Neytendablaðið - 01.06.1998, Blaðsíða 6

í stuttu máli
Með óvarlegri notkun á hárfroðu er
hœgt að fá bletti ífötin. Með tegund-
inni L'Oréal Styling er maður ör-
uggur. Afhinumfunm geta sam-
kvœmt sœnsku rannsókninni komið
Ijótir og áberandi blettir íföt.
Hárfroða getur
eyðilagt föt
Að missa hárfroðu í fatnað
getur verið verra en virð-
ist í fyrstu, því blettur getur
komið þegar-flíkin hefur verið
þvegin. Þetta kom í ljós í
rannsókn sem rannsóknar-
stofa sænsku neytendastofn-
unarinnar hefur gert. I hvít
bómullarefni voru settir litar-
blettir sem áður höfðu verið
smurðir með „ósýnilegri“ hár-
froðu. Liturinn sem kom í
hvíta efnið kom úr brúnu
bómullarefni sem var þvegið
um leið.
Litarsmitunin stafar af
festiefnum í hárfroðunni þeg-
ar þvegið er með þvottaefnum
"0US5£
PANTENE:
PRO-Vl
m'MJSING
UOUSSE
Itn 5<ron| lioli
fyrir litaðan þvott, að sögn
sænska neytendablaðsins. Til-
raunin var gerð á sex mis-
munandi vörumerkjum af hár-
froðu og var merkjanlegur
munur á milli tegunda. Af
sumum tegundum komu ljót-
ari blettir en öðrum, en af
einni þeirra komu engir blett-
ir.
Tímafrekt að flytja veðlán
bandslausn fyrir eignina
sem lánið er flutt af.
Neytendablaðmu hefur
borist eftirfarandi bréf
í'rá lesanda sem kvartar yfir
því hvað það eru miklir snún-
ingar að flytja veð milli eigna:
„Ekki alls fyrir löngu þurfti
ég að flytja veðlán frá Lífeyr-
issjóði starfsmanna rfkisins
milli fasteigna og þurfti ég að
standa í eftirfarandi snatti
vegna þessa:
1. Fá veðbókarvottorð fyrir
eignina sem flytja á lánið
til (ferð til sýslumannsins í
Reykjavík, greiðsla fyrir
vottorðið).
2. Sækja um veðflutning til
lífeyrissjóðsins (ferð á
skrifstofu sjóðsins með
undirritaða umsókn, veð-
bókarvottorð o.fl.).
3. Nokkrum dögum síðar
þurfti ég að sækja gögn
undirrituð af fulltrúum
sjóðsins á skrifstofu hans
eftir að umsóknin hafði
verið samþykkt og gögnin
útbúin.
4. Þessi gögn fór ég með til
sýslumannsins til þinglýs-
ingar og greiddi þinglýs-
ingargjald.
5. Nokkrum dögum síðar sótti
ég þinglýst skjöl til sýslu-
manns.
6. Þau skjöl fór ég með á
skrjfstofu lífeyrissjóðsins
og fékk gögn um veð-
7. Veðbandslausn þarf að
þinglýsa og fór ég því með
þau gögn til sýslumanns og
greiddi þinglýsingargjald.
8. Nokkrum dögum síðar fór
ég til sýslumanns og sótti
þinglýstu skjölin.
Þetta hljómar náttúrlega eins
og hvert annað grín. Nokkur
atriði sem gera þetta vinnu-
ferli augljóslega óþægilegra
en það þyrfti að vera (og við-
haldast eingöngu vegna þess
að enginn einn aðili þarf að
borga fyrir þá ótrúlegu fyrir-
höfn sem af þeim hlýst fyrir
alla þá sem hlut eiga að máli):
a) Sýslumannsembættið
sendir ekki gögn í pósti til
þeirra sem biðja um vottorð
eða þinglýsingu (þó um sé að
ræða þjónustu sem búið er að
greiða fyrir með þjónustu-
gjaldi). Mér er fyrirmunað að
skilja að meiri fyrirhöfn eða
kostnaður felist í því fyrir
sýslumannsembættið að setja
skjal í umslag en að mann-
eskja í afgreiðslu afhendi það
yfir afgreiðsluborð. Tvær af
átta ferðum stafa af þessari
starfsreglu sýslumannsemb-
ættisins.
b) Lífeyrissjóður starfs-
manna ríkisins er einhver
stærsti sjóður landsins en hef-
ur engu að síður ekki beina
tölvutengingu við sýslu-
mannsembættið eins og fjöl-
margar lánastofnanir og fast-
eignasölur. Ein ferð af átta
stafar af þessu sleifarlagi
sjóðsins.
c) Lífeyrissjóður starfs-
manna ríkisins er einn af örfá-
um sjóðum landsins sem hef-
ur fyrir reglu að flytja veð
milli eigna í tveimur að-
greindum aðgerðum. Fyrst er
veðið sett á nýju eignina og
síðan er það leyst af hinni
fyrri. Sjóðurinn býður jafn-
framt ekki upp á að starfs-
menn hans vinni þetta verk
gegn þjónustugjaldi. Flestar
bankastofnanir líta hins vegar
á þetta sem lið í sinni þjón-
ustu við viðskiptavini og gera
þetta oft eða oftast án sérstaks
gjalds. Ekki er fullljóst hversu
margar ferðir stafa af þessu en
ætla má að hægt sé að ein-
falda ferlið jafnvel þótt sjóð-
urinn vilji ekki nota eigin
starfsmenn í snattið, til dæmis
með því að útbúa gagnapakka
til sýslumannsembættisins
sem þinglýsa verður í einu
lagi og ganga einhvem veginn
frá því með samræmingu
milli sjóðsins og sýslumanns
að tryggt sé að það gerist
þannig, þó svo lántakandinnn
beri gögnin á milli. Þetta eitt
mundi væntanlega spara þrjar
ferðir (þar af er reyndar ein
sem sýslumannsembættið
gæti sparað með því að bjóða
upp á póstsendingu skjala
sem nefnt er undir lið a) hér
að ofan).
Samtals tel ég því að a.m.k.
fimm af átta ferðum séu full-
komlega óþarfar og stafi ein-
göngu af því að ekki hefur ver-
ið áhugi á því hjá sjóðnum og
sýslumannsembættinu að út-
búa skynsamlegt verkferli fyrir
veðflutninga. Ur því óþægind-
in falla „bara“ á almenning
stendur það jú ekki upp á
neinn að hafa kerfið í lagi.
Þegar ég fór sjöundu og átt-
undu ferðina út af þessu
ómerkilega máli fannst mér
hálfpartinn að það væri verið
að hafa mig að fífli og ákvað
að benda sjóðnum, sýslu-
mannsembættinu og Neyt-
endasamtökunum á að hér
væri verið að sóa tíma al-
mennings í vitleysu sem kem-
ur engum að notum. Eg vona
að Neytendasamtökin sjái
ástæðu til þess að athuga þetta
nánar.“
Neytendablaðið tekur undir
þau sjónarmið sem fram
koma í þessu bréfi og hvetur
bæði sýslumannsembætti og
lánastofnanir að gera lífið
ekki erfiðara fyrir viðskipta-
vini sína en nauðsynlegt er.
6
NEYTENDABLAÐIÐ - júní 1998