blaðið - 09.06.2007, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 9. JÚNÍ 2007
blaðift
Skjoldur Eyfjörð,
hárgreiðslumeistari
sumarp
Með hækkandi sol leggja Islend-
ingar af stað íferðalög. Sutnir skella
sér til útlanda í sólina á meðan
aðrir kjósa að skoða föðurlattdið. Á
þessuni ferðalögum safnast sattian
minningar, stimar ógleymanlegri en
aðrar. Blaðið fékk fimtn ólíka ein-
staklinga til að segjafrá eftirminni-
legasta sutnarfrtinu stnu.

Sterkar taugar til Grikklands
„Eftirminnilegasta ferðin var til Aþenu í fyrra. Fólkið, menningin, maturinn og sagan eru bara allt
öðruvísi en ég á að venjast og ég varð heillaður af landi og þjóð. Ég hafði aldrei farið til sólarlanda
áður og það var frábært að synda í heitum sjó. Hópurinn fór til Akrapólis sem er mekka siðmenningar
heimsins. Þarna byrjaði þetta allt og það er ólýsanleg upplifun að standa þarna og sjá að þetta er ennþá
til,” segir Skjöldur.
Aðspurður hvort Grikkir séu ekki hrokafullir og leiðinlegir, segir Skjöldur að svo sé ekki.
„Það er yndislegt fólk í Grikklandi. Við kynntumst tveimur stelpum sem voru að vinna með islenska
hópnum. önnur stúlkan hét Konstantína og bauð hún öllum hópnum í veislu á nafndeginum sínum.
Grikkir halda ekki upp á afmælið sitt heldur halda þeir upp á nafndaginn sinn. Konstantína bauð
okkur á grískan veitingastað og þetta var eins og að vera kominn í myndina My Big Fat Greek Wedding.
Þetta var ekta grískur veitingastaður, eldgömul kona að syngja og greinilega hálf ættin í vinnu á sama
staðnum. Við vorum að borða frá fimm til klukkan tvö um nóttina. Þetta er eitt af skemmtilegustu
kvöldum sem ég hef upplifað. Ég hef rosalega sterkar taugar til Grikklands eftir þessa ferð.”
Er kóngur
um stund
„Það eru tvær ferðir sem standa upp úr.
Hestaferð sem ég fór frá Mosfellsbæ vestur í
Dali og vestur fyrir Ok og ferð sem ég fór til
Buenos Aires.
Hestaferðin var frábær sökum félagsskapar-
ins sem ég var í og náttúran var einstök. Þegar
við vorum að fara vestur fyrir Okið þá var al-
bjartur himinn og maður horfði yfir Borgar-
fjörðinn og vestur. Þá skildi ég í fyrsta sinn
setninguna í ljóði Einars Benediktssonar:
„Knapinn á hestbaki er kóngur um stund.”
Þetta sér enginn nema knapinn eða göngu-
maðurinn. Þetta er algjörlega ógleymanlegt,”
segir Ragnheiður.
„Svo er það ferðin sem við fórum til Buenos
Aires. Maðurinn minn bjó þar fyrir 40 árum
og það var eins og hann hefði verið þarna
í gær. Það sem er eftirminnilegast við þessa
ferð er torgið fyrir framan forsetahöllina. Þar
mótmæla ennþá þessar frægu mæður. Hvern
einasta laugardag ganga þær með skýlurnar
sínar sem eru tákn þeirra. Það er búið að
forma slæðurnar í hellurnar á torginu. Þær
eru að kalla eftir látnum ástvinum sem týnd-
ust á tímum óhreina stríðsins. Það er ólýsan-
leg tilfinning að standa allt í einu inni í sögu
sem maður hefur aðeins lesið um eða séð í
fréttum,” segir Ragnheiður.
Ragnheiður Ríkharðsdóttir,
bæjarstjóri og þingmaður
Dagný Ósk Aradóttir, tormaður
Studentaráðs Háskóla íslands
Tvær tónlistar-
hátíðir
„Síðasta sumar er eftirminnilegast sökum
þess að ég fór á tvær tónlistarhátíðir með
góðum hópi fólks. Ég fór fyrst á Hróarskeldu-
hátíðina í júní, svo fór ég á tónlistarhátíð í
Belgíu sem var svona skyndiákvörðun. Það
var algjört flipp og hún var miklu skemmti-
legri en Hróarskelduhátíðin. Hátíðin í Belgíu
var haldin á einhverju krummaskuði á frekar
leiðinlegu svæði. Það voru mjög frægar hljóm-
sveitir að spila, en þetta voru svo ólíkar hátíðir.
Öll umgjörð og stemning var svo ólík. Það
þekkja allir Hróarskeldu ágætlega því þangað
fara svo margir. Ég fann fyrir miklu öryggi
þar og allt fólkið er mjög vinalegt. Það var allt
annað upp á teningnum í Belgíu. Ég sá aldrei
gæslumann, það var allt krökkt af unglingum
og fíkniefnum. Það var mjög skrýtið að sjá
þetta. Þessi hátíð var ætluð ungmennum en
lögreglan hafði ekki miklar áhyggjur af þessu.
Við sem fórum þangað vorum þarna vegna tón-
listarinnar og skemmtum okkur konunglega.
Það er ólýsanleg upplifun að sjá Radiohead á
sviði, sem er bara frábær hljómsveit. Það voru
betri hljómsveitir á hátíðinni í Belgíu. Ég ætla
ekki að fara aftur í sumar á tónlistarhátíð, en
ég fer pottþétt aftur seinna.”
Svaðilför á
Daihatsu
„Mitt eftirminnilegasta sumarfrí var með
foreldrum mínum þegar ég var 13 ára.
Pabbi hafði keypt eldgamlan hvítan Dai-
hatsu-sendiferðabíl og fékk þá snilldarhug-
mynd að breyta honum í húsbíl. Hann smiðaði
í hann rúm og eldhúskrók og svo var lagt af
stað en bíllinn var hálfkláraður í þessari ferð.
Spurður hvaða viðkomustaðir hafi verið fal-
legastir, segir Ómar að það hafi verið Gullfoss
og Geysir. „Við komum líka á Hveravelli sem
er mjög fallegur staður. Ferðin er mér fyrst og
fremst eftirminnileg vegna aðbúnaðarins. Að-
staðan í eldhúskróknum var bara ein lítil gas-
hella sem dugði bara fínt fyrir okkur. Þetta var
ferðamátinn þetta sumarið, en pabbi keypti
svo nýjan bíl, fullbúinn. Pabbi nennti aldrei
að klára hinn, það var alltof mikið vesen. Það
var samt ekki þröngt í bilnum. Ég er yngstur
af fjórum systkinum og var því einn að ferðast
með mömmu og pabba.
Aðspurður hvað sé minnisstæðasta upplif-
unin, svarar Friðrik Ómar því að það sé veiði í
Blöndu. „Af þeim stöðum sem við fórum á er
mér mjög minnisstætt að við fórum að veiða í
Blöndu og veiddum ekki eitt einasta kvikindi.
Svo fórum við og skoðuðum Laxárvirkjun sem
var mjög skemmtilegt. Svaðilförin á Daihats-
unum er eftirminnilegasta sumarfríið mitt.”
Friörik Ómar Hjörleifsson,
söngvari:
Valgerður Matthíasdóttir,
arkitekt og sjónvarpskona
Sumarið baðað
dýrðarljóma
„Það eru sem betur fer mörg sumur sem
koma upp í hugann. En það er eitt sumar
sem stendur upp úr. Það var sumarið sem
ég var að byrja í náminu mínu í Kaupmanna-
höfn. Ég bjó þar með yndislegum barnsföður
mínum ásamt Tinnu dóttur okkar. Allt sum-
arið er einhvern veginn baðað dýrðarljóma,
dóttir mín svo mikil gleðigjafi. Veðrið var
æðislegt, sólin skein og allt í blóma. Við
vorum alltaf að grilla úti í garði þar sem
við bjuggum, eða sátum á kaffihúsum. Ég
var að vinna á arkitektastofunni hjá kenn-
aranum mínum sem er mikil heiður. Þetta
er einhvern veginn svona í minningunni,
baðað miklum fegurðarljóma. Kannski
er þetta það fyrsta sem kemur upp í huga
minn vegna þess að í dag er týpískt veður
eins og er á vorin í Kaupmannahöfn. Ég
var einmitt í tökum í morgun þar sem við
vorum að ræða hvað íslendingar væru allt
öðruvísi þjóð ef veðrið væri öðruvísi. Rokið
og harkan sem einkennir veðurfar okkar
hefur mótað okkur mjög mikið. Veður-
blíðan hefur sennilega mikil áhrif á það að
í minningunni er þetta eitt af bestu sumr-
unum í mínu lífi.”