Foringinn - 01.08.1975, Blaðsíða 24

VEÐMÁLIÐ
Leikendur: Nonni (N) , Palli. (P)
og Siggi (S). Leikurinn gerist
á götu. Nonni og Palli hittast.
N: Nei, komdur sæll og blessaður.
P: Komdu sæll.
N: Þaö er langt síöan aö viö
höfum sést.
P: Já, þaö er satt.
N: Hvernig hefur þér liöiö?
P: Vel, þakka þér fyrir en þér?
N: já, bærilega takk.
P: Þaö er gott aö heyra.
N: (Eftir smá þögn). Heyröu ann-
ars. - Ekki vildiröu vera svo
vænn aö ganga hérna nokktum
sinnum fram og aftur?
P: (Alveg hissa). Jú auðvitaö,
en til hvers?
N: Þaö skal ég segja þér á eftir.
P: ( Yppir öxlum) Jæja sama er
mér. (Gengur fram og til baka
á sviðinu).
N: Þakka þér fyrir, þetta er nóg.
Þaö er rétt, sem mér sýndist.
P: (Alveg hissa). Hvaö sýndist
þér?
N: Aö þú ert meö líkþorn á vins-
tri stórutánni.
P: Ég meö líkþorn?
N: Ja, svo sannarlega.
P: Þaö er ekki rétt. £g er ekki
meö neitt líkþorn.
N: Jæja, eigum viö aö veöja?
P: Mín vegna.
N: og hverju viltu veöja?
P: Þar sem ég er viss meö að
vinna, er mér sama hverju viö
veðjum.
N: Eigum viö aö segja 10kr.?
P: Til er ég.
N: Þá segjum viö þaö. En þú verö-
ur aö sanna, aö þú haf.ir rétt
fyrir þér.
P: Nú, hvernig á ég aö sanna það
N: Þú verður aö fara úr skóm
og sokkum á vinstri fæti, til aö
syna mér þaö svart á hvítu aö þú
24
sért ekki meö líkþorn á stóru-
tánni.
P: (Hikandi fyrst. Yppir svo öxl-
um). Mér er svo sem sama. (Fer
úr skóm og sokkum).
N: (Skoöar stórutánna í krók
og kring). Þetta er víst rétt
hjá þér. Ég sé aö þú ert ekki
meÖ líkþorn, svo ég verö aö
viöurkenna aö þú hefur unniö
veömáliö.
P: (Glottir. Fer í sokka og skó.
Á meðan hann er að þv£ kemur
Siggi inn). Og hvar er svo
tíkallinn?
N: (Fer í vasann, nær í 10 kr.
og réttir P). Geröu svo vel.
P: Þakka þér fyrir.
N: (Snýr sér að S.). Jæja Siggi_
komdu nú meö peninginn.
S: (Fer í vasa sinn, nær í pen-
ing og réttir N. ólundarlega).
Hérna, geröu svo vel.
N: Þakka þér fyrir.
P: (Steinhissa). Fyrir hvaö er
Siggi aö borga þér?
N: Jú, viö Siggi veöjuðum nefn-
ilega 2 0 kr. um þaö, hvort éj*
gæti fengiö þig til aö fara ur
skónum og sokkunum hérna úti á
miöri götu, og ég vann.
endir.
MONT ■
Varöeldastjórinn:(Montinn).
Einu sinni málaöi ég hund svo
náttúrulega,aÖ hann fékk hunda-
pestina mánuði eftir aö ég var
búinn að búa hann til.Einnig
málaöi ég ölflösku,svo vel,aö
tappinn sprakk í háaloft,rétt
þegar ég var aö enda viö hana.
Einu sinni málaði ég mynd af
litlu barni.Hún var svo ljós og
lifandi, að barnið hágrét, og
móöir þess flengdi þaö,áöur en
hún tók eftir að það var mynd.'C.'