Prentarinn - 01.10.2000, Blaðsíða 13

að þetta sé í þokkalegu ástandi.
Við sinnuni ekki öryggisgæslu
fyrir sumarbústaði sem slíkri en
pössum þó upp á að hliðið sé
lokað. Hins vegar er það að fólk
sér að hér er búið og það hlýtur
að fæla þjófa frá. Hitt er annað
að fólk hefur tök á að leita til
okkar ef eitthvað kemur upp á.
Það er ákveðið öryggi í því. Við
erum með tíu hesta og höfum
verið með tamningar meðfram
þessari vinnu sem við höfum
haft. Við erum ekki með rollur,
þó svo að margir haldi það. Um
orlofssvæðið er það að segja að
ásóknin í orlofssvæðið er alltaf
að aukast, fólk er farið að koma
miklu fyrr á vorin og fer seinna á
haustin. Reglan er auðvitað sú að
þetta er lokað svæði og einungis
ætlað félagsmönnum og gestum
þeirra. Þeir einir mega tjalda. Ef
þú hins vegar vilt bjóða frænda
þínum að tjalda hér án þess að þú
sért á staðnum og hann er á þinni
ábyrgð þá er það í lagi því þetta
er þitt tjaldsvæði og þú hefur rétt
til að nýta það eins og þú vilt. Ég
held að þetta sé mjög góð regla.
Við finnum það á umgengni og
öðru að fólki finnst það bera
ákveðna ábyrgð og gengur mjög
snyrtilega um þetta allt saman.
Við höfum líka lagt á það áherslu
að hér sé allt snyrtilegt og reynt
að gera svæðið aðlaðandi og
þetta hefur skilað sér í aukinni
ásókn, gestum fjölgar ár frá ári.
Samskiptin við tjaldbúa hafa ver-
ið alveg til fyrirmyndar og í þau
fáu skipti sem eitthvað hefur
komið upp á hafa þau mál verið
leyst farsællega. Við höfum
aldrei þurft að standa í neinu
þrasi við gesti. Það hefur komið
upp sá misskilningur að fólk hef-
ur haldið að gjald fyrir tjaldstæði
væri innifalið í félagsgjöldum en
svo er ekki. Þetta er nú bara
fimm hundruð kall fyrir helgina
og er í raun bara málamyndagjald
til að geta haldið þessu gangandi.
Það er ekki hægt að réttlæta það
að halda úti svona góðu tjald-
svæði með öllu því tilstandi sem
því fylgir án þess að taka eitt-
hvað fyrir það. Golfvöllurinn er
rekinn af Dalbúum. Þeir tóku
Bjarni, Mia, Þorsteinn, Daníéla
og hundurinn Atlas.

þennan hluta af jörðinni á leigu.
Þessi golfvöllur er meiriháttar af-
rek. Þó svo að ýmsir hefðu viljað
sjá hraðari uppbyggingu þá er
það staðreynd að hér er hann
kominn og það er bara meirihátt-
ar gott mál. Eftir að golfskálinn
kom hefur sambúðin við golfar-
ana gengið vel en á meðan þeir
voru hér í kjallaranum þá var
þetta ansi skrautlegt. Það bjargaði
því bara hvað við erum mild á
geði og rólegheita fólk. Allt það
sem yfir okkur er búið að ganga í
sambandi við það er efni í heila
bók. Það voru engin ólæti eða
slflct heldur stöðugt ónæði, en
það er ekkert sem maður er að
æsa sig yfir núna. Maður var
kannske á sunnudegi að slá garð-
inn í rólegheitum og svo leit
maður upp og þá var garðurinn
fullur af fólki með stóla og slíkt.
Svo voru þeir með sjoppu í kjall-
aranum og það var enginn að af-
greiða og fólkið var að koma
hingað upp og biðja okkur um af-
greiðslu, en þetta var ekkert á
okkar vegum. Við vorum
kannske á kvöldin að horfa á
sjónvarpið og svo allt í einu voru
kannske komnir menn fyrir fram-
an sjónvarpið og heimtuðu af-
greiðslu. Maður var aldrei í friði,
en við vissum alltaf að þetta
myndi breytast og eftir að golf-
skálinn kom er þetta alveg frá-
bært. Það er stöðugt verið að
bæta aðstöðuna, laga bílaplanið,
kirkjan er að fá þann veglega
sess sem henni ber, þannig að
næsta sumar á þetta að vera orðið
alveg tipp topp. Sambúðin við
golfarana í dag er góð eins og ég
sagði áðan, eins og gott hjóna-
band. Hér líður okkur mjög vel
og við viljum vera hér áfram ef
Guð og Sæmundur lofa.“
Það er tekið að halla degi þeg-
ar ég kveð þau hjón og sólin
sendir síðustu geisla sína yfir
Miðdalinn. Sú vissa sem ég hafði
reyndar áður um að orlofssvæðið
okkar væri í góðum höndum hef-
ur styrkst og vonandi fáum við
að njóta krafta þeirra Miu og
Bjarna um ókomin ár.
PRENTARINN ■ 13