blaðið - 05.09.2006, Page 20

2 0 ÞRIÐJUDAGUR 5. SEPTEMBER 2006
blaöiö
Kvíðinn við kaffibandalagið
Kvíahljóð haustsins titraði úr
strengjum Morgunblaðsins þegar
ég las það árla - einsog gamalt hross-
hár hefði fest í gaddavírnum. Stak-
steinar voru allir lagðir undir árás
á Ingibjörgu Sólrúnu og gervallt
Reykjavíkurbréfið var samfelld at-
laga að Steingrími J. Sigfússyni.
Er ekki augljóst hvað veldur þess-
ari taugaveiklun? Það er einkum
tvennt.
Hið fyrra er skoðanakönnun
Gallup í vikulok. Hún boðar ríkis-
stjórninni ekki gott. Könnunin sýnir
að stjórnarandstaðan hefur nú jafn-
mikið fylgi samanlagt og stjórnar-
flokkarnir. En allir, sem fylgst hafa
með könnunum og stjórnmálum
vita af reynslu, að Gallup mælir Sjálf-
stæðisflokkinn yfirleitt 3-4 % stærri
en raunverulegt fylgi. Framsókn
er sömuleiðis í verulegum vanda.
Flokkurinn nær sér ekki á strik
eftir flokksþing - sem flokksmenn
sögðu þó að hefði verið vel heppnað.
Það hlýtur að vera Framsókn mikið
áhyggjuefni. Reglan er sú að jafnvel
Hvað hefur.
Moggi á móti
kaffiboðum?
Össur
Skarphcðinsson
flokkar í vanda fara upp í kjölfar
flokksþinga. Undir nýjum formanni
hefur Framsókn nú tapað tíunda
parti af fylgi sínu - farið úr ríflega
10% í 9%. Könnunin bregður því upp
bliki feigðar fyrir ríkisstjórnina.
Síðara atriðið er kaffiboð Ingi-
bjargar Sólrúnar í kjölfar yfirlýs-
ingar Steingríms Jóhanns um að
VG sé reiðubúið að kanna samstöðu
stjórnarandstöðunnar og jafnvel
taka þátt í myndun ríkisstjórnar
hennar í lok kosninga. Slík könnun
er ekki óeðlileg í stöðunni og er
í samræmi við ræðu formanns
Samfylkingarinnar á síðasta fundi
flokksstjórnar fyrr í sumar. Upp úr
skyldu boði formanns Alþýðuflokks-
ins þegar Ólafur Ragnar Grímsson
fékk lifur hjá Bryndísi á Vestur-
götunni urðu miklir pólitískir at-
burðir - og ritstjóri Morgunblaðsins
er örugglega ekki búinn að gleyma
lifrarbandalaginu.
Kvíði Morgunblaðsins og Sjálf-
stæðisflokksins er því á rökum
reistur. Það eru einfaldlega minnk-
andi líkur á að núverandi ríkisstjórn
haldi meirihluta. Strategía ritstjór-
ans um að Sjálfstæðisflokkurinn
noti Framsókn sem áframhaldandi
hækju til að halda völdum I sam-
félaginu er ekki að ganga upp. I
röðum íhaldsins utan Mogga er líka
vaxandi vantrú á að Framsókn verði
stjórntæk eftir kosningar.
Ætli VG sér að verða annað en til-
fallandi bóla í kringum andstöðu
við stóriðju á flokkurinn enga pól-
itíska möguleika á að mynda rík-
isstjórn með Sjálfstæðisflokknum
þrátt fyrir samleið í Evrópumálum
- nema ljóst væri að rlkisstjórn með
flokkum stjórnarandstöðunnar sé
úr myndinni. Ræða Steingríms á
flokksráðsfundinum og kaffiboð
Ingibjargar gætu því lokað á mögu-
leika Sjálfstæðisflokksins til að
verða í ríkisstjórn ef könnun Gallup
speglar þau úrslit sem verða í þing-
kosningunum í vor. Það er kanski
helsta ástæðan fyrir kvíðakastinu
sem lak af Reykjavíkurbréfi og Stak-
steinum morgunsins.
Innan Samfylkingarinnar er að
finna bæði fólk sem finnst freistandi
að starfa með Sjálfstæðisflokknum,
en líka marga sem vilja skapa val-
kost við núverandi ríkisstjórn. Mitt
mat er, að þeim fjölgi í grasrót flokks-
ins sem vilja síðari kostinn. Þar í
bland eru furðu margir, sem Morg-
unblaðið hefur flokkað sem “hægri
krata.” Ritstjórinn ætti til dæmis að
lyfta síma og heyra í gömlum vini
og bekkjarbróður, fyrrverandi for-
manni Alþýðuflokksins.
Sjálfstæðisflokknum urðu á tak-
tísk mistök í sumar sem leiddu í
reynd til kaflaskila hjá mörgum
Samfylkingarmönnum - líka “hægri
krötum”. Geir H. Haarde gaf þá skýr
skilaboð til þjóðarinnar um hvert
hann stefndi þegar hann gaf bersýni-
lega út þá dagskipan að böndin við
Framsókn skyldu treyst með því að
mynda meirihluta með flokknum
hvarvetna sem því yrði við komið
í kjölfar sveitarstjórnarkosninga í
vor. Það voru að minnsta kosti skýr
skilaboð til Samfylkingarinnar -
ekki síst til “hægri krata” sem búa
við það erfðaupplag að Framsókn er
eitur í þeirra beinum. Það sameinar
raunar þá og VG-ara með merki-
legum hætti.
Þessi skilaboð voru ítrekuð, og
margundirstrikuð, þegar Halldór
Ásgrímsson gafst upp fyrr í sumar,
og Geir lét örflokknum eftir átaka-
laust eitt ráðherrasæti til viðbótar í
ríkisstjórninni. Þá varð öllum ljóst,
að Sjálfstæðisflokkurinn gengur
ekki óbundinn til kosninga, heldur
ætlar sér hvað sem það kostar að
halda áfram að stjórna með Fram-
sókn. Þorgerður Katrín, sem er bless-
unarlega laus við að setja hlutina
fram á flókinn hátt, sagði þetta nán-
ast formálalaust í viðtali á tröppum
Valhallar í kjölfar fundarins þar
sem Sigríði Önnu Þórðardóttur var
fórnað fyrir Framsókn.
Staðreyndin er einfaldlega sú, að
landsmenn eru orðnir dauðþreyttir
á ríkisstjórninni - og telja það nánast
hneisu fyrir lýðræðið að örflokkur í
fjörbrotum skuli fara með helming
ríkisvaldsins. Það er einfaldlega af-
bökun á lýðræðinu - sem Sjálfstæð-
isflokkurinn ber ábyrgð á. Samhliða
hefur það gerst, að stjórnmálamenn
sem áður voru talsmenn jaðarsjón-
armiða túlka nú viðhorf sem renna
í meginstraumi samfélagsins. Morg-
unblaðið, með athyglisverðu daðri
við Steingrím Jóhann og Ögmund,
hefur I bland við virðuleika vaxandi
aldurs sett þá á pall þeirra stjórn-
málamanna sem þjóðin sér ekkert at-
hugavert við að stýri vandasömum
málaflokkum.
Ríkisstjórn, sem í sitja Ingibjörg
Sólrún, Steingrímur og Guðjón
Arnar, vekur í dag miklu fremur
traust en þann ótta sem Morgun-
blaðið er reyna að vekja upp með
hræðsluáróðri sínum í dag. Blaðið
verður að átta sig á að gærdagurinn
er liðinn. Það dugar ekki að bregða
upp mynd afverðbólgu eða efnahags-
óáran þegar meira að segja Davíð
Oddsson skammar ríkisstjórnina
fyrir óstjórn á þessum sviðum. For-
maður Framsóknarflokksins tekur í
sama streng þegar hann fellir sjálfur
þann dóm yfir efnahagsstjórnun
Sjálfstæðisflokksins að það þurfi 5-
6 ár til að ná stöðugleikanum aftur.
Það dugar ekki heldur að bregða upp
grýlu andstöðu við ameríska herinn.
Herinn er farinn - undir forystu
Sjálfstæðisflokksins - og þjóðinni er
alveg sama.
Sjálfstæðisflokkurinn og Morgun-
blaðið hafa knúið stjórnarandstöð-
una til að skoða rækilega fleti á nán-
ara samstarfi með því að lýsa í reynd
yfir að samstjórn með Framsóknar-
flokki - sem öll þjóðin vill losna við
úr ríkisstjórn - sé sá valkostur sem
þjóðinni er af þeirra hálfu boðið
upp á. Það er þeirra réttur - og
þeirraval.
Við þær aðstæður er ekkert óeðli-
legt þó stjórnarandstaðan samræmi
göngulag sitt. Eru skýrir valkostir
ekki eftirsóknarverðir að mati
Morgunblaðsins?
Höfundur er 1. þingmaður Samfylk-
ingarinnar í Reykjavík norður.
■
■
SMÁAUGLÝSINGAR
<
blaðiðs
SMAAUQLYSINGAR@BLADID.NET