Bókbindarinn - 01.03.1956, Side 5

BÓKBINDARINN
5
morgir til þess að allir gætu þeir haft at-
vinnu af iðninni. Þess vegna var það, að
þegar þessir fóu menn höfðu stofnað með
sér félag og fóru að gera kröfur til atvinnu-
rekenda um betri kjör, þá lögðu þeir höf-
uðáherzluna á að sporna við frekari of-
fjölgun í iðninni. En þar var við ramman
reip að draga. Því að hvort tveggja var
að atvinnurekendur töldu sér hag í því að
hafa nema og svo hitt, að það þótti nánast
ósvinna þá að verkamenn væru að mynda
félög og ætlast til að þau væru samnings-
aðili við atvinnurekendur.
Þegar á þetta er litið verður að telja
það þrekvirki að félaginu skyldi takast að
knýja fram samning á fyrsta starfsári. f
þessu sambandi tel ég rétt að geta þess,
sem Lúðvík Jakobsson sagði mér eitt sinn
er við ræddum þessi mál. Hann sagðist
hafa ráðið sig í byggingavinnu vorið 1906,
til þess að vera ekki háður neinum bók-
bandsiðnrekanda á meðan í þessu samn-
ingastappi stóð. Þetta hefur sennilega ekki
verið neitt einsdæmi á þessum tímum, því
að verkalýðsfélögin voru illa séð og það
kom fyrir að einstakir atvinnurekendur
gerðu það að skilyrði að verkamenn
þeirra væru ekki í verkalýðsfélagi.
Við, sem nú lifum, eigum því braut-
ryðjendunum mjög mikið að þakka, því
að nú er talið sjálfsagt að menn séu í
verkalýðsfélagi og að félagið sé samn-
ingsaðili. Það hvílir því þung skylda á
okkur og eftirkomendum okkar um að
halda í horfinu og auka gagnsemi stéttar-
félaganna.
Ég vona að ekki komi til þess að Bók-
bindarafélag fslands leggist niður úr
þessu, heldur vænti ég þess fastlega að
allir félagsmenn, karlar og konur, leggist
á eitt um að efla félagið svo að það geti
sinnt fleiri þáttum manndómsbaráttu bók-
bindara hér eftir en hingað til.
A þann hátt getum við bezt þakkað
brautryðjendunum, sem ýttu úr vör fyrir
fimmtíu árum.
Frá ajmcdishófimt í Röðli n. febr. s.l.