Afmælisblað Hvítabandsins - 01.04.1945, Blaðsíða 8

sinn í skínandi hvítasunnuveðri. Hún
bjó á „Herberget“ hjá vinkonu sinni frú
Lorens í nokkra daga. Þaðan fór hún til
Kaupmannahafnar. En þar var hún beðin
að mæta fyrir Goodtemplara á Islandi á
bindindisfundi í Gautaborg. Á þessari
ferð sá hún aftur marga af sínum fyrri
vinum í Danmörku, og á bindindisfund-
inum í Gautaborg kynntist hún kennslu-
konunni Huldu Tanda, en þær áttu eftir
að vinna mikið verk saman.
Hugur 'hennar barst nú nær og nær trú-
málum. Hún varð sterkari og einlægari í
trú sinni; um þetta segir hún: „Ég var
horfin frá öllum efasemdum um að Jesús
væri Guðs son, og það held ég að skipti
miklu máli. — Þegar ég vildi loks trúa
því var mér það auðvelt. Ef ég trúði nú
á Guð og almætti hans, hví skyldi ég þá
ekki trúa því að hann gæti gefið syni
sínum sérstakan líkama hér á jörðu, eins
og hann hafði skapað allt af almætti
sínu. Menn skilja tilveruna ekki, hvort
sem er, geta aðeins séð, hvað gerist á
skammri ævi, svo fellur tjaldið og dauð-
inn tekur við.“ —
Að afstöðnum ölium þessum ferðum
milli funda og vina í útlöndum lagði hún
loks af stað frá Kaupmanna'höfn á ís-
landsfari og kom heim á hásumri 1898.
Eftir að hún kom heim, tók hún við
lífsábyrgðarfélaginu „Star“ og varð brátt
hlaðin öðrum störfum.
Árið 1900 var ákveðið, að Hvítabandið
héldi heimsmót í Edinborg. Þingið átti
að halda um sumarið. Hvítabandið í
Reykjavík bað Olafíu að mæta á þessu
þingi. Eins báðu Templarar hana að
mæta fyrir þá á bindindisþingi, er bisk-
upinn af Kantaraborg hafði boðið þeim
að taka þátt í — og halda átti nokkru
áður en Hvítabandsþingið. —
En um leið og hún lagði af stað að
heiman í þessa ferð, sem hófst í marz-
mánuði, fór hún í ferðalag fyrir Good-
templararegluna um Norðurland og alla
leið austur á Seyðisfjörð. Það var löng
ferð og erfið. Þá var ferðast á hestum, og
þóttu slíkar langferðir ekki heiglum
hentar. Veðráttan var henni hagstæð,
veðrið gott og færð ágæt. Alls staðar var
henni vel tekið af stúkusystkinum og
prestum, sem hjálpuðu henni mjög í
þessu fyrirlestrastarfi og víða voru fund-
ir haldnir í kirkjum.
Þegar hún í maí kom á Fjarðarheiði,
varð hún að ganga hana. Fjarðarheiði
var ófær hestum af snjó. En maísólin
skein og v'eður var gott, og hún var
hraust, fann ekki til þreytu. Á Seyðis-
firði beið hún eftir skipi til útlanda. —
Það átti að flytja hana frá litlu fundun-
mn hér heima, til stóru þinganna úti í
stóra, menntaða heiminum. Þinganna,
sem tóku hana burtu frá hennar fyrri
hugsjónum, að koma á fót húsmæðra-
fræðslu og kennslu um meðferð mjólk-
ur. Og að mennta íslenzku konuna svo,
að öll heimili á Islandi gætu verið lýð-
skóli fyrir heimilisfólkið.
Nú urðu allir hennar miklu kraftar
bundnir við starfsemi bindindis- og líkn-
armála. Allt það fólk, sem hún kynntist,
var hámenntað fólk, sem var trúað og
offraði bæði tíma og fé til að láta aðra
komast til þekkingar í blessun trúarinn-
ar í Kristi.
Frásögn hennar um lítið atvik hér
heima í sambandi við Miss Nönnu Pratt
varð til þess að hún var ráðin í þjónustu
Hvítabandsins í Noregi.
Eftir að hún hafði setið þessa stóru
fundi, ferðaðist hún nieðal Hvítabands-
félaga bæði í Englandi og Skotlandi og
hélt þar fyrirlestra fyrir starfsemina. —
Um hásumarið var hún lengst af á sum-
arsetri vina sinna í Há-Skotlandi.
Frá Englandi fór hún milli jóla og nýj-
árs. Hún var í kirkju í Bergen, þegar
nítjánda öldin gekk í garð.
6 HVÍTABAND1Ð