Fréttablaðið - 19.05.2012, Side 34

19. maí 2012 LAUGARDAGUR34
U
m daginn fékk ég lánaðan iPod
hjá fimmtán ára stelpu og hlust-
aði á fullt af lögum á honum. Ég
varð virkilega reið, í alvöru, því
það er ógeðslegt að hlusta á texta
margra hipphopplaga í dag. Þeir
verða sífellt karllægari og ég ákvað að slá til
og gefa út lag sjálf, til að berjast gegn þess-
ari þróun, í stað þess að bíða eftir að einhver
annar gerði það,“ segir Þórdís Nadia Semichat
sem sendi frá sér sitt fyrsta lag, Passaðu þig,
í síðustu viku. Í laginu rappar Þórdís Nadia
gegn þeirri kvenfyrirlitningu sem hún telur
einkenna hinn íslenska hipphoppheim.
Senunni stjórnað af körlum
Þú ert að gefa út þitt fyrsta lag, 27 ára gömul,
og ræðst ekki á garðinn þar sem hann er
lægstur?
„Ég var í rapphljómsveit þegar ég var fjór-
tán ára, en við gáfum ekki út nein lög. Bandið
hét fyrst Plan B, þar til við föttuðum að til
væri hjólabrettavörumerki með sama nafni,
svo við breyttum nafninu í Funk Flames en
vorum oftast kynnt á svið sem Fuck Flames.
Ég hætti að rappa á sínum tíma vegna þess
að strákur, sem síðar rappaði með Rottweiler-
hundunum, var alltaf að segja okkur í hljóm-
sveitinni að hætta að rappa því við kynnum
það ekki. Eitt sinn hitti ég hann á götu og
hann byrjaði að ýta við mér og skipaði mér að
hætta, því ég væri ógeðslega léleg og mesta
drasl sem hann hefði heyrt. Ég tók þetta
afskaplega nærri mér og vildi ekki gera neitt
eftir þetta. Hann náði að sannfæra mig um
eigið óágæti í þessum málum. Fyrir nokkr-
um árum var ég svo byrjuð í uppistandinu og
langaði til að búa til grínkarakter sem rapp-
aði, en þótti það of mikil klisja því það er
voðalega auðvelt að gera grín að röppurum.
Ég hugsaði málið í dágóðan tíma og ákvað
svo að láta vaða. Íslensku hipphoppsenunni
er stjórnað af karlmönnum og þótt það hafi
verið mjög góðar stelpur að rappa hefur ekk-
ert heyrst frá þeim lengi. Eins eru margar
karlasveitir að gera mjög góða hluti, eins og
til dæmis Úlfur Úlfur sem ég er verulega
ánægð með. Kvenfyrirlitning kemur hvergi
fyrir í textum þeirra, en þeir eru mjög vin-
sælir. En mér finnst of margt af því sem er
vinsælt gegnsýrt af kvenfyrirlitningu.“
Geturðu nefnt dæmi um slíkt?
„Mér þykir til dæmis mjög skrýtið að
Erpur, eða Blaz Roca, megi segja það sem
hann segir í sínum textum.“
Áttu þá við texta vinsælla laga eins og Við
elskum þessar mellur og Viltu dick?
„Til dæmis. Mér finnst ekki nægilega góð
réttlæting á textum í þessa veru að svona hafi
þetta alltaf verið í hipphoppi. Ef Erpur segði
svona hluti í öðrum aðstæðum, til dæmis á
vinnustað, yrði hann rekinn samstundis. Eða
ef hann talaði svona um ákveðinn kynþátt eða
samfélagshóp, Pólverja eða fólk í hjólastólum,
hversu margir yrðu sáttir við það?“
Nú vilja ýmsir aðgreina Erp og Blaz Roca,
að sá síðarnefndi sé í raun eins konar karakt-
er sem ekki megi rugla saman við manninn.
„Ég þekki Erp ekki persónulega og get því
ekki sagt til um það, en ég skynja enga kald-
hæðni í mörgu af því sem Erpur segir. Þetta
er svipað og með Gillzenegger, sem átti að
vera grínkarakter en var hvorki fyndinn né
kaldhæðinn.“
Fæ stundum samviskubit
Hipphopptónlist hefur löngum verið gagnrýnd
fyrir texta og yfirbragð kvenfyrirlitningar en
samt sem áður hlusta margir sem bera hag
kvenna fyrir brjósti, kvenmenn og karlmenn,
á þessa tegund tónlistar. Skapar það ekki
þversögn og hugsanlegt vandamál?
„Ég held að margir velti þessu fyrir sér og
vissulega geri ég það. Ég hef hlustað á hipp-
hopptónlist síðan ég var tíu ára og líður oft
eins og hræsnara þegar ég heyri gott lag sem
mig langar að dansa við, en textinn gerir það
að verkum að ég fæ samviskubit. Kvenfyrir-
litningin á það líka til að leynast í lögum þótt
hún sé ekki aðalmálið. Hún er orðin svo hvers-
dagsleg.“
En kemur þá til greina að sniðganga hrein-
lega tónlist sem stríðir gegn jafnréttisvitund-
inni?
„Það er erfitt að segja, því svo fátt annað
er í boði. Ég get hæglega fundið lög þar sem
umfjöllunarefnið er ekki stelpur sem fæddust
til að stunda gott kynlíf, en framboðið er lítið.
Svipað má segja um bíómyndir og sjónvarp.
Maður þyrfti að vera ansi smásmugulegur til
að fylgja hugsjóninni eftir út í ystu æsar.“
Gerði lagið fyrir stelpurnar
Hefurðu fengið viðbrögð við laginu ?
„Ég bjóst fastlega við því að lagið og mynd-
bandið [þar sem Þórdís Nadia teymir meðal
annars nakinn karlmann í ól] myndu vekja
athygli, en ekki svona mikla athygli. Mynd-
bandinu er ætlað að snúa þessum hefðbundnu
kynjahlutverkum á haus og ég held að flest-
ir geri sér grein fyrir því. Viðbrögðin hafa
mestanpart verið góð en ég hef líka séð veru-
lega ljótar athugasemdir og aðrar þar sem
fólk gagnrýnir framtakið og færir rök fyrir
máli sínu. Það er gott og þannig á það að vera.
Í ummælum á Facebook sagði einn að hann
væri nú alveg til í að ríða mér en ég kynni
ekki að rappa fyrir fimmaura. Annar sagði að
ég ætti að drífa mig aftur inn í eldhús. Svona
ummæli finnst mér bara óttalega krúttleg og
get ekki tekið þau inn á mig. Ég hugsa bara
„æi“ þegar ég les svona lagað. Leiðinlegast
finnst mér þegar ég heyri af öðrum stelp-
um sem rakka lagið niður. Þeim má auðvitað
alveg finnast þetta hallærislegt og ég vonlaus
rappari, en ég gerði þetta lag fyrir stelpurn-
ar en alls ekki til að ganga í augun á einhverj-
um strákum. Á móti kemur að á þessum stutta
tíma síðan lagið kom út hafa margar stelpur
haft samband við mig og lýst yfir áhuga á að
vinna með mér. Sumar hafa sagt mér að þær
eigi helling af textum heima hjá sér en hafi
aldrei þorað að gera neitt við þá, en nú séu
þær tilbúnar. Tvær vinkonur mínar ákváðu
meira að segja að stofna hljómsveit strax, svo
kannski fer ég bara að vinna að fleiri lögum
með fleiri stelpum. Mig langar til að gera
plötu og þróa tónlistina betur. Ef einhverjar
stelpur hafa áhuga á að vinna með mér mega
þær endilega hafa samband við mig, til dæmis
í gegnum Facebook.“
Lifi ekki fyrir álit annarra
Áður en rappið gegn kvenfyrirlitningu kom
til hafðirðu getið þér gott orð sem uppistand-
ari, meðal annars með Uppistöðufélaginu
sem samanstóð af kvenkyns grínistum, en
nú hefurðu sagt skilið við uppistandið. Hvers
vegna?
„Ég var í uppistandinu í um tvö ár og var
komin með dálítinn leiða á því. Svo er ég
líka þannig gerð að þegar ég geri eitthvað
finnst mér ég verða að vera best í því og það
er dálítið erfitt að vera best í uppistandi. Ég
setti mikla pressu á sjálfa mig að vera allt-
af ógeðslega fyndin og ef það tókst ekki varð
ég ofsalega leið. Þetta tók á andlega og undir
lokin var ég orðin pínu bitur. Mér leið eins og
ég væri í keppni við grínhópinn Mið-Ísland,
þótt líklega hafi enginn annar litið svo á að um
nokkra keppni væri að ræða. Til dæmis lenti
ég nokkrum sinnum í því að einhver vildi bóka
mig til að koma fram og ég nefndi upphæð-
ina sem ég vildi fá fyrir. Þá varð viðkomandi
hissa á því að ég rukkaði það sama og Ari Eld-
járn, hafði væntanlega fyrst reynt að fá Ara
en svo snúið sér að mér til að reyna að lækka
verðið. Þessi bransi gengur rosalega mikið út
á álit annarra á þér. Þú þarft alltaf að vera
fyndin og verður ómeðvitað dálítið upptekin
af því hvað öðrum finnst um þig. Ég fílaði það
ekki, því mig langar ekki að vera týpan sem
lifir fyrir álit annarra. Það voru því nokkrir
hlutir sem gerðu það að verkum að ég hætti í
uppistandinu.“
Orðið fyrir fordómum
Þú hefur unnið á Næsta bar í nokkur ár. Á síð-
asta ári vakti nokkra athygli blogg þitt um for-
dóma sem þú varðst fyrir í vinnunni. Hver var
kveikjan að því?
„Á Næsta bar vinna nokkrir innflytjendur.
Pabbi minn er frá Túnis og þar sem ég er dökk
upplifði ég þar í raun hvernig er að vera inn-
flytjandi því viðskiptavinir komu fram við
mig eins og þá. Stundum er það hálf ógeðs-
legt. Til dæmis gerðist það oft að fólk vildi
kvarta yfir einhverju og talaði því við eigand-
ann, sem er spænskur en talar miklu betri
íslensku en ensku. Um leið og fólkið heyrði að
hann var með hreim fór það að tala við hann
á ensku og varð jafnvel brjálað og hreytti í
hann: „Af hverju talarðu ekki íslensku, hel-
vítis útlendingurinn þinn?“ Eitt skiptið var ég
að afgreiða á barnum og sneri baki í tvo menn
þegar annar þeirra sagði: „Djöfull er hún flott
þessi. Þær eru svo flottar þessar „tæjur“ og
alveg trylltar í rúminu.“ Svo var viðmótið oft
þannig að ég væri heimskari en aðrir þegar
einhverjir héldu að ég talaði ekki íslensku.“
Hefurðu orðið fyrir fordómum á fleiri víg-
stöðum?
„Áður en ég byrjaði að vinna á Næsta bar
hafði ég varla nokkuð orðið fyrir fordómum.
En mér finnst vanta meiri fjölmenningu í alla
menningu á Íslandi, rétt eins og konur mættu
vera meira áberandi í leikhúsum, bíómyndum,
auglýsingum og svo framvegis. Þegar ég var
fengin til að leika í Inspired by Iceland-aug-
lýsingunni frægu vorum við þrjú sem vorum
dökk í útliti sem mættum á tökustað, en hinir
voru ljóhærðir og bláeygðir. Þá kom upp úr
kafinu að við þrjú áttum að leika túristana.
Mér finnst mikilvægt að fjölmenningunni sé
gert hærra undir höfði svo það sé fleira í boði
fyrir leikara, sem eru ekki alíslenskir, en að
leika bara útlendinga.“
Rappar gegn kvenfyrirlitningu
Þórdís Nadia Semichat sendi frá sér sitt fyrsta lag og myndband, Passaðu þig, í síðustu viku. Hún segir íslenska hipphoppheim-
inum vera stjórnað af karlmönnum og vill veg kvenna meiri í dægurmenningunni. Kjartan Guðmundsson ræddi við hana.
RAPPARI Þórdís setur þá pressu á sjálfa sig að vera best í því sem hún gerir. Það var m.a. þess vegna sem hún hætti að koma fram sem uppistandari. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN