Bændablaðið - 16.09.2003, Blaðsíða 11

Þridjudagur 16. september 2003
BæmkAlaðið
11
Ein glœsilegasta matvöruverslun Kaupmannahafnar er i kjallara stórverslunar sem heitir Illum.
Yfirmaður í kjötdeildinni, Michael Busk, sagði að þar hefði ferskt islenskt lambakjöt verið til á haustin og
fram á vetur. Athygli vakti að íslenska kjötið var lítið eitt ódýrara en danskt "lífrœnt" lambakjöt. Almennt
má segja að verð á islensku lambakjöti og dönsku "lífrœnu " lambakjöti í Illum sé hærra en á íslandi.
Michael sagði aðyfirleitt kæmu 5-6þúsund manns i verslunina hvern dag. Ætlunin er að efna til
nokkurra kynninga á lambakjöti í versluninni nœstu vikur og sagði Michael að hann efaðist ekki um að
þœr myndu hafa umtalsverð áhrif endayrðu þœr studdar ýmiss konar auglýsingum, veggspjöldum og öðru
söluhvetjandi efni. "Eg er bjartsýnn á aukna sölu," sagði Micliael.
"Ég met það svo að í
Danmörku séu tækifæri fyrir
íslenskt lambakjöt. Gn málið
snýst ekki bara um lambakjötið.
Þetta átak er líka landkynning.
Hér er verið að markaðssetja
íslenska náttúru og landbúnað -
og lambakjötið sem er hrein
náttúruafurð." sagði Eysteinn
Jónsson, aðstoðarmaður
landbúnaðarráðherra, um
samstarf Sláturfélags
Suðurlands, Aforms
átaksverkefnis og Flugleiða.
"Ég ræddi við fjölmarga
kjötiðnaðarmenn eftir veislu hjá
sendiherranum og það er Ijóst
að þarna tókst að opna augu
þeirra fyrir gæðum kjötsins, en
margir þeirra höfðu ekki
smakkað íslenskt lambakjöt.
Höfðu gefið sér fyrirfram að
það væri "ullarbragð" af því
eins og því sem þeir hafa fengið
fram til þessa. Islenska
lambakjötið á að vera dýrt kjöt
- matur sem fólk notar þegar
það vili gera sér dagamun. Ég
er þess fullviss að það er pláss
fyrir dýrt, gott íslenskt
lambakjöt á dönskum
markaði."
Þorsteinn Pálsson,
sendiherra í Danmörku, sagðist
telja að íslenskt lambakjöt ætti
sér möguleika á dönskum
markaði ef það tækist að
markaðssetja það sem sérstaka
afurð. Þetta tæki hins vegar
langan tíma og menn yrðu að
hafa fyrir hlutunum. "Það sem
skiptir máli í þessari
framkvæmd er vöruvöndun og
100% gæði," sagði Þorsteinn og
lagði þunga áherslu á að
fsienskir kjötsölumenn - og
afurðastöðar - mættu aldrei
víkja út af vegi gæða og
vöruvöndunar. Þorsteinn sagði
að íslendingar hefðu þróað
sjávarútveg á sjálfbærum
grundvelli, sem væri forsenda
þess að selja sjávarfang á
eriendum mörkuðum, og hið
sama væri hægt að gera með
lambakjötið. Það mætti kynna
sem villta framleiðslu á
sjálfbærum grundvelli.
"Ákveðinn hópur neytenda
sækist eftir svona vörum."
Þorsteinn sagði að
hlutaðeigandi ættu að líta á
íslenskar útflutningsvörur sem
eina heild - og vinna saman.
Þetta gæti átt við um
sjávarútveg, landbúnað og
íslenska menningu.