þar sem þetta eru
yfirleitt ekki vörur að smekk vestrænna
þjóða og á það ekki síst við um tilbúinn
fatnað. Enda var okkur sagt að mest allt
silki sem Kínverjar framleiddu væri flutt
úr landi í ströngum.
Hong Kong
í lok ferðar komum við til Hong Kong,
sem talað er um sem „Paradís“ neytand-
ans, en þar urðum við fyrir miklum von-
brigðum. Bæði voru vörurnar ekki að
okkar smekk og á uppsprengdu verði, að
minnsta kosti miðað við verðlag á svip-
uðum vörum í London þar sem við höfð-
um viðdvöl á heimleiðinni.
gífurlegu umferð, jafnvel í Shanghai.
Kínverjar eru mjög tillitssamir, prúðir og
lítillátir; allir virtust ánægðir, jafnvel í
allsleysinu, og gætum við Islendingar
lært margt af þeim í þessum efnum.
Kjör almennings
Fararstjórinn okkar í Peking sagði að al-
menn verkamannalaun væru um það bil
400-500 yen (x 8 kr. ísl.) á mánuði og
dygði það ekki fyrir húsaleigu, sem er
gjama 700-800 yen á mánuði, svo hið
opinbera yrði að aðstoða við framfærslu
þessara fjölskyldna. Algengast er að hið
opinbera úthluti mönnum bæði atvinnu
og húsnæði sem er þá hluti launa. Sér-
staklega er lífið erfitt hjá ellilífeyrisþeg-
um, þar sem verðbólgan var 25% á sl.
ári, og endar ná vart saman hjá þeim.
Þeir verða því að leita aðstoðar bama
sinna. Litlar íbúðir sem almenningi hefur
nýlega gefist kostur á að kaupa til eignar,
en áður átti hið opinbera allt húsnæði,
kosta um það bil 3.000.000 til 4.000.000
íslenskar krónur, smábíll kostar 800.000
íslenskar krónur, bifhjól 60.000 og reið-
hjól 3.800 íslenskar krónur. Kínverjar
skrá öll reiðhjól og þarf að koma með
þau til skoðunar á þriggja ára fresti.
Hvorki ljós né glitmerki eru á hjólunum
en samt er engum erfiðleikum bundið að
ferðast um að kvöldlagi á illa upplýstum
götunum. Fjölskyld-
ur halda vel saman í
Kína. Hin opinbera
fjölskyldustefna
þeirra birtist okkur
fljótt í Peking því
áberandi er að þrír
einstaklingar sjáist
saman; maður, kona
og bam á mismun-
andi aldri og þá
helst á hjólum.
Afleiðing af op-
inberu fjölskyldu-
stefnunni er meðal
annars sú að um það
bil 20% færri
stúlkuböm fæðast
og vonumst við til
að það leiði til þess
að þær verði verð-
mætari í framtíðinni
og hagur kvenna í
Kína batni. Hins
vegar var ekki hægt
að sjá annað á al-
menningi en að lífið
væri jafn erfitt kon-
um sem körlum, sér-
staklega á hrísgrjónaökmnum og fljóta-
bátunum þar sem kynin skiptust á að
ganga í sömu störf.
Þeir einstaklingar sem brjóta lögin eru
algjörlega útskúfaðir af þjóðfélaginu,
ættingjum og vinum og fá aldrei upp-
reisn æm. Þeir fá hvorki vinnu né hús-
næði og er það ef til vill skýringin á því
að lítið er um glæpastarfsemi í Kína og
engum vandkvæðum bundið að fara
ferða sinna óáreittur jafnt kvölds sem
morgna.
Uppbygging
Mikil uppbygging er í Peking, Nanjing,
Shanghai og Xian. Alls staðar var verið
að lemja niður gamlar úr sér gengnar
byggingar og reisa ný hús, flest í vest-
rænum stfl. Uppbyggingin er samt ekki
alls staðar jafn mikil. T.d. stendur borgin
Wuxi, sem hefur um aldur verið hjarta
kínverskrar silkiframleiðslu, ekki í jafn
miklum blóma og uppbyggingu. Þar var
allt afar fomeskjulegt og gamaldags í
gamla borgarhlutanum og ekki hægt að
finna þar tehús í sjálfu teframleiðsluland-
inu Kína. Enda vinna innfæddir frá því
snemma á morgnana og langt fram á
kvöld svo varla er þörf á tehúsum, og
sennilega eru fáir sem hafa efni á slíkum
munaði. Samt sagði fararstjórinn að þeir
væru búnir að taka upp 8 stunda vinnu-
NEYTENDABLAÐIÐ - Febrúar 1996
23