blaðið - 05.09.2006, Page 18

blaðiö
=

HKH
Útgáfufélag: Ár og dagur ehf.
Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Ritstjóri: Sigurjón M. Egilsson
Fréttastjórar: Brynjólfur Þór Guðmundsson og
Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
Ritstjórnarfulltrúi: Janus Sigurjónsson
Smjörklípur og
vinargreiðar
Kastljósþáttur sunnudagsins hlýtur að skipa sér í sérstöðu. Davíð Odds-
son var gestur þáttarins og virtist yfirvegaður og friðsæll. Þrátt fyrir það
skilur hann eftir svo margar spurningar að varla verður tölu á komið.
Orð Davíðs um stöðu dómsvaldsins voru ótrúleg. Hann sagði dómstólana
vera svo slaka að þeir ráði aðeins við gæsluvarðhaldsúrskurði og sjoppurán.
Annað ekki. Ótrúleg orð manns sem hefur haft eins mikil völd og raun ber
vitni. f stjórnartíð Davíðs dró sífellt úr valdi Alþingis, það varð afgreiðslu-
stofnun fyrir framkvæmdavaldið, þannig að lengur er varla hægt að tala um
þrískiptingu valdsins. Löggjafarvaldið hefur aldrei verið aumara, og sam-
kvæmt fullyrðingum Davíðs er dómsvaldið gjörsamlega vanhæft til allra
stærri mála.
Kannski er ekki ástæða til að gera svo mikið úr því sem Davið segir. Alla-
vega hirtu flestir ekkert um það þegar hann sagði Hrein Loftsson hafa ætlað
að bera á sig fé. Þeir höfðu setið saman við drykkju og Hreinn segir Davíð
hafa hótað innrás í Baug, og til að jafna leikinn bar Davíð á Hrein að hafa
komið með mútuboð í umboði Jóns Ásgeirs Jóhannessonar. Fáir trúðu Davíð.
í Kastljósþættinum upplýsti hann að hann hafi stundað það sem hann kall-
aði smjörklípuaðferðina. Þegar á hann var sótt átti hann til að kasta fram
einhverju allt öðru og þannig rembdust andstæðingarnir við að verjast full-
yrðingunum en gleymdu sókninni sem þeir voru í. Líklegt verður að telja að
mútumálið hafi aldrei verið mál, bara smjörklípa. Án þess að þjóðin þekkti
nokkuð til smjörklípuaðferðar Davíðs, tók hún samt aldrei mark á mútu-
máli Davíðs, fannst þetta vera eins og óþægilega klípa, smjörklípa.
Það er svo sem hægt að brosa af þessu. En það var annað sem Davíð sagði
sem er ekki broslegt. Er frekar óþægilegt. Hann sagði Bandaríkjaforseta, vin
sinn, hafa breytt ákvörðun ríkisstjórnar til að þóknast Davíð Oddssyni, vini
sínum. Má það vera að þannig gerist hjá ráðamönnum? Að þeir láti stjórnast
af vinskap við hina og þessa? Vissulega varð vinátta Davíðs og Bush til þess
að herþoturnar voru lengur á Islandi, en til hvers? Hvað vannst með því?
Frestur? Fyrst Bush er svona góður vinur Davíðs, er þá vináttan ekki gagn-
kvæm? Má vera að það sé skýringin á því hvers vegna Davíð blandaði hinni
friðsælu íslensku þjóð í hernaðaráðtök? Allavega nefndi Hannes Hólmsteinn
Gissurarson eina af bókum sínum: Hádegisverðurinn er aldrei ókeypis. Má
það vera að Davíð hafi verið að endurgjalda Bush greiðann, eða var það öf-
ugt? Það er sama hvort er, jafn ógeðfellt er hugarfarið.
Davíð á fleiri vini en Bush. Kári Stefánsson kom í tvígang fram í þætt-
inum sem sérlegur vinur Davíðs. Sami Kári og allt ætlaði vitlaust að gera
vegna ríkisábyrgðar sem Davíð vildi að hann fengi, en Kári afþakkaði vegna
andstöðunnar í samfélaginu og sami Kári og hafði það í gegn með aðstoð
Davíðs að Alþingi samþykkti lög um miðlægan gagnagrunn á heilbrigðis-
sviði. Sem aldrei varð úr og var kannski aldrei annað en umbúðir. En vin-
áttan hélt, kannski er það aðalatriðið.
Sigurjón M. Egilsson.
Auglýsingastjóri: Steinn Kári Ragnarsson Ritstjórn & auglýsingan Hádegismóum 2,110 Reykjavík
AÖalsími: 510 3700 Símbréf á fréttadeild: 510 3701 Símbréf á auglýsingadeild: 510 3711
Netföng: bladid@bladid.net, frettir@bladid.net, auglysingar@bladid.net
Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins Dreifing: íslandspóstur
18 ÞRIÐJUDAGUR 5. SEPTEMBER 2006
blaöiö
l TBSTu EXK' oM Mu.
ÍAU llO Á 'KauPRÉTTaR-
SnlVU/iNGuM 05 Lúta Wí
AUT óTRum LöGMaluM -
1 EN Vi-t H i M. J
i oas M 03
M4 iv ták
'dv&w
SídAaJto ^ xhp. oas-"
Vinstrivalsinn
Það er að færast aukið líf í stjórn-
málin þessa dagana. Steingrímur J.
Sigfússon hefur boðið sumum stelp-
unum á ballinu upp í dans, en hún
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir er nú
siðprúðari en svo, að hún að hún
þiggi þann vanga fyrirvaralaust og
bauð honum í staðinn til kaffisam-
sætis. Rifjast þá upp gömul orð eins
og sófakommi og blúndubolsi, sem
ég finn raunar hvorugt í orðabókinni
hans Marðar. Og Guðjón A. Kristjáns-
son vill ekki treysta á að dömufríið
reynist honum fengsælt eitt og sér,
svo hann hefur það látið spyrjast
að hann sé nú vinstrisinnaðri en
hann var hér í den á dansæfingum
Sjálfstæðisflokksins.
Á hinum vængnum fagnar Björn
Ingi Hrafnsson hinu nýja hræðslu-
bandalagi og telur það ávísun á aukið
kjörfylgi Framsóknarmanna. Ég
gæti reyndar sem best trúað því, að
það sé rétt athugað hjá honum. Ég er
nefnilega efins um að þorri kjósenda
vilji halla sér svo langt til vinstri eins
og þeir dansfélagarnir halda. Það má
vel vera að ýmsir telji erindi stjórnar-
samstarfs sjálfstæðismanna og fram-
sóknar þorrið eða að margur kjósand-
inn vilji af sanngirni gefa öðrum færi
á að spreyta sig, en að þeir vilji að
þjóðarskútunni sé snúið hart í bak er
í besta falli misskilningur.
Tveggja flokka stjórn
Þetta sér hver maður sem les í ný-
birta skoðanakönnun Fréttablaðsins
um ríkisstjórnarsamstarf. Núver-
andi ríkisstjórnarmynstur var þar
engan veginn vinsælt, en því fer fjarri
að aðrar samsetningar hafi verið vin-
sælli. Meirihlutinn vildi halda sjálf-
stæðismönnum í stjórn og svo voru
margir, sem kusu að sjá Samfylkingu
eða Vinstri hreyfinguna - grænt
framboð þar líka. Sú niðurstaða kann
að vera áhyggjuefni fyrir framsóknar-
menn, að ekki sé minnst á frjálslynda,
sem flestir virtust gleyma að væru til,
en hún er engin ávísun á þjóðarvilja
til vinstri. Þvert á móti virðist það
Andrés Magnússon
felast í niðurstöðum könnunarinnar,
að menn hafi trú á því að hér verði
mynduð miðjustjórn með því að
annar hvor vinstri flokkanna vegi
salt við hægrisinnuð sjónarmið Sjálf-
stæðisflokksins. Og þjóðin veit mæta-
vel, að til þess að hér ríki styrk stjórn
þarf hún að vera mynduð af tveimur
flokkum, en ekki þremur eða þaðan
af fleiri. Reynslan af þeim er einfald-
lega ömurleg.
En varla til vinstri
Skoðanakannanir benda til þess
að eftir vægi flokkanna eftir næstu
þingkosningar megi mynda ýmsa
tveggja flokka meirihluta. En það
er afar ólíklegt að það lukkist án að-
komu Sjálfstæðisflokksins. Að því
leytinu er Geir H. Haarde lukkunnar
pamfíll og getur valið úr miklum
kvennafans á ballinu. Spurningin er
þá auðvitað hver dansfélaganna er
álitlegastur.
Hræringar og samdráttur samfylk-
ingarmanna og vinstrigrænna benda
eindregið til þess að í hönd fari feg-
urðarsamkeppni þeirra á millum, þar
sem flokkarnir metast um það hvor
sé betri vinstriflokkur og líklegur til
árangurs. En mun það gera þeim auð-
veldara fyrir ef til stjórnarmyndunar-
viðræðna kemur við Sjálfstæðisflokk-
inn? Hugsanlega skapar það þeim
stöðu til eftirgjafar, en það getur allt
eins orðið til þess að sjálfstæðismenn
kjósi enn á ný að skipta verkum í rík-
isstjórn með framsóknarmönnum.
En er þessi dans, sem nú er stiginn,
þá hrein glópska? Nei, svo sannar-
lega ekki, því hér hefur dansherrann
Steingrímur J. Sigfússon stjórnað
ferðinni af stakri list. Leikurinn er
til þess eins gerður að svæla svör út
úr Samfylkingunni, því einu gildir
hvort svar Ingibjargar Sólrúnar er
já eða nei, hún tapar á þeim báðum,
því allt þetta snýst um lausafylgi á
vinstrivængnum, sem í seinni tíð
hefur mjög leitað frá Samfylkingu
til vinstrigrænna. Sem vitaskuld er
ástæðan fyrir hinum ótrúlega loðnu
svörum hennar og kaffiboðum.
Vandinn er sá að hún græðir ekki á
þeim heldur.
Höfundur er blaðamaður.
Klippt & skorið
Stefán Ólafsson prófessor fetaði i
fótspor nafna síns, píslarvottsins sem
grýttur var, og sagði á NFS að reynt
hefði verið að þagga niður í gagnrýni hans á
skatta. Mátti helst skilja að
það hefðu verið vondir stjórn-
arliðar. Páll Skúlason, fyrr-
verandi rektor og mikill pælari,
upplýsti svo að það hefðu
verið þrír starfsmenn skólans
sem það gerðu, og sagði oft hafa komið fram
gagnrýni á málflutning starfsmanna háskól-
ans. Það væri hins vegar af og frá að stjórnvöld
hefðu nokkru sinni beitt háskólann þrýstingi.
Innan háskólans afgreiða sumirfjölmiðlabrellu
Stefáns sem tilraun til að koma sér í fjölmiðla
í tæka tíð fyrir prófkjör Samfylkingarinnar en
Stefán er talinn ganga með óvanalega stóran
þingmann í maganum. Stefán mun annars von-
ast til að komast á þing í skjóli stuðnings Ingi-
bjargar Sólrúnar Gísladóttur, formanns
Samfylkingarinnar, en kollegarnir telja að áður
en hann leggi í ferðalagið ætti hann kannski
að gera félagsfræðilega rannsókn á örlögum
fyrri skjólstæðinga hennar í pólitík.
Breytingarnar á Morgunblaðinu um fyrri
helgi fóru ekki framhjá mörgum les-
endum blaðsins og sýndistsitt hverjum
um þær. Tryggir lesendur áttuðu sig þó ekki á
því hversu djúpstæðar og veigamiklar breyt-
ingarnar voru fyrr en nú í sunnudagsblaðinu.
Þá birtist - öllum að óvörum - aðsend grein
eftir Elías Davíðsson, sem einn manna hefur
verið í banni á Morgunblaðinu
um áratugaskeið. Elías, sem
gengur næst Helga Hóseassyni
í tilkalli sínu til titilsins Mótmæl-
andi Islands, skrifaði þar um
árásirnar á Bandaríkin 11. sept-
ember, en hann telur alls ósannað að þar hafi
íslamskir fasistar verið á ferðinni og telur að
bandarísk stjórnvöld sjálf kunni að hafa staðið
þarað baki.
Erfitt var fyrir sjónvarpsáhorfendur að
gera upp hug sinn á sunnudagskvöld.
Á Stöð 2 raktl Jóhannes Jónsson f
Bónus raunir sínar og harma, en í Ríkissjónvarp-
inu sat Davíð Oddsson, seðlabankastjóri, þar
sem Eva María Jónsdóttír
spurði hann spjörunum úr. Jói
vann þó trúlegast keppnina
um óvæntustu yfirlýsinguna,
þegar hann sagði fyrirhugað að
gera kvikmynd um Baugsmálið.
Sjálfsagt var hann að grínast þegar hann taldi
að best færi á því að hann léki sjálfan sig, en
hitt var rétt að tæpast kemur annar til greina
í hlutverk Davíðs en Örn Arnason Klippari
stingur upp á að Flosi Ólafsson leiki Jóhannes,
Guðmundur Ingi Þorvaldsson leiki Jón
Ásgeir son hans, en Vilborg Halldórsdóttir
er tilvalin í hlutverk Jónínu Benediktsdóttur...
nema auðvitað hún leiki sjálfa sig.
andres.magnusson@bladid.net