blaðið - 31.12.2005, Blaðsíða 14

blaðið—
Útgáfufélag: Ár og dagur ehf.
Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson.
Ritstjóri: Karl Garðarsson.
VIÐ ÁRAMÓT
Pað tíðkast að líta yfir farinn veg um áramót og freista þess að
meta árangur og afrakstur. Um leið er mönnum hollt að rifja
það upp, sem miður hefur farið, þó ekki væri nema til þess að
læra af mistökunum. Það á nefnilega við nú sem endranær að þeir, sem
ekki þekkja söguna, eru dæmdir til þess að endurtaka hana.
Á árinu, sem er að líða, hefur verið lygnara á vettvangi stjórnmála en
næstu ár á undan, en undir hafa kraumað víðtæk átök í viðskiptalífinu,
sem raunar teygja sig inn á hið pólitíska svið á margan hátt og hafa smit-
ast yfir í daglega umræðu þjóðarinnar.
Heiftin í þessum átökum hefur öðru hverju blossað upp á fremur ógeð-
felldan hátt, ekki síst í tengslum við deiluna miklu um dagskrárvaldið,
hlutverk fjölmiðla, áhrif eigenda þeirra og hvort þeim sé beitt fyrir
þennan vagninn eða hinn. Þessar deilur verða tæpast felldar í bráð, til
þess eru hagsmunirnir of miklir. Eins verður hluti þeirra útkljáður í rétt-
arsölum fremur en í opinberri umræðu, þó málsaðilar kunni að kjósa
síðarnefnda kostinn. Hvernig sem það allt fer veit enginn, en hitt er ljóst
að heiftin hjálpar engum og er þvert á móti öllum til skaða.
Hinar djúpstæðu deilur íslands snúast fyrst og fremst um völd og vald-
mörk. Davíð Oddsson, sem kvaddi stjórnmálin á árinu, vann það þjóð-
inni helst til heilla á ferli sínum, að minnka völd hins opinbera. Um leið
myndaðist tómarúm, sem viðskiptajöfrarnir hafa keppst um að fylla og
jafnvel seilst enn lengra. I fyrra var deilt hart um fjölmiðla og völd, sem
lyktaði með því að forseti Islands tók sér vald, sem enn er óljóst hvort
hann í raun hafi. Nú á síðustu dögum höfum við svo horft upp á skrípa-
leik um launakjör þingmanna, sem vilja ekki ákveða eigin laun, en vilja
samt ákveða þau, án þess þó að þurfa að ákveða þau. Er furða þó þjóðin
klóri sér í höfðinu?
En á sama tíma hefur íslensk þjóð aldrei í 1131 árs sögu sinni lifað aðra
eins velmegunartíma. Við höfum þess vegna fágætt tækifæri til þess að
nota tímann til þess að búa í haginn fyrir framtíðina. Menn kappkosta
að verja sig fyrir efnahagslegum skakkaföllum framtíðar, en væri ekki
ráð að huga að skiptingu valdsins, mörkum þess gagnvart almenningi
og skefjum auðvaldsins? Þá gæti nýtt ár fært okkur aukna gæfu um
ókomin ár.
Að því sögðu óskar Blaðið lesendum sínum og landsmönnum öllum
gleðilegs árs og þakkar samfylgdina á stofnári sínu.
Auglýsingastjóri: Steinn Kári Ragnarsson. Ritstjórn & auglýsingan Bæjarlind 14-16,201 Kópavogur.
Aðalsími: 510 3700. Símbréf á f réttadeild: 510.3701. Símbréf á auglýsi ngadeild: 510.3711.
Netföng: vbl@vbl.is, frettir@vbl.is, auglysingar@vbl.is.
Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins. Dreifing: (slandspóstur.
Alla virka daga
milli 14 og 17
5103744
blaöiö
14 I ÁLIT LAUGARDAGUR 31. DESEMBER 2005 ! blaöiö
Niður með fátæklingana!
Kúgaðufé úrkotungi
svo kveini undanþér almúg...
...var einhverntíma ort í orða-
stað sýslumanns á Burstafelli en á
í raun og veru við um harðdræga
yfirstéttarkóna á öllum tímum.
Eftir að sósíalisminn er góðu
heilli svo gott sem dauður og graf-
inn fer því miður minna fyrir því
að einhverjir haldi almennilega á
lofti hagsmunum lágstéttanna í
landinu, hinna lægstlaunuðu.
Sumpart er mest í tísku að tala
um öryrkja og í vaðlinum gleym-
ist að horfa til launa þeirra sem
halda öllu batteríinu á floti, jafnt
örorkubótum og þingfararkaupi.
Það eru hinar vinnandi stéttir.
Hvað gerir verkafólkið...
En hvað gerir svo þetta stritvinnu-
fólk sem hefur lægstu launin, nú
á tölvuöld þegar allt er að verða
sjálfvirkt? Jú, það stendur við
færiböndin þar sem pulsur og
marmelaði verða til og stýrir þar
sjálfvirkninni. Það skúrar. Það
bardúsar með fisk á sjó og í landi.
Það afgreiðir mjólkurlítrann og
allt sjéríósið í búðunum. Tekur
upp kartöflur. Það sér um að
tappa gosi á flöskur og konfekti í
kassa. Það mjólkar kýr.
Og hvar sem við horfum á þetta
fólk getum við spurt okkur hvort
það sé forsvaranlegt að þetta fólk
skuli ekki fá hærri laun?
Um hvað eru þeir að tala loft-
ungur neytendasamtakanna og
annarra sjálfsskipaðra talsmanna
fátæka fólksins? Jú, lækkum
verðið á öllu því sem fátæka
fólkið framleiðir. Gengisfellum
allt sem það gerir. Það verður svo
gott fyrir barnmargar fátækar ein-
stæðar mæður. Stundum dettur
mér í hug að Björn Pétursson á
Burstafelli og hans jafningjar á 17.
öld hafi ef eitthvað er verið heið-
arlegri í sinni fyrirlitningu á fá-
tækri alþýðu heldur en allir þeir
sem í dag tala fyrir skefjalausri
alþjóðavæðingu og frelsi, fátæk-
lingunum til handa og hagsbóta.
I raun og veru eru þeir að hrópa:
Niður með fátæklingana.
Góð lönd eru dýr, vond eru ódýr
Þetta er það sem máli skiptir þegar
Bjarni Harðarson
við viljum sífellt bera okkur saman
við hin dásamlegu útlönd. Stað-
reyndin er að þar sem verðlag er
lægra fer samt jafnstór eða stærri
hluti heimilistekna verkafólks til
matarkaupa heldur en í okkar dýra
landi. Allir sem hafa til útlanda, eða
jafnvel bara séð þangað í gegnum
sjónvarpið vita að því dýrari sem
lönd eru því betri eru kjör lágstétt-
anna. Það er vont þjóðskipulag þar
sem lágstéttirnar lepja dauðann úr
skel. En í slíkum löndum eru allar
frumþarfxr líka ódýrar.
Samt stynja mannkynsfrelsarar
eins og Jónas Bjarnason efnafræð-
ingur sem skrifaði nýlega hér í
blaðið og hafði á orði fáfræði
undirritaðs um verðlag landbún-
aðarafurða. Stynja þessari gamal-
kunnu tuggu, það er dýrt að vera
íslendingur og láta svo að því
liggja að þeir geti leyst vandann.
Jónas bendir á fáránlega mið-
stýringu í landbúnaðinum og
hátt verð á kvóta og ég get tekið
undir hvert orð þar. Ég hef lengi
verið þeirrar skoðunar að brjóta
eigi upp kvótakerfi í mjólk og
koma á aukinni innanlandssam-
keppni í afurðasölu. Það má líka
skoða alvarlega milliliðakostnað
og samkeppni á smásölumarkaði.
Lækka matarskatta ef það bitnar
ekki á almennri velferðarþjón-
ustu. Sömuleiðis að minnka tolla
og vörugjöld þar sem það ekki
steypir heilu atvinnugreinum
landsmanna í voða. En þetta er
allt saman aukaatriði sem munu
aldrei breyta því að það er dýrt að
lifa í góðu landi, ódýrt í vondu.
Það rétta er að það er dýrt að lifa í
samfélagi þar sem allir fá sæmilega
sanngjarnt endurgjald sinnar vinnu.
Ef eitthvað er mættu lágstéttir
Islands selja sína vöru hærra verði
en þær gera. Ef það yrði til þess að
jafna kjörin í landinu þá skulum
við taka því fagnandi og horfa stolt
framan í alþjóðasamfélagið svo
lengi sem alþýða landsins býr við
mannsæmandi kjör.
Höfundurer ritstjóri Sunnlenska
fréttablaðsins.
Klippt & skoríð
klipptogskorid@vbl.is
Pau voru óvænt um-
skiptin ( brúnni hjá
365 miðlum í gær. Ari
Edwald, framkvæmdastjóri
Samtaka atvinnulífsins, gekk
til liðs við Baugsmiðlana og er
ætlað að koma rekstri þeirra í
betra horf, en gegndarlaus uppbygging Gunn-
ars Smára Egilssonar mun engan veginn
hafa skilað sér á þann hátt, sem vonast var
til í bókhaldinu. Ari er ekki alls ókunnur fjöl-
miðlum, því hann var ritstjóri Viðskiptablaðs-
ins um skamma hríð 1998-1999- Þá er rétt að
minna á að Ari var nefndur sem hugsanlegur
ritstjóri Morgunblaðsins við hlið Styrmis
Gunnarssonar. En Moggi missti af Ara f
ritstjórastól meðan 365 eignuðust nýjan og
betri baunateljara. Um leið verður að teljast
ólfklegt að Ari fari á ný út (pólitík.
Einn dyggasti stuðn- ■
ingsmaður Óskars I
Bergssonar f Hps
prófkjöri framsóknarmanna M
í Reykjavík er Þorsteinn Hún- H J&
bogason,eiginmaðurSivjar
Friðleifsdóttur, hins
metnaðarfulla fyrrverandi umhverfisráðherra.
Þeir félagar lögðu mikið undir í prófkjörinu í
Kópavogi á dögunum, en þar studdu þeir með
ráðum og dáð framboð Unu Maríu Óskars-
dóttur, varabæjarfulltrúa, varaþingmanns
og fyrrverandi aðstoðarmanns Sivjar meðan
hún var ráðherra. Þar höfðu þeir þó ekki erindi
sem erfiði eins og frægt er orðið. En nú hefur
spjótunum sumsé verið beint að borginni fyrir
manninn, sem Siv skipaði sem formann hinnar
alræmdu Samvlnnunefndar um sklpulag
miðhálendisins.
Brotthvarf Oktavíu
Jóhannesdóttur,
bæjarfulltrúa á Ak-
ureyri, úr Samfylkingunni
þykja tfðindi nyrðra og
raunar á landsvfsu líka. Hún
gekk í Sjálfstæðisflokkinn
milli jóla og nýárs en um leið þurrkaðist Sam-
fylkingin út úr bæjarstjórn, þó Oktavfa og
meirihlutinn sýni raunar það veglyndi að krefj-
ast ekki endurkjörs í stjórnkerfi bæjarins, sem
hefði gert Samfylkinguna fullkomlega áhrifa-
lausa I höfuðstað Norðurlands. Það verða þó
vafalaust margir boðnir og búnir að fylla í
skarðið enda kemur að venju maður í manns
stað,já eðakona.