Prentarinn - 01.10.2000, Blaðsíða 18

Grillhlaðborð
á Leirubakka í Landsveit.
Texti og myndir:
Olafur H. Hannesson
Orlofsferð eldri prentara og maka
þeirra aldamótaárið 2000 var far-
in í Veiðivötn og hófst miðviku-
daginn 16. ágúst kl. 8.30 frá Um-
ferðarmiðstöðinni í Vatnsmýrinni
að venju. Það var á þessum stað,
sem Tómas Guðmundsson, borg-
arskáldið okkar, orti sitt ódauð-
lega ljóð:
Ástfanginn blær ígræmwi garðisvœfir
grösin setn hljóðlát biðu sólarlagsins,
m niðri í mýri litla lóan œfir
lögin sín undir konserl morgundagsins.
Veðrið var ekki beysið og ekki
í samræmi við veðurspár eins og
oft áður. Rok og rigning var í
byrjun ferðar, en enginn er verri
þótt hann vökni né um hann blási,
en þetta átti nú allt eftir að breyt-
ast. Ekið var sem leið liggur Suð-
urlandsveg gegnum Svínahraun,
sem samkvæmt nafngift landeig-
enda, sem eru sveitarfélögin aust-
an heiða, heitir og hét strax við
fæðingu þess árið 999 eða 1000
Bruni eða Brunahraun og er hið
rétta Kristnitökuhraun sem varð
til þess að Þorgeir Ljósvetninga-
goði ráðlagði Islendingum á Þing-
völlum að kasta heiðinni trú og
það er kallað, en Björgvin Ólafs-
son góðkunningi okkar til margra
ára, kom ekki um borð eins og
hann hefur verið vanur og var
hans sárt saknað. Björgvin er
bróðir Benedikts í Dún- og fiður-
hreinsuninni á Vatnsstíg, sem enn
er að vinna á fullu, orðinn níutíu
ára, og vann í fjölda ára í gömlu
Isafold sem pappírsmaður, mikill
höfðingi og ljúfmenni. Næst var
haldið að Sultartangavirkjun og
mannvirkin þar skoðuð undir
leiðsögn ungs jarðfræðings. Þetta
er 130 megavatta orkuver og það
sem vakti athygli vai' að vélarnar
voru frá Skoda-verksmiðjunum.
Það hefur verið landlæg tíska að
gera grín að Skodabílum, en
kannski hætta menn því nú.
Orka fallvatnanna er olía okkar
Islendinga, nokkurs konar hvíta-
gull, sem er hreinasta orka í heimi
og kemur í raun frá sólinni. Það
er sólin sem hitar sjóinn og gufan
stígur upp og þéttist og fellur til
jarðar. Þannig er hin eilífa
hringrás vatnsins, sem mun vara
meðan sólin skín á okkur jarðar-
búa. Islendingar hafa aðeins virkj-
að lítið brot af fallvötnum sínum
og með aðgát og virðingu fyrir
landinu er hægt að sækja þangað
gífurleg verðmæti, sem geta stað-
ið undir áframhaldandi velmegun
og menntun unga fólksins, sem er
kannski mesta auðlindin þegar
allt kemur til alls.
Sultartangi dregur nafn sitt af
því að kindur, sem lentu þar í
sjálfheldu á haustin þegar smalað
var, urðu hungurmorða ef ekki
tókst að sækja þær áður en vetur
gekk í garð. Þannig segja nöfn
Iandsins ýmsa sögu og tengja
okkur tryggðaböndum við ætt-
jörðina. Sultartangavirkjun er
fimmta virkjun í Þjórsá og
Tungná. Næsta virkjun er Vatns-
fell, sem við sáum í byggingu og
er hún uppi við Þórisvatn. Hæst
liggur Þjórsá í um sjö hundruð
metra hæð og talið er að hægt sé
að virkja þetta fall á vatninu um
það bil tíu sinnum.
Þannig er sama vatnið notað
aftur og aftur. Það þætti nú góð
nýting hjá húsfreyju með upp-
þvottavatnið. Neðsta virkjunin
verður sennilega fyrir neðan
Þjórsárbrú, við Urriðafoss. Það er
í raun fallhæðin sem er virkjuð.
Skammstöfunin mys þýðir ekki
Veislustýran á Leirubakka tekur
lagið. Ljósm.: Torfi Þ. Olafsson.
gerast kristnir og Snorri goði
sagði: „Hverju reiddust goðin
þegar hraun það rann sem við nú
stöndum á.“ Brunahraun þetta
kom úr tveimur eldborgum sem
eru á hægri hönd, þegar ekið er
austur, ákaflega fallegar en verk-
takar í efnisleit skemmdu aðra lít-
ilsháttar áður en tókst að stöðva
þá.
Næst var numið staðar á Sel-
fossi, smá postulínsstopp eins og
18 ■ PRENTARINN
Ma og styrju-
hpogn í Veiðivötnnm